Ο Μεγάλος Πέτρος ήθελε να μετατρέψει τους Κοζάκους σε επικουρικό στρατιωτικό σώμα του ρωσικού στρατού, καταπατώντας τη συμφωνία του Περεγιασλάβ σύμφωνα με την οποία ο στρατός των Κοζάκων θα προορίζεται μόνο για την υπεράσπιση της ρωσικής Ουκρανίας.

Η Ουκρανία οφείλει το όνομά της στη λέξη «κράι», δηλαδή σύνορο ή άκρη. Στη μακραίωνη ιστορία της, έχει ως κύριο γνώρισμα την πίεση –πολλές φορές ασφυκτική– που υφίσταται από τους γείτονές της.

Το κλειδί για την εκτόνωση του επισιτιστικού προβλήματος βρίσκεται λοιπόν στα χέρια της Ρωσίας. Εκείνη εισέβαλε, εκείνη απειλεί να πραγματοποιήσει απόβαση στην Οδησσό, εφ’ όσον εξουδετερωθεί η ουκρανική αποτροπή· η δε Τουρκία έχει «κλείσει τα στενά του Βοσπόρου», ωστόσο, και μέσω του επισιτιστικού προβλήματος, γίνεται φανερό ποιόν συμφέρει η κίνησή της αυτή.

Ημερίδα: «O πόλεμος στην Ουκρανία και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις σε Ελλάδα – Ευρώπη – Τουρκία» (βίντεο)

Οι ακινητοποιήσεις ρωσικών φαλάγγων λόγω έλλειψης καυσίμων ή οι απίστευτες καθυστερήσεις στις επιχειρήσεις από μονάδες που χάθηκαν λόγω ανακριβών χαρτών (οι Ουκρανοί σοφά κατέστρεψαν όλες τις πινακίδες στο οδικό δίκτυο της χώρας) έχουν κάνει αρνητική αίσθηση. Με το που οι εμπροσθοφυλακές των Ρώσων απέκτησαν επαφή με την πρώτη γραμμή άμυνας των Ουκρανών και συνελήφθησαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι εισβολείς, φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.

Και αν για την Ευρώπη τέλειωσε η αμεριμνησία της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, στην Ελλάδα ενταφιάζεται τελεσίδικα, οριστικά και το μεγάλο παιγνίδι της μεταπολίτευσης, εκείνο της διττής ιδεολογίας, των διττών πρακτικών, της απόκρυψης και της ιδεολογικής παραλλαγής. Δυστυχώς, ο «πόλεμος», ο «πάντων πατὴρ», δεν σάρωσε μόνο τις πεδιάδες της Ουκρανίας αλλά και ένα ιδεολογικό υπόλειμμα μιας οριστικά παρωχημένης εποχής.

Στην Ουκρανία λαμβάνει χώρα μια με νύχια και με δόντια λαϊκή αντίσταση απέναντι στη ρωσική εισβολή. Τα ρεπορτάζ με πολίτες που κατασκευάζουν εκατοντάδες μολότωφ προς υποδοχή των εισβολέων έχουν κάνει το γύρο του κόσμου. Το σφυροκόπημα, επομένως, ανοχύρωτων πόλεων από τους Ρώσους δεν οφείλεται σε «λάθος», αλλά έχει σαν σκοπό να καμφθεί το ηθικό του ουκρανικού λαού, ώστε να πάψει να αντιστέκεται.

Επειδή στην Ελλάδα το πολιτικό παιγνίδι μετά τον πόλεμο ήταν μοιρασμένο μεταξύ των φιλοαμερικανικών δυνάμεων, στην εξουσία, και των φιλοσοβιετικών, στην αντιπολίτευση, ως των ηττημένων του εμφυλίου, οι ελληνικές ελίτ αλλά και ο ίδιος ο λαός διαιρέθηκε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. 

Αν η Ευρώπη δεν μετασχηματιστεί σε μια ενιαία δομή εξωτερικής, αμυντικής και παραγωγικής πολιτικής οντότητας. Αν η Ελλάδα δεν συμβάλει τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση τότε οι τύχες της Γηραιάς Ηπείρου, στο άμεσο μέλλον, θα είναι παρόμοιες, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτές της Ουκρανίας. Αν δεν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που διαγράφονται και δεν κινηθεί άμεσα ως ένας ενιαίος διακριτός γεωπολιτικός πόλος τότε της μέλει να  «συνθλιβεί» και να «εξανδραποδιστεί» από το μεγάλο Ευρασιατικό Γίγαντα.

Στην ίδια γραμμή και το ΚΚΕ που -τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και με τον πλανήτη να εισέρχεται στον νέο Ψυχρό Πόλεμο-, μοιάζει να βρίσκεται και πάλι στο στοιχείο του: στο πλευρό της ίδιας υπερδύναμης και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο.