Ένα διεθνές οικολογικό ρεύμα που έχει αναπτυχθεί τελευταία για την προστασία της βιοποικιλότητας εμφανίζεται και στην Ελλάδα. Μία δημοσίευση  από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με τίτλο «Οι Περιοχές Άνευ Δρόμων (ΠΑΔ) ως εργαλείο περιβαλλοντικού σχεδιασμού στην Ελλάδα»[1] βάζει με πολύ σαφή τρόπο ένα αίτημα για την προστασία της φύσης στην χώρα μας. 

Υπάρχουν επίσης κάποιες ενδείξεις, πέρα από τα γραφόμενα του Γουναρόπουλου[16], ότι ο Επισκοπικός ναός της Επισκοπής Σερβίων, γνωστός και ως «Βασιλική των Κατηχούμενων», θα μπορούσε να ήταν αφιερωμένος στον στρατιωτικό Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις[17], τουλάχιστον κατά την τρίτη φάση του, μετά τον 15ο αιώνα. Η επισκοπή Σερβίων, ήταν γειτονική της επισκοπής Σισανίου και μετέπειτα και Σιατίστης, προφανώς έχοντας πληθυσμιακές και πολιτιστικές ωσμώσεις μαζί της σε βάθος αιώνων.

Το 1981 ο DiPietro και το 2011 ο Lafreniere οδηγούνται στο ίδιο συμπέρασμα ‘Όταν τα παιδιά αφεθούν ελεύθερα να παίξουν, τότε τα αγόρια συνήθως μπλέκονται σε ένα ακούραστο roughhousing δηλαδή ψευτοπλάκωμα. Η αυξημένη κινητικότητα των αγοριών έχει αποδειχθεί και με πειράματα όπου χρησιμοποιήθηκαν μετρητές επιτάχυνσης και βημάτων.