Και αν για την Ευρώπη τέλειωσε η αμεριμνησία της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, στην Ελλάδα ενταφιάζεται τελεσίδικα, οριστικά και το μεγάλο παιγνίδι της μεταπολίτευσης, εκείνο της διττής ιδεολογίας, των διττών πρακτικών, της απόκρυψης και της ιδεολογικής παραλλαγής. Δυστυχώς, ο «πόλεμος», ο «πάντων πατὴρ», δεν σάρωσε μόνο τις πεδιάδες της Ουκρανίας αλλά και ένα ιδεολογικό υπόλειμμα μιας οριστικά παρωχημένης εποχής.

Παρόλα ταύτα, επειδή σε βάθος χρόνου η ένταξη της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τρέφουμε εχθρική προδιάθεση απέναντι στη Ρωσία ούτε να ιδεολογικοποιούμε σε μια αντιρωσική κατεύθυνση τη σημερινή αντίθεσή μας στην τόσο αρνητική για μας προσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν.

Όταν λέγωμεν σήμερον Αμερικανούς, εννοούμεν όχι όλους τους κατοίκους της μεγάλης ηπείρου της Αμερικής, αλλά κυρίως τους κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών της βορείου Αμερικής, οίτινες ιδίως είναι απόγονοι Άγγλων αποίκων και λαλούν την Αγγλικήν, μολονότι ηύξησαν τον αριθμόν των μεγάλαι μεταναστεύσεις εκ των διαφόρων εθνών της Ευρώπης, ιδίως Ιρλανδών και Γερμανών.

Όταν έφτασαν στην Γένοβα, οι αρχές δεν άφησαν τα παιδιά να περάσουν τα τείχη της πόλης. Η φρουρά της πόλης τους πήγε στην παραλία για να φύγουν (όταν θα άνοιγε η θάλασσα), η οποία παρά τις προσευχές δεν άνοιξε· δεν άνοιξα ούτε στη Μασσαλία για να περάσουν «και να φτάσουν στην Ιερουσαλήμ με στεγνά πόδια», «όπως τους διαβεβαίωναν οι αρχηγοί τους» και αυτά προσευχόταν για το θαύμα μάταια για μέρες.

Η Ευρώπη βρίσκεται στον πάτο των ιδεών και των αξιών. Παράγει περισσότερους φασίστες κάθε απόχρωσης, περισσότερους αμόρφωτους, περισσότερους αδιάφορους, λοβοτομημένους και ευνουχισμένους πολίτες από όσους μπορεί να καταναλώσει.

«Κάποιος αποφασίζει να βγάλει απ’ τη μέση τους Έλληνες. Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα».

Από την εποχή των Νεότουρκων, γύρω στο 1910, όταν στην Τουρκία αναπτύσσεται ένας νεόκοπος επιθετικός εθνικισμός, η αντίθεση Ελλήνων και Τούρκων παύει να ενδύεται τη μορφή της αντίθεσης ορθόδοξων και μουσουλμάνων και εμφανίζεται πρωταρχικώς ως εθνική, μη θρησκευτική αντίθεση, έστω και εάν το θρησκευτικό στοιχείο συνεχίζει να λειτουργεί στο υπόστρωμα.

Οδυσσέας Ελύτης: «Περί Ευρώπης»

Η διαχρονική εμπειρία των εργαζόμενων και η λαϊκή σοφία λέει πως ‘δεν καίμε την καλύβα μας όταν πιάνει ψύλλους, αλλά βρίσκουμε τρόπους να διώξουμε τους ψύλλους’, που σημαίνει ότι αν η ΕΕ διαλυθεί τώρα θα ξυπνήσουν τα τέρατα του φασισμού.

Η έξοδος από τις Ηράκλειες Στήλες, η πλεύση δηλαδή πέρα από τα στενά του Γιβραλτάρ, εθεωρείτο στον αρχαίο κόσμο ως το πλέον θαυμάσιο και επικίνδυνο εγχείρημα ναυσιπλοΐας.