Νομίζω ότι η γενιά του ’30 εντελώς συνθηματικά, δίχως πολλές συνεννοήσεις, αλλά παρά ταύτα μέσα σε ένα κύκλο υποθέτω, αντιμετωπίζει την ελληνική παράδοση λιγότερο πια ως θεματογραφία και αναζητεί ένα ήθος, προσπαθώντας με αυτόν τον αντιφατικό –φαινομενικά έστω- συνδυασμό μοντέρνου και παραδοσιακού στοιχείου, να στήσει ένα λογοτεχνικό και μαζί ιδεολογικό σύστημα που να την εκφράζει. Δεν ενδιαφέρεται για μεμονωμένες μόνο χειρονομίες η γενιά αυτή, ενδιαφέρεται να σχηματίσει ένα σύστημα αισθητικό -δε μου αρέσει εμένα ο όρος- λογοτεχνικό και ιδεολογικό, το οποίο να συστεγάζει λίγο-πολύ όλα τα πρόσωπα και όλους τους φορείς.