«Είναι μισοθαμμένο στην άμμο οπότε πιστεύουμε ότι αν προχωρήσουμε σε εκσκαφή στο μέλλον θα βρούμε και ένα τμήμα ή και ολόκληρο το ξύλινο κουφάρι του πλοίου» δηλώνει ο επικεφαλής της έρευνας Γιώργος Φερεντίνος από το Πανεπιστήμιο Πατρών.

Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, δεν μπορεί να γίνει λόγος για νεοελληνικό μυθιστόρημα. Ο λόγος είναι ότι υπήρχε μία «παγίωση» της «πατριωτικής» ποίησης, η οποία εκφράστηκε εν πολλοίς από τους κορυφαίους Επτανήσιους ποιητές, Σολωμό και Κάλβο.

Ολόκληρους αιώνες οι Βερβέροι, οι κατά πλειοψηφία κάτοικοι της περιοχής, χρησιμοποιούσαν το δέντρο αργκάν και τον καρπό του -του οποίου η ωρίμανση κρατάει ένα χρόνο- για ζωοτροφή, λάδι μαγειρέματος, ξυλεία και καύσιμο. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού τους τις προηγούμενες δεκαετίες.

Ο ακρατής, ως δέσμιος των παθών του, υποκύπτει σε αυτά παραβιάζοντας κάθε έννοια μέτρου και λογικής. Η αδυναμία διατήρησης της ισορροπίας μετατρέπει την υπερβολή σε συνθήκη ζωής οδηγώντας τη συμπεριφορά στο ανεξέλεγκτο. Γι’ αυτό και ο ακρατής δεν είναι περήφανος για τα πάθη του. Γιατί ξέρει ότι τον βλάπτουν, ότι δηλαδή τον αδικούν.