Το πρώτο στοιχείο αυτού του είδους είναι το «ιδεογραφικό» σύστημα γραφής. Αυτό το σύστημα γραφής είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο νομίζουμε με τον κοινό νου, επειδή ή δυσκολία του δεν προέρχεται μονάχα από τον τεράστιο αριθμό υλικών συμβόλων, αλλά κι επειδή αυτός ο μεγάλος αριθμός κάνει ακόμη πιο περίπλοκα τα πράγματα εξαιτίας της «λειτουργίας» των μεμονωμένων συμβόλων, ανάλογα με τη θέση που παίρνουν.

«Αυτή η λατρεία (των αγίων) εξαιτίας των κοινωνικών συνεπειών της, των πολιτιστικών και πολιτικών που πηγάζουν από αυτή, αξίζει να την μελετήσουμε ολοένα και περισσότερο κι ολοένα και προσεχτικότερα να την εξετάζουμε, αφού οι άγιοι αποτελούν μια δύναμη — μιάν ασυνήθιστη δύναμη — που μπορεί να γίνει το μεγαλύτερο εμπόδιο στη διάδοση του δυτικού πολιτισμού· αν την εκμεταλλευτούμε όμως επιδέξια, μπορεί να γίνει ένας πολύτιμος βοηθός στην ευρωπαϊκή επέκταση».

«Μπορούμε να αποκλείσουμε ότι οι άμεσες οικονομικές κρίσεις από μόνες τους παράγουν βασικά γεγονότα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα έδαφος πιο ευνοϊκό για τη διάδοση ορισμένων τρόπων σκέψης για την τοποθέτηση και λύση των ζητημάτων που συνδέονται με όλη την παραπέρα εξέλιξη της κρατικής ζωής.»

Ο άνθρωπος είναι συνισταμένη των καταστάσεων της ζωής. Η ανθρώπινη φύση είναι μια εξελικτική πορεία που καθορίζεται από τη διαλεκτική των κοινωνικών σχέσεων. «Η φύση του ανθρώπου είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, που καθορίζει μια ιστορικά προσδιορισμένη συνείδηση. Το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων είναι αντιφατικό και σε συνεχή εξέλιξη, με αποτέλεσμα και η «φύση» του ανθρώπου να μην είναι ομοιογενής για όλους τους ανθρώπους σε όλους τους καιρούς».

Οι παιδαγωγικές αντιλήψεις του Αντόνιο Γκράμσι και η φιλοσοφία της πράξης Κείμενο: ομάδα εργασίας* Ιστορικό πλαίσιο Ο Αντόνια Γκράμσι γεννήθηκε το 1891 στη Σαρδηνία, μια από τις φτωχότερες επαρχίες της Ιταλίας.  Με πολλές δυσκολίες κατάφερε να τελειώσει το Γυμνάσιο και κέρδισε υποτροφία […]

Μισώ τους αδιάφορους Κείμενο: Αντόνιο Γκράμσι «Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. […]