Μια δραματική ιστορία: τα τελευταία πενήντα χρόνια της χριστιανικής Κωνσταντινούπολης  Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης  Σε ένα παλαιότερο άρθρο (Οι κατακτήσεις των Οθωμανών Τούρκων ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης) καταπιαστήκαμε με την τρομερή άνοδο των Οθωμανών και τις κατακτήσεις τους ως […]

Όσο για τις αντιδράσεις των οικείων, το διάταγμα ήταν απολύτως σαφές: «όταν τις των άπατων γονέων ή άλλος τις αντιστή εις την παράδοσιν του γενιτσάρου υιού του, θ’ απαγχονίζηται ευθύς εις το κατώφλιον της θύρας του, του αίματός του θεωρουμένου άνευ αξίας.»

Στα 1444 έκανε δυναμική εμφάνιση στην περιοχή αυτή ο Γεώργιος Καστριώτης, ένας ικανότατος στρατηγός και ηγεμόνας, που δίκαια, όπως θα δούμε, ονομάστηκε στα τούρκικα «Σκεντέρμπεης» (Iskander στα τουρκικά σημαίνει Αλέξανδρος).

Και πριν, ήταν η Ισπανία, η Ρώμη, η Ελλάδα, η Περσία. Η μια μετά την άλλη, με τα πυροβόλα, τις λόγχες, τους καταπέλτες και τις γαλέρες τους, στήθηκαν στην κορφή των πολιτισμένων λαών.

Εντεύθεν το όνομα του Κωνσταντίνου Ε’ κατέστη και βραδύτερον λίαν μισητόν εις τους μοναχούς και το αμαθές πλήθος, και πολλά κατά του βασιλέως ελέχθησαν δύσφημα και υβριστικά επώνυμα εις αυτόν εδόθησαν, εν οίς επεκράτησε το Κοπρώνυμος.

Ο Λέων Γ’, ο σώσας την Κωνσταντινούπολιν και μετά ταύτης και διά ταύτης άπαν το κράτος το Ελληνικόν, εγένετο αληθώς σωτήρ της χριστιανικής Ευρώπης και του χριστιανικού κόσμου. Τούτο κάλλιστα εννοών ο πάπας Γρηγόριος Β’ διεφήμισε το όνομα του μεγάλου ηρωικού βασιλέως ανά πάσαν την Ευρώπην, πέμψας εις τους χριστιανούς ηγεμόνας των Ευρωπαϊκών χωρών εικόνας του Λέοντος Γ’.

Αραβικές κατακτήσεις. Οι διάδοχοι του Μωάμεθ. Το κράτος των Χαλιφών Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Ο Μωάμεθ διά της υπ’ αυτού κηρυχθείσης νέας θρησκείας, ήν επέβαλεν εις τους ομοφύλους Άραβας ου μόνον απλώς διά του λόγου αλλά και διά του ξίφους, ίδρυσεν […]

Πας μουσλίμ ή μουσουλμάνος πρέπει κατά τον Μωάμεθ να εργάζηται διηνεκώς υπέρ του θριάμβου του Ισλάμ, ουχί μόνον διά του λόγου, αλλά και δι’ έργου, ήτοι διά του ξίφους. Τούτο απαιτεί αυτή η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και η προς αυτό ευσπλαγχνία.

Στα μάτια των υποστηρικτών του φάνταζε ως ένας άνθρωπος που αρχικά αναζητούσε την αλήθεια, στη συνέχεια σάστισε από την εξουσία που του ανατέθηκε από τον ουρανό και ανυπομονούσε να μεταδώσει όσα του είχαν αποκαλυφθεί. Γι’ αυτό πίστεψε στην αποστολή του και απέκτησε επιρροή στους οπαδούς του. Κήρυττε την ειρήνη και επεδίωκε τη διευθέτηση της διαμάχης με τη συνδρομή της θεόσταλτης δικαιοσύνης. Υπήρξε επίσης ικανός χειριστής των πολιτικών δυνάμεων.

Σιίτες και Σουνίτες στον ισλαμικό κόσμο Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης Ισλάμ, που στην κυριολεξία σημαίνει «υποτάσσομαι», είναι η τρίτη μονοθεϊστική θρησκεία μετά την εβραϊκή και τη χριστιανική. Ο Αλλάχ θεωρείται ο μοναδικός θεός, δημιουργός, προνοητής και αναμορφωτής του κόσμου. Το […]