Ο νους έχει τη δυνατότητα να φανταστεί σχήματα και εικόνες ξεπερνώντας τα οπτικά όρια που του δίνουν τα υλικά ερεθίσματα ή (ακόμη πιο σωστά) δημιουργώντας φαντασιακά έννοιες που σχηματοποιούν την ύλη, όταν δεν είναι πλήρως ορατή. Υπό αυτή την έννοια, ο νους είναι σε θέση να συμπληρώσει τα κομμάτια τη ύλης που δεν βλέπει γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις έννοιες που τα αναπαριστούν: «Έτσι, όταν ο νους σκέφτεται τις αφαιρέσεις, σκέφτεται τις μαθηματικές έννοιες ως ξέχωρες από την ύλη, παρόλο που δεν είναι ξέχωρες από αυτή. Γενικά, ο νους, όταν ενεργεί, είναι τα ίδια τα αντικείμενά του»