Η χένα είναι η γνωστή κόκκινη βαφή (φυτικής προέλευσης). Στο λεξιλόγιο των παλιών κυρίως Ηπειρωτών η χένα λέγεται οκνά (θηλυκό) ή και κνα (ουδέτερο). Υπάρχει μάλιστα η έκφραση «Απόμεινε σαν τη Σούλτω (Σουλτάνα) με την οκνά», δηλαδή έμεινε στα κρύα του λουτρού. Η έκφραση προέρχεται από το τουρκικό Kına gecesi, τη «βραδιά χένας», δηλ. το τελετουργικό βάψιμο χεριών στο σπίτι της νύφης την παραμονή του γάμου (τηρουμένων των αναλογιών, θα λέγαμε ότι ήταν το bachelor party της εποχής!). Η Σούλτω (Σουλτάνα), λοιπόν, έμεινε με τα χέρια βαμμένα, αφού ο γαμπρός δεν εμφανίστηκε. 

Τρ. Ε. Εὐαγγελίδου Ἱστορία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας Ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς μέχρι τῆς σήμερον (1281-1894) … Ἐν Ἀθήναις Ἐκδότης Ἀναστάσιος Δ. Φέξης Βιβλιοπώλης 1894

Η θέση τους στην οθωμανική διοίκηση επέτρεπε στους κοτζαμπάσηδες να πλουτίζουν και να εδραιώνουν περισσότερο την εξουσία τους. Πέραν της ενοικίασης των φόρων, ο πλούτος τους προερχόταν από τον δανεισμό στους φτωχούς αγρότες ή και σε ολόκληρη την κοινότητα και από το εμπόριο. Ως ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων, ενοικίαζαν πολλές από αυτές στους ραγιάδες καλλιεργητές, οι οποίοι εν συνεχεία τους πλήρωναν σε είδος.

Ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης (760 – 818) περιγράφει με ποιον τρόπο «πείραζαν οι Πράσινοι τον δύστυχο εκείνονα πούμοιαζε του Μαυρίκιου, και που αφού τονέ φορέσανε «σαγίον μαύρον» και τονέ στεφανώσανε με σκόρδα, τονέ καθίσανε σε γαδούρι και τον κορόιδευαν.»

Όσο για τις αντιδράσεις των οικείων, το διάταγμα ήταν απολύτως σαφές: «όταν τις των άπατων γονέων ή άλλος τις αντιστή εις την παράδοσιν του γενιτσάρου υιού του, θ’ απαγχονίζηται ευθύς εις το κατώφλιον της θύρας του, του αίματός του θεωρουμένου άνευ αξίας.»

Ιστορία των Αθηναίων: Τουρκοκρατία : Περίοδος πρώτη, 1458-1687 / Δημητρίου Γρ. Καμπούρογλου, εκδίδοται υπό Αλεξάνδρου Παπαγεωργίου.