Αποκαλύπτοντας το ρεμπέτικο και πλάθοντας, μέσα και πέρα απ’ αυτό, τη δική του, τόσο προσωπική κι απαρόμοιαστη, μουσική, έπλαθε το «μέλος» μιας ρωμιοσύνης μυθικής όσο και γήινης, έφερνε στο φως ό,τι ατόφιο κι αμασκάρευτο περιέκλεινε.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος είχε μία κοφτερή γραφή, που είναι δύσκολο να χωρέσει σε ιδεολογικά σχήματα. Κυρίως έλεγε αυτό που κάθε φορά πίστευε δίχως να αναλογίζεται τις συνέπειες των λόγων του για τον ίδιο.

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι γνήσια ελληνικό, μοναδικά ελληνικό.

Πώς γλένταγε ο κοσμάκης παλιά; Στα πανηγύρια. Εκεί, με νταούλια, βιολιά και κλαρίνα, «χάλαγε» ο συμβατικός κόσμος και ξαναστηνόταν ο κόσμος της καρδιάς. Ακόμα και σήμερα βλέπεις πιτσιρικάδες με καρφάκια στα χείλια και κατεβασμένα παντελόνια ως τα γόνατα να κάθονται εκστασιασμένοι μπροστά στους κλαρινιτζήδες. Όσο για τους μεγάλους, ακούνε τα ηπειρώτικα και ντρέπονται για τα ρηχά –πλέον- αφτιά τους. Τι έγινε στο μεταξύ; Ο κόσμος σκάρτεψε; Όλα πήγαν κατά διαβόλου;

Μάνος Χατζιδάκις: Ο νεοναζισμός είναι η εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας Τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ο Χατζιδάκις δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία ένα προφητικό κείμενο με τίτλο «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι» όπου […]