Στο ενδεχόμενο που η τροπή των γεγονότων στα μέτωπα του πολέμου αποβεί πολύ αρνητική για τους Ρώσους, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι θα πράξει ο Πριγκοζίν. Μπορεί, άραγε, να ξεφύγει και να επιχειρήσει κάποιο πραξικόπημα; Πώς θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι στο σενάριο αυτό και πόσο απρόβλεπτη θα γίνει η Ρωσία. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν κρίνει κανείς από τη στάση της πλειοψηφίας (που ισχυροποιήθηκε καθώς ένας μεγάλος όγκος των αντιπολιτευόμενων στον Πούτιν και στον ιμπεριαλιστικό του πόλεμο έχει εγκαταλείψει τη χώρα), οι πιθανότητες οι πολιτικές εξελίξεις να τείνουν αρχικά προς σκληροπυρηνικότερες εκδοχές του προσώπου που βλέπουμε σήμερα είναι πολύ μεγάλες.

Ο Πούτιν δούλεψε στο πλευρό του Σόμπτσακ για πέντε χρόνια συμβάλλοντας στο να καταστεί η άλλοτε πανέμορφη Αγία Πετρούπολη σε ένα κακέκτυπο του Λας Βέγκας. Για λογαριασμό του δημάρχου εκπόνησε το κανονιστικό πλαίσιο για να δημιουργηθούν πλήθος καζίνων στην πόλη και με αυτό τον τρόπο συνέβαλε τα μέγιστα στη γιγάντωση της τοπικής μαφίας, που μέσω των καζίνων ξέπλενε το μαύρο χρήμα. 

«Η ανισορροπία αντικαθιστά την ισορροπία και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από έναν νέο ηγεμονικό πόλεμο. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι μέχρι οι άνθρωποι να αλληλοσκοτωθούν και αλληλοκαταστραφούν ή μέχρι να αναπτύξουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διεθνών αλλαγών».

Οι ακινητοποιήσεις ρωσικών φαλάγγων λόγω έλλειψης καυσίμων ή οι απίστευτες καθυστερήσεις στις επιχειρήσεις από μονάδες που χάθηκαν λόγω ανακριβών χαρτών (οι Ουκρανοί σοφά κατέστρεψαν όλες τις πινακίδες στο οδικό δίκτυο της χώρας) έχουν κάνει αρνητική αίσθηση. Με το που οι εμπροσθοφυλακές των Ρώσων απέκτησαν επαφή με την πρώτη γραμμή άμυνας των Ουκρανών και συνελήφθησαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι εισβολείς, φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.

Στην Ουκρανία λαμβάνει χώρα μια με νύχια και με δόντια λαϊκή αντίσταση απέναντι στη ρωσική εισβολή. Τα ρεπορτάζ με πολίτες που κατασκευάζουν εκατοντάδες μολότωφ προς υποδοχή των εισβολέων έχουν κάνει το γύρο του κόσμου. Το σφυροκόπημα, επομένως, ανοχύρωτων πόλεων από τους Ρώσους δεν οφείλεται σε «λάθος», αλλά έχει σαν σκοπό να καμφθεί το ηθικό του ουκρανικού λαού, ώστε να πάψει να αντιστέκεται.

Παρόλα ταύτα, επειδή σε βάθος χρόνου η ένταξη της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τρέφουμε εχθρική προδιάθεση απέναντι στη Ρωσία ούτε να ιδεολογικοποιούμε σε μια αντιρωσική κατεύθυνση τη σημερινή αντίθεσή μας στην τόσο αρνητική για μας προσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν.

Ένα μόνο πράγμα ανησυχεί την Ευρώπη. Να μην μπλέξει με ένα νέο μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα. Αυτό θέλει να αποφύγει, τίποτα άλλο δεν την ενδιαφέρει, μόνο μην ζήσει ένα νέο κύμα προσφύγων.

Η ρωσική ηγεσία πάγια θεωρεί το ζήτημα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας ως υψηλής προτεραιότητας για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Αυτή η θέση διαχρονικά εκφράζεται από την απαρχή της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αποτελεί μείζον θέμα λόγω της εθνοτικής ποικιλομορφίας που παρουσιάζεται στο μετασοβιετικό χώρο.

Η Ευρώπη, οι σοσιαλιστές και η άκρα δεξιά

Τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει κυνικό, όχι όμως και ανορθολογικό. Μένει λοιπόν να ερμηνευθεί το ποιοί υπολογισμοί τον ώθησαν στο βήμα που δεν είχε αποτολμήσει ποτέ ως τώρα, ήτοι την de jure εδαφική επέκταση της Ρωσικής Ομοσπονδίας