Φίλοι μου, τα δικαιώματα των άλλων τα υπερασπίζεσαι όταν είναι λογικά και δίκαια και τα αντέχει η χώρα σου, και να φροντίζεις να έχεις χώρα, διαφορετικά έχουμε να κάνουμε με βλακώδεις εξυπνακισμούς, όπου δυστυχώς και εδώ η σύγχρονη αριστερά, διαπρέπει. Από την άλλη όπως έδειξαν τα πρόσφατα γεγονότα, ο ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι αντίθετος στις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και ξέρει να υπερασπίζεται την πατρίδα του.

Ωστόσο, ακόμα και η παντελής έλλειψη χιούμορ φαίνεται κατανοητή και συγχωρητέα, αν σκεφθούμε πόσο βαθειά είναι η ανάγκη να έχει κανείς μια ταυτότητα και πόσο άτεγκτη είναι η λογική της περιφρούρησής της.

Η σημερινή εξαθλίωση και απαξίωση της πολιτικής, η παντελής απουσία οράματος, σηματοδοτεί το τέλος ενός ιστορικού κύκλου παγκόσμιου και εγχώριου, που συμπίπτουν χρονικά, αλλά δεν είναι και ταυτόσημοι.

“Στον μουσουλμανικό κόσμο ξέσπασαν εξεγέρσεις, με θανάτους που υπολογίζονται πάνω από 200, και διαδηλώσεις σε κέντρα δυτικών πρωτευουσών όπου μπορούσε κανείς να δει συνθήματα όπως «θάνατος στους βλάσφημους» και «αποκεφαλίστε αυτούς που προσβάλλουν το Ισλάμ».”

Η Ευρώπη, οι σοσιαλιστές και η άκρα δεξιά

Η αντιφατική προέλαση της Αριστεράς Του Χρι­στό­φο­ρου Βερ­ναρ­δά­κη* Οι ε­κλο­γές του 2012 συ­μπύ­κνω­σαν στο α­πο­τέ­λε­σμά τους την ε­πί­δρα­ση των δύο κύ­ριων διαι­ρε­τι­κών το­μών που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν τη ση­με­ρι­νή συ­γκρό­τη­ση του ελ­λη­νι­κού κομ­μα­τι­κού συ­στή­μα­τος: α) τη διαί­ρε­ση Αρι­στε­ρά / Δε­ξιά και β) […]

Η Δύση δεν υπάρχει πια. “Δύση” ήταν το αντικομμουνιστικό στρατόπεδο (διαφορετικά Ιαπωνία και Ν. Κορέα δεν θα ανήκαν στη “Δύση”). Οσοι – και κυρίως οι κοσμοπολίτες “αριστεροί” – θεωρούν ότι η συνοχή της Δύσης στηρίζεται απλώς στις κοινές της αξίες είναι πολιτικά και ιστορικά αφελείς.