Η ελληνοτουρκική κρίση, που ξεκίνησε τον Μάρτιο στον Έβρο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα ανοιχτά του Καστελόριζου, κατέρριψε μία σειρά από μύθους που καλλιεργούνται συστηματικά στην Ελλάδα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την επιλογή των ελληνικών ελίτ να επενδύουν διαχρονικά στη στρατηγική του κατευνασμού έναντι της τουρκικής απειλής.

Ένας μεγάλος δημιουργός, όπως στάθηκε ο Όμηρος, είναι πάντα πολύφωνος· γι’ αυτό μπορεί και κλείνει μέσα στην ψυχή του όλο τον κόσμο, όλες τις ομορφιές του, όλες τις χαρές του κι όλους τους πόνους του. Ωστόσο σαν να ήθελε να υποδηλώσει πως όσο και να ψάλλει πολέμους, μια φορά η καρδιά του δεν ανήκει σ’ αυτούς, πως η αγριότητα τους είναι ξένη με την ψυχή του.

Μετά τα γεγονότα στην Αμφίπολη ούτε οι Αθηναίοι ούτε οι Λακεδαιμόνιοι προχώρησαν σε καμία πολεμική επιχείρηση. Ο θάνατος του Κλέωνα και του Βρασίδα, ηγέτες που τάσσονταν περισσότερο με τον πόλεμο, δυνάμωσε τις φωνές που υποστήριζαν την ειρήνη. Εξάλλου, οι μακρόχρονες συρράξεις είχαν εξασθενίσει και τα δύο στρατόπεδα.