κουμέρκι λεγόταν ο τελωνειακός δασμός που εισέπρατταν οι Βυζαντινοί για τα εισαγόμενα προϊόντα, το κομμέρκιον, το τελωνείο. Σύμφωνα με το λεξικό του Ηπίτη, κουμμέρκι, λέγεται το δημόσιον μέρος ένθα μεταφέρονται οι πραγματείαι και τα εμπορεύματα, ο τόπος όπου κάθεται ο κουμερκιάρης (τελώνης), άρα το τελωνείον, ήτοι το τελώνιον, ήτοι τα τελωνειακά τέλη.

Πᾶνε γιὰ νὰ πατήσουν τὸ Καλὸ Χωριό / Κἅνα δὲν ἔχουν πρῶτο καὶ τρανύτερο. / Γυρεύουν ἕνα γέρο γιὰ τὴν ὁρμηνειά / Ἐπῆγαν καὶ τὸν βρῆκαν σὲ βαθειὰ σπηλιά.- Του γέρου την ορμήνεια την ξεχάσανε,/ επήγαν και μεθύσαν και τους πιάσανε.

φαφατζής ή φάφας λέγεται αυτός που βγάζει, πετυχαίνει φάφες, ο τυχεράκιας, ο κωλόφραδος, ενώ υπάρχει και το επίθετο φαφατζίδικος (φαφατζίδικο γκολ). Σε πιο σοβαρές αναμετρήσεις, ειδικά στο μπιλιάρδο, οι φαφατζίδικες στεκιές δεν μετράνε καθόλου στη βαθμολογία, και το παιχνίδι παίζεται χωρίς φάφες.