Ολίγα τινά χωλά θρανία τα εκάρφωσε με τας χείρας του ο διδάσκαλος, άλλα πέντε ή έξ αντικατέστησαν οι ξυλουργοί. Είχε διατάξει να καθαρίσωσι το υπό την δασκαλοκαθέδραν σωφρονιστήριον, εκεί όπου έβοσκαν εν πάση ανέσει πολυάριθμοι ψαλίδες, βλατούδες και ποντικοί. Είχε κάμει νέαν και πλούσιαν προμήθειαν από δεσμίδας βεργών, και είχεν αρχίσει «να τες βρέχει» πάλιν γερά, καθώς άλλοτε.

Το ραδιόφωνο που αγαπήσαμε. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη. Jacinto Benavente – Πικραγαπημένη. Μανώλης Κορρές – Οίκος Ευγηρίας.Προσπέρ Μεριμέ -Κάρμεν.

Το μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των Εθνών» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, σε συνέχειες, στην εφημερίδα «Μη Χάνεσαι» από το Νοέμβριο του 1882 ως το Φεβρουάριο του 1883. Έκτοτε εκδίδεται κι επανεκδίδεται και η πρόβλεψη ότι θα εξακολουθήσει να κεντρίζει το εκδοτικό ενδιαφέρον εσαεί δεν είναι καθόλου παρακινδυνευμένη.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη Φόνισσα Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «Η Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη ανήκει στα κλασικά κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Εμφανιζόμενο για πρώτη φορά το 1903 – κυκλοφόρησε σε συνέχειες από τον Ιανουάριο ως τον Ιούνιο […]

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα σκιαθίτικα διηγήματα Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Αν ο Παπαδιαμάντης αναγνωρίστηκε ευρέως για τα διηγήματά του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λεγόμενα Σκιαθίτικα Διηγήματα αποτελούν το βασικότερο κορμό της λογοτεχνικής του παραγωγής. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πλειοψηφία […]

Ο βίος του Χριστού. Φρειδερίκου Γ. Φάρραρ By: F. W. (Frederic William) Farrar 1831-1903 μετάφραση: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Κατεβαίνει ελεύθερα από εδώ.  

Ο ερωτισμός στον Παπαδιαμάντη Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Όσο αφορά τον Παπαδιαμάντη, δεν θα μπορούσε να βρεθεί μεγαλύτερη απόδειξη του αγεφύρωτου προσωπικού χάσματος απέναντι σ’ έναν κόσμο υλιστικό και συμφεροντολογικό – κι ως εκ τούτου ακατανόητο κι ανυπόφορο – από […]

Στο διήγημα «Άψαλτος» ο Κώτσος ο Φραγκούλας που ειρωνεύτηκε τη νεκρώσιμη ακολουθία ενός φίλου του: «Τι τους ψέλνετε;… Τι τους κάνετε νάνι – νάνι;… Όλοι στ’ ανάθεμα θα πάμε!…» βρίσκει τραγικό θάνατο μέσα στη βάρκα, μετά από θεομηνία «…κ’ έμελλεν εν τριγμώ αλύσεων και τροχαλιών και αρμένων, να καταποντισθή εις το κύμα, “άψαλτος, ασαβάνωτος, αμοιρολόγητος”». Ο σεβασμός προς τις θρησκευτικές τελετουργίες ταυτίζεται με το σεβασμό των συνανθρώπων. Η ασέβεια του Φραγκούλα, σε τελική ανάλυση, στρέφεται περισσότερο προς τους πενθούντες κι αυτό ο Παπαδιαμάντης δεν μπορεί να το ανεχτεί.