Η ανάδυση της Κίνας, υποστήριζε ο Αρίγκι, θα μετατοπίσει την σύνολη γεωμετρία του παγκόσμιου συστήματος. Τα μεγέθη της είναι τέτοια που μεταβάλουν το κέντρο βάρος του τελευταίου, οδηγούν σε υπέρβαση της δυτικής πρωτοκαθεδρίας, και εγκαθιδρύουν έναν κόσμο πολυπολικό.

Η αντίληψη του Ρικάρντο ότι το κεφάλαιο αρκείται στα χαμηλά ποσοστά κέρδους αρνούμενο να μεταβεί στο εξωτερικό δε φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Η σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη εποχή θα τον διαψεύσει. Το γεγονός ότι θα λυπόταν αν έβλεπε αυτού του είδους τα τοπικιστικά συναισθήματα του κεφαλαίου «να εξασθενούν» καταδεικνύει ότι κινείται περισσότερο συναισθηματικά παρά ορθολογιστικά. Αν το κεφάλαιο αποσκοπεί μονάχα στο κέρδος, όπως οφείλει, τότε γιατί να μην καταφύγει και στο εξωτερικό, αν λάβει τις πρέπουσες διαβεβαιώσεις της επιπλέον κερδοφορίας;

Μ’ αυτόν λοιπόν τον τρόπο, το χρήμα έγινε σε όλες σχεδόν τις πολιτισμένες χώρες το καθολικό όργανο του εμπορίου, με την παρεμβολή του οποίου πωλούνται, αγοράζονται ή ανταλλάσσονται όλων των ειδών τα αγαθά.

Η έξοδος από τις Ηράκλειες Στήλες, η πλεύση δηλαδή πέρα από τα στενά του Γιβραλτάρ, εθεωρείτο στον αρχαίο κόσμο ως το πλέον θαυμάσιο και επικίνδυνο εγχείρημα ναυσιπλοΐας.

Η υπέρμετρη έπαρση που έχει η πλειονότητα των ανθρώπων σχετικά με τις ικανότητές τους είναι ένα πανάρχαιο ελάττωμα, που είχαν επισημάνει οι φιλόσοφοι και οι ηθικοδιδάσκαλοι όλων των εποχών.

Σε όλα τα μέρη της Ευρώπης, στην πλειονότητά τους, οι άνθρωποι αυτοί έχουν εκπαιδευτεί για την εκκλησία, αλλά διάφορα λόγοι τούς εμπόδισαν να εισχωρήσουν στις τάξεις των ιερωμένων.

Ο Φιλελευθερισμός είναι κατά βάση μια πολιτική φιλοσοφία, που αντιλαμβάνεται την οικονομική ελευθερία ως απαραίτητο συστατικό της ευρύτερης ανθρώπινης ελευθερίας στο πλαίσιο μιας ιεραρχικά δομημένης πολιτικής κοινωνίας.

Το ότι η εργατικότητα αποτελεί προσόν δε χρειάζεται συζήτηση. Με τη δουλειά προκόβει κανείς. Ο εργατικός άνθρωπος πάει μπροστά. Προσφέρει. Είναι χρήσιμος. Παραγωγικός. Κι ως εκ τούτου ευυπόληπτος. Άξιος σεβασμού. Αντιθέτως ο τεμπέλης είναι άχρηστος. Παρασιτικός. Δε χαίρει εκτιμήσεως. Αλίμονο στην οικογένεια που φέρει έναν τεμπέλη στους κόλπους της.

Ο Σμιθ ερευνώντας τις μορφές που μπορεί να πάρει το κεφάλαιο, δηλαδή το συσσωρευμένο χρήμα που θα χρησιμοποιηθεί για να γεννήσει κέρδος, το διαχωρίζει σε πάγιο και κυκλοφορούν: «Κατά πρώτον, είναι δυνατόν να απασχοληθεί στην καλλιέργεια, την κατασκευή, ή την αγορά αγαθών και την πώλησή τους με κέρδος.

Ο Άνταμ Σμιθ και το δόγμα της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Ο Άνταμ Σμιθ αναφερόμενος στην τιμή της εργασίας ξεκαθάρισε ότι θα είναι υψηλή ή χαμηλή ανάλογα με τη δυναμική της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κι όχι με […]