Το βιβλίο αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην καταγραφή του πολιτισμού της ελληνικής υπαίθρου και απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να γνωρίσουν την αυθεντική ζωή της Ηπείρου μέσα από τις ζωντανές φωνές των ανθρώπων της. Ένα μοναδικό οδοιπορικό μνήμης και παράδοσης. 

Η ελληνική γλώσσα, με την οικονομία και την ευελιξία της, αξιοποιεί αυτά τα στοιχεία για να δημιουργήσει εκφράσεις που αποτυπώνουν με ακρίβεια και χιούμορ την ανθρώπινη εμπειρία, μέρη που τα συναπαρτίζουν, όπως και τις εργασίες που συνδέονται με αυτά. Χωρίς καμία ματαιοδοξία για εξαντλητική κάλυψη του θέματος, θα εξετάσουμε βασικές σχετικές λέξεις που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό λόγο. Αυτονοήτως δυσέντακτο το υλικό σε κατηγορίες, άρα εξίσου δυσχερής η κατηγοριοποίηση, αδρομερώς όμως θα μπορούσε να έχει την ακόλουθη μορφή…

Η περίοδος 1941-1944 έχει δύο όψεις. Η μία, η πιο γνωστή, είναι αυτή της κατοχής και της εθνικής αντίστασης. Η άλλη, λιγότερο γνωστή, σφραγίζεται από τον αγώνα και την αγωνία των δυνάμεων που διαφεύγοντας στη Μ. Ανατολή, αποτέλεσαν πυρήνα των εξόριστων κυβερνήσεων και υπερασπίστηκαν την εθνική δημοκρατική προοπτική σε τέσσερα επίπεδα: ενάντια στις δωσιλογικές κυβερνήσεις των Αθηνών, ενάντια στις επιδιώξεις των μοναρχικών (παρότι συνυπήρχαν στην εξορία και στην πολεμική προσπάθεια), ενάντια στα σχέδια του ΚΚΕ (που πέτυχε χάρη στην εθνική αντίσταση να αποκτήσει βαρύνοντα πολιτικό ρόλο) αλλά και ενάντια στα σχέδια της Αγγλίας για ανανέωση των σχέσεων εξάρτησης μετά τον πόλεμο.

Ο Πλάτων Δρακούλης γεννήθηκε το 1858 στην- κατεχόμενη από τους Βρετανούς- Ιθάκη και, καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Δρακούλης, υπήρξε έπαρχος του νησιού. Σε νεαρή ηλικία, ο Δρακούλης εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Νομικά. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του και, αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής στην Οξφόρδη[1].  Η επαγγελματική του πορεία ξεκινά το 1884, όταν και αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Αιών», του Τιμολέοντα Ι. Φιλήμονα.