Το πρωί ελληνικά τραγούδια και το βράδυ εθνικοί χοροί. Ήταν αληθινό πανηγύρι. Οι χορευτές ήταν από τον ίδιο το λαό· χόρεψαν δύο Έλληνες υπηρέτες του, ένας γέρος καφετζής κι άλλα δύο νέα παιδιά, τεχνίτες από την πόλη. Οι ραψωδοί άφηναν το μαντολίνο και το βιολί να ηχήσουν και ο καθένας τους έλεγε μία σύντομη στροφή ή προσκαλούσε τους άλλους να χαρούν.

Ύστερον απ’ αυτόν [σ.σ. τον Γαλιλαίο] εσηκώθη Νικόλαος ο Κοπέρνικος, Προυσιάνος, εις έναν τόπον όπου βασιλεύει η ελευθερία και όπου έχει κύρος το γνωμικό του Χάλερ «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.»

H Χάρτα της Ελλάδος με την αρχαία πολιτική διαίρεση σε επαρχίες και τοπαρχίες και την ελληνική ονοματολογία, πρωτεργάτης έτσι της αντικατάστασης των ονομάτων του κατακτητή. Το πρωτοποριακό δημοκρατικό Σύνταγμά του, για την απελευθερωμένη μετά την επανάστασή του περιοχή των Βαλκανίων.Έμαθε στους σκλαβωμένους Έλληνες τον «τρόπον της απελευθερώσεως» τους, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο στρατηγός Μακρυγιάννης,

«Μια προσταγή μεγάλη» ή «του Λάμπρου Κατσώνη» – Ένα ιστορικό τραγούδι της Ιερισσού που χρησιμοποιήθηκε ως προσόμοιο για τον Θούριο του Ρήγα. Κείμενο: Χρήστος Καραστέργιος Είναι γνωστή σήμερα στον ελληνικό χώρο η μεγάλη λαογραφική και ιστορική παράδοση της Ιερισσού. Αυτό […]