Μόλις συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την εφιαλτική νύχτα τρόμου που έζησε ο ελληνισμός της Βασιλεύουσας με την απίστευτη σε έκταση καταστροφική μανία και πρωτοφανή θηριωδία του καθοδηγούμενου από τις κρατικές αρχές τουρκικού όχλου, αλλά και με την ένοχη σιωπή του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου.

Ένας συγγραφέας του δέκατου τρίτου αιώνα θεωρεί ως πιο σημαντικούς αυτοκράτορες του Βυζαντίου τον Ηράκλειο και το Βασίλειο Β’. Τα δύο αυτά ονόματα, που είναι χωρίς αμφιβολία τα μεγαλύτερα ονόματα της βυζαντινής ιστορίας, συμβολίζουν την ηρωική εποχή του Βυζαντίου, η οποία άρχισε με τον πρώτο και έκλεισε με τον δεύτερο.

Ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και τις πολιτικές οργανώσεις του λαού ξέσπασε ένας άγριος αγώνας, που κορυφώθηκε τον Ιανουάριο του 532 στην Κωνσταντινούπολη με τη φοβερή στάση του Νίκα.

Εν κατακλείδι, η θρησκευτική πολιτική του Ιουστινιανού έβαλε την ταφόπλακα στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Ο Μεσαίωνας και ό,τι αυτός πρέσβευε, σκοταδισμός, απολυταρχία, δογματική κυριαρχία του χριστιανισμού, πολιτιστική και πνευματική εκμηδένιση, έκανε την εμφάνισή του. Ο αρχαίος πολιτισμός με την προοδευτικότητά του, παρ’ όλες τις αντινομίες του, εγκατέλειψε προς το παρόν τον μεσογειακό χώρο. Θα τον ανακαλύπταμε και πάλι αρκετούς αιώνες αργότερα.

Οι Βυζαντινοί Δήμοι Γράφει ο Φάνης Καψωμάνης  Τι ήταν οι δήμοι στο Βυζάντιο, πώς λειτουργούσαν και πού αποσκοπούσαν; Τι ήταν ο ιππόδρομος για τους Βυζαντινούς, πώς γίνονταν οι αρματοδρομίες και γιατί άρεσαν τόσο στον κόσμο (μέχρι του σημείου να υπάρχουν […]