Ολοκληρώνοντας το δεύτερο βιβλίο από τα «Ηθικά Ευδήμια» ο Αριστοτέλης επαναλαμβάνει ότι ο τελικός σκοπός δεν αφορά την προαίρεση (έλλογη επιθυμία) του ανθρώπου. Κανείς δεν προαιρείται την ευτυχία του. Την επιθυμεί με τρόπο αυτονόητο και αγωνίζεται για να την έχει: «Για τον τελικό σκοπό κανείς δε σκέφτεται και αποφασίζει, αλλά ο τελικός σκοπός αποτελεί μια προϋποτιθέμενη αρχή, όπως ακριβώς στις θεωρητικές επιστήμες λειτουργούν οι υποθέσεις…»

Βλέπετε, η γλωσσική διδασκαλία μπορεί να χρησιμοποιεί όλα τα άλλα γνωστικά αντικείμενα, που διδάσκονται στο σχολείο, αρκεί ο φιλόλογος της τάξης να συντονίζει σε κοινές προγραμματισμένες συσκέψεις όλους τους καθηγητές των άλλων μαθημάτων. Είναι η γλώσσα το κατ’ εξοχήν διαθεματικό μάθημα. Ο μαθητής, με τον τρόπο αυτόν μπορεί να αντλήσει γλωσσικό θησαυρό από όλα τα μαθήματα.