«Υπό αυστηρή έννοια, η ευνοϊκή διάθεση δεν μπορεί να θεωρηθεί φιλία (διότι προς πολλούς ανθρώπους μάς συμβαίνει συχνά να αναπτύξουμε, είτε βλέποντάς τους είτε ακούγοντας κάτι καλό γι’ αυτούς, μια ευνοϊκή διάθεση· μήπως είμαστε ήδη και φίλοι τους; Όχι βέβαια. Έστω ότι κάποιος είχε ευνοϊκή διάθεση για τον Δαρείο, ευρισκόμενο στην Περσία –πράγμα που δεν αποκλείεται–· σημαίνει αυτό πως γινόταν αμέσως και φίλος του;)»

Η καταστροφή των δασών και το ιστορικό αντίκτυπο της στην ανθρώπινη κοινωνία κατά τους αιώνες

Τα παλιά χρόνια που οι παροιμίες ήταν ένα αξιόλογο μέσο διαπαιδαγώγησης των αγράμματων λαϊκών ανθρώπων, σε κάθε μητέρα αντιστοιχούσαν πέντε, έξη, εφτά ή περισσότερα παιδιά, ενώ σήμερα σε κάθε παιδί αντιστοιχούν επτά, οκτώ ή περισσότεροι γέροι.

Ποια ήταν όμως η απαρχή και προέλευση της ελληνικής παιδεραστίας; Σίγουρα όχι από τα ομηρικά έπη. Το περίφημο ζευγάρι των φίλων Αχιλλέα και Πάτροκλου έγινε ερωτικό κατά τον 5ο αι π.Χ. μέσω του έργου του Αισχύλου “Μυρμιδόνες” για το οποίο γίνεται λόγος στο Συμπόσιο του Πλάτωνος (180a). Η μεγάλη έξαρση και σημασία που είχε η παιδεραστία ξεκινά από την αριστοκρατική κοινωνία της αρχαϊκής εποχής.

Οι γυναίκες που εκπροσωπούνται από τη μάνα του Μάρκου, τη Ζιγκοάλα και τη Σκουλαρικού, την αγαπητικιά του Δελιά που είναι πόρνη και τον βουλιάζει κάθε μέρα στην ηρωίνη. Γυναίκες σκληρές και τραγικές που όφειλαν να μεταχειριστούν κάθε μέσο για να επιβιώσουν. Ο Πετρόπουλος στη «Ρεμπετολογία» γράφει: «Μπροστά στη ρεμπέτισσα οι σημερινές φεμινίστριες είναι κωμικά πρόσωπα».

Ο λίθινος λέων της Κάντζας (στην ευρύτερη περιοχή της Παλλήνης), ο οποίος είχε τοποθετηθεί ως επιτάφιο σήμα σε τάφο πεσόντων στο σημείο αυτό Αθηναίων (;). Μάλιστα, διακρίνονται στο σημείο αυτό και τα λείψανα του ταφικού περιβόλου (περί τα τέλη του 4ου αι. π.Χ.), στον οποίο το σωζόμενο μνημείο είχε ενταχθεί.

Η πανδημία του κορωνοϊού είναι από εκείνες τις ιστορικές τομές που αφήνουν βαθύ το αποτύπωμά τους σε παγκόσμια κλίμακα· ιδίως όταν ξεσπάει σε μια εποχή όπως η δική μας, όπου το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης βρίσκεται ήδη σε παρατεταμένη κρίση.

Ηγετική μορφή του Ιστορικισμού ήταν ο Leopold von Ranke, ο οποίος στόχευε να κάνει την Ιστορία έναν επιστημονικό κλάδο που θα υπηρετείται από επαγγελματίες μορφωμένους ιστορικούς. Για τον Ranke ο ιστορικός πρέπει να δίνει αξία στη ζωή και τα έργα σημαντικών προσωπικοτήτων και να εμπνέεται από τα πολεμικά και μεγάλα γεγονότα.

Oλόκληρος αιών, / χείμαρρος, την Eλλάδα, / ταραγμένος, εσάρωσεν / από τα ιδανικά σου, / την οικουμένην. / Kράτει λοιπόν, ω γέροντα, / την επιτύμβιον πλάκα. / Tο πεπαλαιωμένον σου / τραγούδι κράτει. Φύγε, / παραίτησόν μας.

Σκέψεις και προτάσεις πάνω στο σχέδιο νόμου «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις» του Υπουργείου Παιδείας