Οι στρεβλώσεις που έχουνε (έχουμε) δημιουργηθεί εδώ και δεκαετίες στα ΑΕΙ μας παίρνουν σάρκα και οστά και μόνο στη σύγκριση δυο αριθμών: κάθε χρόνο αποφοιτά από αυτά διπλάσιος αριθμός φιλολόγων (4000!) από ό,τι δασκάλων (2000). Κι αν κάτι τέτοιο απλά προκαλεί μια ενδο-εκπαιδευτική κρίση, που ιστορικά κατά καιρούς επανέρχεται με το αίτημα της απόσπασης μιας ή δυο τάξεων από το δημοτικό σχολείο και προσάρτησής τους στο Γυμνάσιο το γεγονός ότι παράγουμε τους μισούς ακριβώς τεχνολόγους υπολογιστών απ’ όσους χρειαζόμαστε έχει πολύ σοβαρότατες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας.

Μια πρόσφατη έρευνα για τη σχέση παιδιών και ανάγνωσης στη χώρα μας ήταν αποκαλυπτική και απογοητευτική. Έχουμε ανάγκη ένα «εθνικό σχέδιο» αλλαγών που θα σκοπεύει στην καλλιέργεια της συνήθειας της ανάγνωσης στα σχολεία μας. Γιατί Εκπαίδευση και Παιδεία, δηλαδή το μέλλον ενός λαού, σημαίνει πρώτα και πριν απ’ όλα «παιδεία κειμένων».