Τι έχει μείνει; Η πολιτική καπατσοσύνη των περισσότερο ή λιγότερο βετεράνων, μια σημαντική παρουσία στους νέους –στην οποία θα μπορούσε να στηριχτεί και δεν το έκανε– ένα οικοσύστημα ανθρώπων που περιφέρεται από εκδήλωση σε συνεδρίαση κορδακιζόμενο πως «ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι». Δηλαδή όλη τη διαδικασία της πολιτικής, με την εξαίρεση της ουσίας: τα κομπρεμί, οι μπλόφες, τα στρατηγήματα και οι χειρισμοί.

Εισήλθαμε στην εποχή της μεγάλης μάχης για την επιβίωση του ελληνισμού και αυτό απαιτεί μια μεγάλη εθνική και λαϊκή κινητοποίηση, πρωτοφανών διαστάσεων, στη διάρκεια την οποίας θα πρέπει να αντιστοιχηθεί η πολιτική διαδικασία και το οραματικό πρόταγμα.

Μια ιστορική αναδρομή για την πορεία της Αριστεράς και της Δεξιάς με σκοπό την κατανόηση του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και για το μέλλον των δύο υπαρκτών πολιτικών πόλων.

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ πως «η Ελλάδα είναι η χώρα της τραγωδίας». Όχι μόνο επειδή εδώ γεννήθηκε το ύπατο θεατρικό είδος, αλλά κι επειδή η ίδια η χώρα μας έφερε πάντα όλα τα τραγικά χαρακτηριστικά και στίγματα.

Ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ ενσαρκώνουν εν τέλει τις ίδιες της αντιθέσεις και τις πραγματικότητες του κοινωνικού σώματος. Ο Παπανδρέου υπήρξε έκφραση των θετικών και αρνητικών στοιχείων του ίδιου του ελληνικού λαού και της ελληνικής ιδιοπροσωπίας στη μεταπολιτευτική περίοδο και ταυτόχρονα επέδρασε αποφασιστικά, σε μια σχέση ανάδρασης, στη διαμόρφωση της πολιτικής και πολιτισμικής πραγματικότητας της χώρας.

Η κοινωνία απεχθάνεται τα κενά εξουσίας, όπως αποδείχτηκε συχνά στο ιστορικό παρελθόν. Αν οι πολιτικοί που εκλέγονται από τον λαό δεν μπορούν να δώσουν δημοκρατικές και τελεσφόρες διεξόδους ή, ακόμα χειρότερα, αν καεί το μπουρδέλο η Βουλή και οδηγηθούμε σε εμφυλιοπολεμικού τύπου συγκρούσεις, θα είμαστε άξιοι της πολιτικής μας μοίρας. Η εξουσία δεν περπατάει τόσο εύκολα στο δρόμο και προπαντός δεν χαρίζεται σε δυσαρεστημένους μικροαστούς και ρομαντικούς επαναστάτες· αν αποτύχουμε όσοι λέμε ότι υπερασπιζόμαστε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την πολιτική δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, ο δρόμος θα μείνει ορθάνοιχτος για την αστυνομία, τον στρατό και τις ξένες πρεσβείες.