Η ενεργειακή μετάβαση αναγνωρίζεται ως μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις –τουλάχιστον– του πρώτου μισού του 21ου αιώνα. Οι ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία υιοθετώντας πολιτικές για την ταχεία μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ΑΠΕ.

Κανείς δεν εξήγησε συγκεκριμένα και πειστικά γιατί η Ελλάδα βρέθηκε να επιδιώκει στόχους 15 χρόνια νωρίτερα από τη Γερμανία; Μήπως ακριβώς για να δοθεί –αντιστρόφως– στη Γερμανία αυτό το πλεονέκτημα (το αβάντζο) των 15 χρόνων, το οποίο θα μεταφέρει προσθετικά, θα αξιοποιήσει για τον εαυτό της, μέσω των εταιρειών της που θα έχουν «πράσινη» επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα από το 2023;