Στο βάθος αυτής της οικουμενικής ονειροφαντασίας βρίσκεται ένα μοναδικό ιστορικό γεγονός: αν ο Αλέξανδρος κατέστη ο μοναδικός, κοινός σε Ανατολή και Δύση, ήρωας, αυτό συνέβη γιατί ο κόσμος που δημιούργησε εκπροσωπεί τη μεγαλύτερη διεθνή κοινότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.

Ο Λένιν είχε υποσχεθεί μια δημοκρατία αληθινή, πληρέστερη από την «κολοβωμένη» δημοκρατία του κοινοβουλευτισμού. Στη θέση της, πρόσφερε τώρα μια τυραννία πολύ πιο φοβερή από τις «κολοβωμένες» δικτατορίες του παρελθόντος.

Η σημερινή εξαθλίωση και απαξίωση της πολιτικής, η παντελής απουσία οράματος, σηματοδοτεί το τέλος ενός ιστορικού κύκλου παγκόσμιου και εγχώριου, που συμπίπτουν χρονικά, αλλά δεν είναι και ταυτόσημοι.

Η ολοκληρωτική εξουσία στην ΕΣΣΔ και το ταξικό περιεχόμενο της σταλινικής τρομοκρατίας Ο Κώστας Παπαϊωάννου (1925 – 1981) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και συγγραφέας που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι. Η Γένεση του Ολοκληρωτισμού, που εκδόθηκε […]

Προϋπόθεση και συνέπεια της τρομοκρατίας ήταν ένα φαινόμενο πρωτοφανές στην ιστορία και πάντως άγνωστο στους νεότερους χρόνους εννοούμε την πλήρη μονοπώληση της ιδεολογικής εξουσίας από το κράτος, τη μετατροπή της αλήθειας σε κρατικό μονοπώλιο.

Ούτε και το τσαρικό καθεστώς (που μαζί με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν το μόνο κράτος πριν από το 1914 που επέβαλε στους υπηκόους του το διαβατήριο για τα ταξίδια στο εξωτερικό) δεν είχε διανοηθεί ποτέ να κάνει υποχρεωτικό το «εσωτερικό διαβατήριο»!

«Στοιχηματίζω ότι η ρωσική μάχη της μεταλλουργίας στοίχισε τόσες ανθρώπινες θυσίες όσο και η μάχη του Μάρνη», γράφει ένας αμερικανός μηχανικός που εργάστηκε στο κομπινάτ του Μαγκνι-τογκόρσκ στά Ουράλια.

Ο Mussolini το δήλωσε ανοιχτά και ξάστερα σε μια συνεδρίαση της Βουλής της 6ης Ιουνίου 1924: «Οι δάσκαλοι μας είναι στη Ρωσία. Δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε αυτό πού γίνεται στη Ρωσία. Το λάθος μας είναι ότι δεν ακολουθήσαμε εντελώς το παράδειγμα τους.»

Αν λοιπόν τον πείραζε η «αμάθεια» των απλών εργατιών που δεν ήξεραν ακόμα το «Αλφαβήτα του οικονομικοί λογισμού, τι θάπρεπε να σκέφτεται για την ανικανότητα και την στειρότητα του νέου κρατικού μηχανισμού που φτιάχναν στις μέρες του τα πιο φωτισμένα μέλη της «πρωτοπορίας»;

Η εξέγερση της Κρονστάνδης Κείμενο: Κώστας Παπαϊωάννου Ο χειμώνας του 1920-21 ήταν ιδιαίτερα σκληρός στην Πετρούπολη, παρ’ όλον ότι ο πληθυσμός της είχε τότε ελαττωθεί κατά τα δύο τρίτα. Τα τρόφιμα είχαν αρχίσει να σπανίζουν από το 1917 και η […]