Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Μεταπολεμικά, και ειδικά μετά το 1990, η πτώση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας ήταν ραγδαία σε όλα τα επίπεδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το παραγωγικό σκέλος, αλλά και για τη συνεισφορά του στο ΑΕΠ. Στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση έγινε ακόμη δυσκολότερη. Οι επιβαρύνσεις στους αγρότες και το κόστος παραγωγής αυξάνονται, ενώ τα έσοδα μειώνονται.

Όμως, ένα πολίτευμα που στηρίζεται στην απόλυτη υπεροχή του ενός, αν θέλει να παραμείνει αξιόπιστο, πρέπει πρωτίστως να εξασφαλίσει το αδιαφιλονίκητο αυτής της ανωτερότητας. Κι εδώ ακριβώς κρύβεται η επιβολή της αξίας, ως κατοχύρωση της λαϊκής αποδοχής. Ο βασιλιάς που δεν έχει λαϊκό έρεισμα οδηγείται σχεδόν μαθηματικά στη χρήση της βίας, και η βία είναι ο δρόμος της τυραννίας.

Οι εκδόσεις Φυλάτος σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Χρήστου Μπαρμπαγιαννίδη ΚΤΗΝΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ στο καφέ Ζώγια – Βιβλίο Τσάι Και Συμπάθεια, Αλεξανδρου Σβωλου 54, 54621 Θεσσαλονίκη.

Τρεις είναι οι χαρακτηριστικοί σταθμοί του διαφωτισμού, το ιωνικό ξύπνημα στην πρώτη πριν από το Χριστό χιλιετηρίδα, που κορυφώνεται στην ακμή της Αθήνας προς το τέλος του 5ου αιώνα, η Αναγέννηση ύστερα από τη νάρκη του μεσαίωνα που με βήματα κάποτε αργινά, κάποτε πιο γοργά τραβάει στη μεγάλη ζύ­μωση του 18ου αιώνα, τέλος το βαθύ όργωμα που γίνεται στις μέρες μας από αφορμή τους μεγάλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του 20ού αιώνα.

Ο Ακάνθιος ρήτορας Κλειγένης Από τις ιστορικές προσωπικότητες της Χαλκιδικής «τοῖς πατρίοις νόμοις χρῆσθαι καὶ αὐτοπολῖται εἶναι·» Γράφει ο Χρήστος Καραστέργιος -θέλουμε να μείνουμε πιστοί στο πατροπαράδοτο πολίτευμα και ανεξάρτητοι·- Το μήνυμα αυτό της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης μετέφερε το […]

Η χώρα μας από τους κλασικούς ακόμη χρόνους πέρασε στη συνείδηση των λαών ως η πατρίδα των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Φιλοσοφίας. Δεν είναι τυχαίο ότι επάνω στις φιλοσοφική σκέψη μεγάλων Ελλήνων διανοητών, όπως των κορυφαίων Αριστοτέλη (Στάγειρα 384 – Χαλκίδα 322 π. Χ.) και Πλάτωνα (427-347 π. Χ.), αλλά και πολλών άλλων, στηρίχτηκαν ιδεολογίες και προβληματισμοί που έφεραν ανατροπές στις κοινωνικές δομές και σημάδεψαν ολόκληρες γενιές ανθρώπων.

“…Στη φιλοσοφία, όπως και στην επιστήμη, δεν υπάρχουν αυθεντίες. Ο φιλόσοφος πρέπει να πείσει με τη λογική, όπως ο επιστήμονας με αποδείξεις…”

Και πράγματι, θεωρώ πως ο Ροΐδης, και όχι μόνο στην «Πάπισσα», έχει μια τρομερά διεισδυτική ματιά σε βασικές αδυναμίες των ανθρώπων που δεν έχουν αλλάξει από την εποχή του. Με τη διαφορά της γλώσσας και κάποιων ιδιαίτερων αναφορών σε περιστατικά εκείνης της εποχής, πιστεύω πως τα διηγήματά του μπορούν να προβληματίσουν με πολλούς τρόπους έναν σημερινό άνθρωπο.

Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (21 Σεπτεμβρίου 1452 – 23 Μαΐου 1498) ήταν πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας. Ήταν Δομινικανός μοναχός και ασκούσε τεράστια τεράστια επιρροή στα πλήθη της Φλωρεντίας. Υπήρξε ηγέτης της πόλης από το 1494 μέχρι την εκτέλεσή του το 1498. Όσο κράτησε η ηγεσία του, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄. Πρωτοστάτησε στο κάψιμο βιβλίων.

Τα πολιτεύματα που αναδεικνύουν τέτοιους ανθρώπους στην εξουσία είναι αναγκασμένα να πληρώσουν την παθολογία που εκτρέφουν μέσα στους μηχανισμούς τους. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν αναρριχώνται τυχαία, αλλά μέσα από το πλέγμα των συμφερόντων που τους στηρίζει. Το πολίτευμα που δεν αντιτάσσει την ελάχιστη άμυνα στις πιέσεις των συμφερόντων είναι εξ’ ορισμού σαθρό.