Τα παλιά παλιά τα χρόνια δεν ήταν τσιμέντα και τέτοια πράματα. Τότε είχαν το κερέτσι. Ήταν ειδικό χώμα, τό ’φκιαναν χαμούρι (λάσπη, μείγμα) κι έβαναν μέσα και τραγόμαλλο (ως συνδετικό υλικό), τό ’κοβαν ψιλούτσικο. Αυτό το κερέτσι τού ’χαν για χτίσιμο. Κι όσο πέραγε ο καιρός, τόσο έσφιγγε (σκλήραινε) αυτό το κερέτσι, γιατί το τραγόμαλλο δεν παθαίνει τίποτα.
Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Αριστοτέλης και το αδιάσπαστο της ψυχής με το σώμα 
Οι Τούρκοι στην Ευρώπη: Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης (1683) 
Το μυστικό λεξιλόγιο των παλαιών χτιστών της Ηπείρου 
Οι Τούρκοι στην Κέρκυρα 
«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»! 
Το παιδομάζωμα 
O Μακιαβέλι για την «ουδετερότητα» στον πόλεμο, τα εθνικά στρατεύματα και τις συμμαχίες 
«Άχθος αρούρης» 
Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας 
Τα δάνεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας 
Η άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) 
Ο Μακιαβέλι, η Δημοκρατία και η εκλογή των αρχόντων 
Ο Αριστοτέλης και οι ιδιότητες της ακοής, της γεύσης και της όρασης 
O θρήνος της Παναγιάς 
Ιστορία της Ευρώπης. The History of Europe: Every Year (βίντεο) 
Ο Αριστοτέλης σχετικά με τη φωνή και την όσφρηση 
Ο Αριστοτέλης και το ζήτημα του ήχου 
«Ο ισλαμισμός είναι το Ισλάμ της σαρία» 
Ο Αριστοτέλης, οι αισθήσεις, το φως και το διαφανές 
