Ποιανού πατρίδα είναι η Μικρασία; Των Ελλήνων, που ζουν εκεί από το 1100 π.Χ. χωρίς να εκδιώξουν κανέναν και να κάψουν κανενός τις πόλεις ή των Σελτζούκων Τούρκων που ενέσκηψαν από την Μογγολία από το 1070 μ.Χ. και είναι κύριοι της Μικρασίας από το 1460; Ποιος δικαιούται να έχει τον πρώτο λόγο; Είναι ίδιοι; Τι αρχαιότητες έχουν στα «μουσεία» τους οι Τούρκοι, ελληνικές ή δικές τους; Τα ψηφιδωτά στην Ζεύγμα (που ο Ερντογάν έστειλε πρόπερσι το προεδρικό αεροπλάνο για να φέρουν κάποια που τους επέστρεψαν απ’ τις ΗΠΑ) ποιοι τα ‘χουν φιλοτεχνήσει, Έλληνες ή Τούρκοι;

Ένας αιώνας πέρασε από τότε που γράφτηκε με αίμα και δάκρυα μία από τις πλέον επώδυνες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Η Μικρά Ασία, κοιτίδα ενός πανάρχαιου πολιτισμού, εγκαταλείφθηκε για πάντα από τους Έλληνες, ενώ χιλιάδες ήταν τα τραγικά θύματα της τουρκικής θηριωδίας που ακολούθησε την άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού, ο οποίος είχε μεταβεί στην περιοχή ως ελευθερωτής των υπόδουλων ομοεθνών.

Βλέποντας ένας Γότθος αρχηγός τους ανθρώπους του να γυρεύουνε να κάψουνε βιβλιοθήκες, τους είπε να μη γελαστούν και κάμουν τέτοιο πράμα, επειδή όσο κάθουνται οι Αθηναίοι και χασομερούνε στα βιβλία, φόβος να μάθουν από πόλεμο δεν υπάρχει.

«Ανάμεσα σ’ αυτούς ήτανε και κλέφτες ήτανε και πορτοφολάδες. Διάφοροι. Σμυρνιοί να πούμε. Ήτανε όμως και μέσα ένας Μπουντρούμης ονομαζόμενος, ο οποίος ήτανε ο πιο νταής απ’ όλους τους πρόσφυγες αυτός. Ήτανε πολύ κουτσαβάκης και πολύ παλικάρι και φίνος μάγκας αυτός. Τον εσκότωσε η ασφάλεια του Πειραιώς στα Χιώτικα. Εσκότωσε, τραυμάτισε κι ύστερα έπεσε. Αυτό έγινε προπολεμικά. Τότε τον εσκότωσε. Δηλαδή αυτός ήτανε μάγκας με όλη τη σημασία της λέξεως. Δεν επείραζε άνθρωπο. Και είχε δε και γκόμενα αυτήνα την Πακουή την Αρμένισσα που εχόρευε. Την είχε αυτός, είχε κάνει και παιδί μαζί της.»