15 Νοεμβρίου 2013 at 21:39

Με πίστη και δύναμη να βγούμε στο φως

από

Με πίστη και δύναμη να βγούμε στο φως

η φύση πάντα διδάσκει

Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

αρχιτέκτων

 

Συνειρμικά ήρθαν στη μνήμη μου οι Γίγαντες της μυθολογίες, αυτούς που γέννησε η μάνα γη, όταν έσταξε αίμα από την πληγή του ακρωτηριασμένου, από τον Κρόνο, Ουρανού
Συνειρμικά ήρθαν στη μνήμη μου οι Γίγαντες της μυθολογίες, αυτούς που γέννησε η μάνα γη, όταν έσταξε αίμα από την πληγή του ακρωτηριασμένου, από τον Κρόνο, Ουρανού

Είναι Νοέμβρης μήνας 2013 κι αρχίσανε πάλι, κατά τα καθιερωμένα, οι εξαγγελίες μέτρων φορολόγησης και καταδυνάστευσης του ελληνικού λαού… Είναι αυτές που οι κυβερνώντες ονομάζουν «νοικοκύρεμα» … και τις «απαλύνουν” λέγοντας ότι δεν έχουν σχέση με το χθες… που λίγο θα μοιάζει με το αύριο… που όμως συγγενεύει με το προχθές και άλλα τέτοια… Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες των μέτρων, συχνά μάλιστα τα χειροκροτούν, όταν δια στόματος πρωθυπουργού εξαγγέλλονται από την τρόϊκα…

Είναι φυσικό, λοιπόν, να αναρωτιόμαστε όλοι για τις ανοχές, την ηττοπάθεια και τις φοβίες των κυβερνώντων. Πότε «θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων», που συχνά αναφέρονται στους λόγους τους, αλλά στην πράξη το κρατούν στα χαμηλά του; Πότε θα σηκώσουν κεφάλι και θα θελήσουν να βγουν από την καταβόθρα στην οποία συμπαρέσυραν κι όλους όσους δεν έφταιξαν σε τίποτε; Ως πότε θα προσπαθούν να φορτώνουν με «ενοχές» τους απλούς πολίτες, επαναλαμβάνοντας σε όλες τις εκδοχές το ανεκδιήγητο «όλοι τα φάγαμε» και προσπαθώντας να κατανείμουν ευθύνες σε όλους, χωρίς καμιά διάκριση;

Πίστη, όμως, για την ζωή και προνοητικότητα για το μέλλον των επόμενων γενιών μας χρειάζονται. Στόχοι, προσδοκίες και κοινωνικοί αγώνες για να βγούμε στο φως…

Χαμογέλασα καθώς ξεχάστηκα στο κήπο μου, μακρυά από τις σκοτούρες της καθημερινότητας. Σκέφτηκα πως ακόμα και μια φασολιά «γιγάντων» προσπάθησε και κατάφερε να αναρριχηθεί, από τα χαμηλά και σκοτεινά του κήπου μου, ψηλά στο φως πάνω στην καρυδιά κι από εκεί με τάση ν’ ανέβει, αν ήταν δυνατόν, ακόμα ψηλότερα…

Συνειρμικά ήρθαν στη μνήμη μου οι Γίγαντες της μυθολογίες, αυτούς που γέννησε η μάνα γη, όταν έσταξε αίμα από την πληγή του ακρωτηριασμένου, από τον Κρόνο, Ουρανού! Είχαν τεράστιες δυνάμεις! Μόνο οι «δικοί» μας κυβερνώντες, σκέφτηκα,στέκονται άβουλοι κι ανήμποροι, παραμένοντας αγκαλιασμένοι με την εξουσία και αναμασώντας λόγια που δεν πιστεύουν πια ούτε οι ίδιοι …

           Αλλά κακά τα ψέμματα. Η λύση εξαρτάται απ’ όλους εμάς, από την δική μας θέληση, τους αγώνες και την συμμετοχή μας στα κοινά, τις διεκδικήσεις των δίκιων μας και όσων αφορούν σ’ εμάς και στα παιδιά μας.

Πολύγυρος 13 Νοεμβρίου 2013

(Εμφανιστηκε 413 φορές, 1 εμφανίσεις σήμερα)

Δείτε ακόμη:

Κάντε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.