Βλέποντας ένας Γότθος αρχηγός τους ανθρώπους του να γυρεύουνε να κάψουνε βιβλιοθήκες, τους είπε να μη γελαστούν και κάμουν τέτοιο πράμα, επειδή όσο κάθουνται οι Αθηναίοι και χασομερούνε στα βιβλία, φόβος να μάθουν από πόλεμο δεν υπάρχει.

Το δικαίωμα Ρωμαίου πολίτου εδίδετο νυν ευκολώτερον εις τους υπηκόους του κράτους και μάλιστα εις τους Έλληνας, οίτινες απέλαυσαν της εξαιρετικής ευνοίας μεγάλων τινών αυτοκρατόρων του Β’ μ. Χ. αιώνος, Αδριανού, Αντωνίου του Ευσεβούς και Μάρκου Αυρηλίου.

Δεν ήταν δειλός, αλλά τον ενδιέφερε ο πόλεμος εναντίον των μονομάχων και των θηρίων στην αρένα. Κάθε πρωί σηκωνόταν και σκότωνε μια τίγρη στην αρένα! Οι διοικητές της Ανατολής δεν προλάβαιναν να του τις στέλνουν (όπως διαπιστώνετε η περιβαλλοντική συνείδηση ήταν κάτι άγνωστο τότε)! Παίχτης, πότης με έναν σεράι από εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια, ανάλογα με τις ορέξεις του, είχε μεγάλη όμως αδυναμία σε μια χριστιανή, τη Μαρτία, που ήταν και ερωμένη του και αυτό τους έσωσε από κάποιον πιθανό διωγμό.