Ετικέτα: Πλάτωνας

Πλάτωνας (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια από τη Σχολή των Αθηνών, Ραφαήλ.

Ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας και ο τρόπος που κινείται η ψυχή

«Πρώτα πρώτα, όμως, δεν είναι σωστό να λέει ότι η ψυχή είναι μέγεθος· γιατί είναι φανερό πως, την ψυχή του σύμπαντος, τη θέλει να είναι όπως, για παράδειγμα, αυτό που ονομάζουν νου· […] Ο νους, όμως, είναι ένας και συνεχής, όπως ακριβώς η νόηση· και η νόηση και τα νοήματα· και τα τελευταία, με το να διαδέχονται το ένα το άλλο, αποτελούν ενότητα, όπως ο αριθμός, αλλά όχι όπως το μέγεθος»

Διαβάστε περισσότερα ›
Francois Chatelet: Ο Πλάτων και το ελληνικό φως

Francois Chatelet: Ο Πλάτων και το ελληνικό φως

Ο Πλάτων είναι ένας Αθηναίος του τέταρτου αιώνα, απογοητευμένος από την Πόλη του. Αυτή ακριβώς η απογοήτευση και το θεωρητικό σχέδιο, που αυτή γέννησε, βρίσκονται στην απαρχή της διάρκειας του πλατωνισμού. Πώς είναι δυνατό αυτό; Πώς να συλλάβουμε το γεγονός ότι ένα έργο τόσο ισχυρά σφραγισμένο από τις περιστάσεις μπορεί να είναι για μας σε τέτοιο βαθμό σύγχρονο; Γιατί ο κλασικός Έλληνας Πλάτων θέτει ακόμα και σήμερα προβλήματα που είναι και δικά μας;

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Επίκουρος του Νεοκλέους ο Γαργήττιος (Σάμος, 341 π.Χ. – Αθήνα, 270 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή, τον Κήπο του Επίκουρου, η οποία θεωρείται από τις πιο γνωστές σχολές της ελληνικής φιλοσοφίας.

Η διδασκαλία του Επίκουρου για τις αισθήσεις και τις ιδέες των ανθρώπων

«Αλλά, αν ο Επίκουρος θεωρεί την αίσθηση θεμέλιο κάθε γνώσης, ωστόσο δεν ανάγει κάθε γνώση στην αίσθηση: έχοντας κατά νου τα επιχειρήματα που στον Μένωνα του Πλάτωνα δικαίωναν τη θεωρία της ανάμνησης, παρατηρεί ότι δεν θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε ούτε να ονομάσουμε κάποιο αντικείμενο, αν δεν είχαμε στο πνεύμα μας κάποια προϊδέαση της μορφής του.»

Διαβάστε περισσότερα ›
Πλάτων (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια από τη Σχολή των Αθηνών, Ραφαήλ.

Ο Αριστοτέλης, οι αισθήσεις ως πηγή γνώσης και η διαίρεση των αγαθών

Τα αγαθά χωρίζονται σε: α) ψυχικά (όπως οι αρετές), β) σωματικά (όπως η υγεία και η ομορφιά), γ) εξωτερικά (όπως ο πλούτος, η εξουσία, η τιμή και όλα τα παρόμοια). Ανώτερα όλων τούτων είναι τα ψυχικά αγαθά· αυτά διακρίνονται σε τρία: διανοητική ικανότητα, αρετή και ηδονή

Διαβάστε περισσότερα ›
Μαθητής του Σωκράτη, καταγόμενος από αριστοκρατική αθηναϊκή οικογένεια και έχοντας λάβει από πολύ νωρίς προσεγμένη εκπαιδευτική αγωγή, ο Πλάτωνας (428/7-348/7 π.Χ.) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους της ελληνικής αρχαιότητας.

Ο Πλάτων, ο Μάρκος Αυρήλιος και οι φιλόσοφοι-βασιλείς. (Μέρος Α’)

«(πρέπει) ή να κυβερνήσουν στις πολιτείες οι φιλόσοφοι ή να ασχοληθούν με τη φιλοσοφία (οι βασιλείς)»,

Διαβάστε περισσότερα ›
Η θεά Αθηνά. Ναός του Δία στην Ολυμπία (χτίστηκε μεταξύ 472 και 456 π.Χ.) Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Godess Athena. Temple of Zeus in Olympia (built between 472 and 456 BC) Archaeological Museum of Olympia.

Για την αξιοπιστία της ηθικής

Η ηθική λειτουργώντας με κέντρο τον άνθρωπο ΔΕΝ έχει ως βάση την ένταξη των ανθρώπων στην εξελικτική/νοητική διεργασία ‒δηλαδή στη διεργασία που δημιούργησε τον άνθρωπο και κάθε τι υπαρκτό‒, καθώς θεωρεί ότι οι εξελίξεις οφείλουν να εξυπηρετούν το κοινό καλό.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Αριστοτέλης το λογικό μέρος της ψυχής και το αδιάσπαστο της επιθυμίας με τη σκέψη

Ο Αριστοτέλης το λογικό μέρος της ψυχής και το αδιάσπαστο της επιθυμίας με τη σκέψη

«Γι’ αυτό η (ελεύθερη) επιλογή και προτίμηση είναι ή μια επιθυμούσα σκέψη ή μια σκεπτόμενη επιθυμία, και αυτού του είδους η αρχή είναι ο άνθρωπος»

Διαβάστε περισσότερα ›
Πλάτων (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια από τη Σχολή των Αθηνών, Ραφαήλ.

Η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη στον Διαφωτισμό

Ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της βιογενετικής, της παγκοσμιοποίησης των διαδικτύων, της μεγάλης φτώχειας των πολλών και του τεράστιου πλούτου των ελαχίστων, της φαντασιακής δημοκρατίας και της πραγματικής ολιγαρχίας μας προκαλεί σε μια νέα ανάγνωση και του Αριστοτέλη και του διαφωτισμού.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Επίκουρος για τις αισθήσεις και τα κριτήρια της αλήθειας

Ο Επίκουρος για τις αισθήσεις και τα κριτήρια της αλήθειας

«Να συνηθίζεις στην ιδέα ότι ο θάνατος είναι για μας ένα τίποτα (μηδὲν πρὸς ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον)· γιατί κάθε καλό και κάθε κακό έγκειται στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αισθητό -και ο θάνατος είναι στέρηση της αίσθησης (στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος).

Διαβάστε περισσότερα ›
Τμήμα μεγάλης επιτύμβιας στήλης στην οποία εικονίζεται η μορφή ενός νέου ακοντιστή. Από την Αθήνα, 550-540 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Part of a large tombstone depicting the shape of a new sharpener. From Athens, 550-540 BC National Archaeological Museum.

Ο Αριστοτέλης και η σημασία της ευχαρίστησης και της δυσαρέσκειας

«… ο άνθρωπος γίνεται δίκαιος από τις επανειλημμένες πράξεις δικαιοσύνης ή […] γίνεται σώφρων από τις επανειλημμένες πράξεις σωφροσύνης· άνθρωπος που δεν κάνει επανειλημμένα τις πράξεις αυτές, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει αυτές τις αρετές».

Διαβάστε περισσότερα ›