Ίσα εκείνες τις μέρες χιόνιζε. Έριχνε χιόνι ένα κακό! Κι εμείς ήμασταν όξω, ρε παιδί μ’ Γιάννη, μες τ’ άγρια βουνά, το ψοφόκρυο και τα χιόνια. Μάχες άγριες, σώμα με σώμα, δώσαμε με τους αντάρτες. Εκεί να βλέπ’ς έξω απ’ το Καρπενήσι…σφαγή!

Το Αρχηγείο των ανταρτών (ΔΣΕ) εκτιμούσε ότι εμείς ήμασταν διαλυμένοι μετά την υποχώρηση από το «Μάλι Μάδι» και την κατάληψη της «Ραμπατίνας». Οργάνωσαν λοιπόν ξαφνική επίθεση στην Καστοριά με σχέδιο να μας κυκλώσουν από τα πλευρά και από τα νότια (20 Σεπτεμβρίου 1948).

Η κυβέρνηση Σοφούλη-Τσαλδάρη ήθελε μια πολιτική συμφωνία με το ΚΚΕ/ΕΑΜ. Δεν τα βρήκαν. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν άγριες. Τότε ο πρωθυπουργός Σοφούλης πήρε πολύ σκληρές αποφάσεις. Έθεσε εκτός νόμου το ΚΚΕ, απαγόρευσε τις απεργίες, έκλεισε την εφημερίδα του ΚΚΕ τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Ένας Έλληνας στρατιώτης θυμάται: Η μάχη της Κόνιτσας και «το κράτος του Γράμμου». Ο Δημήτριος (Δημητρός) Δεληγιάς, γόνος Θρακιώτη πρόσφυγα, γεννήθηκε στην Αυγή Κοζάνης το 1925. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις του Εθνικού […]

Εγώ πήγα στο στρατό το φθινόπωρο του ’47, Οκτώβρης μήνας θα ήταν, στο Βόλο. Εμάς άργησαν κάνα χρόνο να μας καλέσουν στο στρατό. Βλέπεις μέχρι το ’46 το καλοκαίρι είχαμε πολύ λίγο στρατό. Είχαμε μόνο τους χωροφύλακες και πολύ λίγους στρατιώτες, παλιές σειρές από τη Μέση Ανατολή, τον «Ιερό Λόχο», την ταξιαρχία του Ρίμινι και κάτ’ λίγους ακόμα.