«Τ’ράμε (τηράμε: παρακολουθούμε) τα σημάδια τ’ καιρού εμείς, αλλά γλέπουμε και στ’ν τηλεόραση τι καιρό θα κάμει τ’ν άλλη τ’ μέρα. Μας παίρουν κι τα παιδιά μας τηλέφωνο, γιατί εμείς δεν έχουμε Ιντερνέτ. Ε, ούτ’ εμείς, ούτε αυτοίνοι τα πετ’χαίνουν όλα… Λαθεύουν κι οι παπαδιές!».

«Η γουρούνα αγάλια αγάλια και τα γουρουνόπουλα τρεχάλα, φτάνουν ίσια στο κουμάσι.», «Γουρούνια παλεύουν; Βροχή θάχουμε.», «Μήτε γουρούνια είχ’ ο παπάς, μήτε και θέλει νάχει.»

Ούτε κότες έχω, ούτε την αλούπω φοβάμαι. Είδε κι η αλούπω τον κώλο της κι έπεσε του πεθαμού. Όποιος έχει ορνίθια, με την αλεπού μαλώνει. Εις το δόκανο δεν μπαίνει δυο φορές η αλούπω. Η αλεπού, βλέποντας να καλιγώνουν τ΄ άλογο, σήκωσε κι αυτή το ποδάρι της.

Κουβεντούλα κουβεντούλα, τρώει ο λύκος τη βετούλα. Ανταμικό [= συνεταιρικό, μεσιακό] γαϊδούρι, ή του λύκου ή του ψόφου. Λύκο, γιατί είν’ ο σβέρκος σου χοντρός; Γιατί κάνω τη δουλειά μοναχός μου. Λύκε τ’ είσαι χοντρολαίμης; Δεν οκνεύω και χοντραίνω.

Βαράει το σαμάρι ν’ ακούσει ο γάιδαρος. Γαϊδάρου μύθον έλεγαν κι αυτός τ’ αυτιά του τέντωνε. Γαϊδουρινή μουτσούνα, αφεντική ζωή.