Ο Γεώργιος Δροσίνης αναφέρεται στην καλή του που «ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά με τα χεράκια της κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά και τα μαλλάκια της…». Ο Κώστας Καρυωτάκης είναι απογοητευμένος που «μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα που αγαπιέται», όπως ακριβώς πεθαίνει τόσο γρήγορα και πρώιμα η αμυγδαλιά που τόσο φροντίζει και αγαπά!

Oλόκληρος αιών, / χείμαρρος, την Eλλάδα, / ταραγμένος, εσάρωσεν / από τα ιδανικά σου, / την οικουμένην. / Kράτει λοιπόν, ω γέροντα, / την επιτύμβιον πλάκα. / Tο πεπαλαιωμένον σου / τραγούδι κράτει. Φύγε, / παραίτησόν μας.

Κώστας Καρυωτάκης, η κορυφαία μορφή του αθηναϊκού νεορομαντισμού (Τρίπολη 1896-Πρέβεζα 1928) (Με αφορμή τη δραματική σειρά της Κρατικής Τηλεόρασης (ΕΤ1)) Γράφει ο κ. Μιχ. Γ. Καβουλάκης, φιλόλογος, πρ. λυκειάρχης Από την Πέμπτη, 15η Ιανουαρίου, άρχισε να προβάλλεται από την Κρατική […]

Οι μετέχοντες εις την Κυβέρνησιν διανέμουν μεταξύ των, αναλόγως της πολιτικής των ισχύος, ωσάν να επρόκειτο περί πατρικής των κληρονομίας, όλας τας θέσεις, από των πρεσβευτών και των νομαρχών μέχρι των θέσεων των ιερέων του Α Νεκροταφείου, και τας προσφέρουν εις τους οπαδούς των εις αντάλλαγμα αμφιβόλων υπηρεσιών.