Φαίνεται δ’ ότι όχι μόνον τα φυτά, όταν διαιρεθώσιν, εξακολουθούσι να ζώσιν, αλλά και εκ των ζώων έντομά τινα ζώσιν, ώστε τα τμήματα έχουσι μίαν ψυχήν την αυτήν κατά το είδος, καίτοι ουχί και κατά τον αριθμόν 91, διότι έκαστον των χωρισθέντων μερών αισθάνεται και κινείται κατά τόπον επί τινα χρόνον· και εάν δεν εξακολουθώσιν ούτω να ζώσι, δεν πρέπει να απορώμεν διότι δεν έχουσιν όργανα, ίνα διατηρήσωσι την φύσιν αυτών.

«Εάν, λοιπόν, δείχνουμε φιλία και αγάπη γι’ αυτό που έχουμε επιθυμία, πράγμα βέβαια που κατεξοχήν συμβαίνει στον έρωτα: διότι κανένας “δεν είναι εραστής χωρίς παντοτινή αγάπη”, και αν η επιθυμία στρέφεται πάντα στο ηδύ (ευχάριστο), τότε απ’ αυτή την άποψη αντικείμενο της φιλίας είναι το ηδύ. Από την άποψη όμως ότι επιθυμούμε κάτι, τότε αντικείμενό της είναι το αγαθό. Δεν ταυτίζονται όμως το ηδύ με το αγαθό»

Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά στον δυτικό κόσμο, διαμορφώθηκε η γυναικεία ταυτότητα και καθορίστηκε η θέση της κατώτερα από εκείνη του άντρα! Πρώτος ήταν ο Ησίοδος που περιέγραψε τη γυναίκα διηγούμενος το μύθο της γέννησης της Πανδώρας.

Έτσι ο Ηράκλειτος δίδαξε ότι «τον κόσμο τούτο, τον ίδιο για όλους γενικά, ούτε θεός ούτ’ άνθρωπος τον έκανε, μα ήταν πάντα και είναι και θα ‘ναι πυρ αείζωο, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο».