Το πεύκο, λοιπόν, το κωνοφόρο γενικότερα, ήταν αυτό που έκαμε το θάμα! Τι άλλο, εξάλλου, θα μπορούσε να φυτευτεί στον τόπο τον «αποστεωμένο», το στερημένο; Με το πεύκο, που σήμερα ως αγνώμονες το ξορκίζουμε θεωρώντας ότι δημιουργεί φτωχά οικοσυστήματα!, ξεκίνησε η δημιουργία της ζωής στα βουνά γύρω από τη Θεσσαλονίκη, σε αυτό (κατά το μέγιστο) οφείλεται η «σωτηρία της»…

Σε μια κοινωνία που οι γενιές των «σιωπηλών» αποδεκατίστηκαν και οι στρατιές των αυτοσχέδιων ρητόρων πληθύνονται επικίνδυνα, ο πολίτης χρειάζεται εντατικά μαθήματα στο φροντιστήριο της πονηριάς για να αντεπεξέλθει. Κάθε φορά που κάποιος βάζει το χέρι στην καρδιά – η «καρδιά» δεν είναι εκεί.