«… αν πρόκειται κανείς να επαναφέρει στην υγεία το άρρωστό του σώμα, πρέπει να του προσφέρει καταρχήν νερό και τροφή ελάχιστη· ανάλογα, όποιος έχει ψυχή κακή, άραγε δεν πρέπει, προκειμένου να αποτραπούν οι κακές του πράξεις, να κρατηθεί μακριά από τον πλούτο και από την εξουσία και από τη δύναμη και από όλα γενικά τα παρόμοια;»

Οι δημοκρατίες που στο όνομα της επιείκειας ισοπεδώνουν τα πάντα δεν μπορούν να είναι υγιείς. Κι αυτό γιατί υπονομεύουν, αντί να αναδείξουν, τα καλύτερα στοιχεία τους. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε για την ορθή εκδοχή της επιείκειας, αλλά για το λαϊκισμό που καπηλεύεται το όνομά της. Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αριστοτελική οπτική.