Οι ορθόδοξοι βλέπουν στην Ρωσία την ανάκαμψη του χριστιανισμού και ελπίζουν σε μια ανάκαμψη και στην χώρα μας. Όμως αυτό βασίζεται σε περίεργες κατασκευές. Η οικογένεια των Ρομανώφ που διακρίνονταν για την καταπίεση του λαού και μη χριστιανικές πρακτικές όπως η σχέση τους με τον Ρασπούτιν χαρακτηρίστηκε ως «Άγιοι Βασιλομάρτυρες Ρομάνωφ» και αυτό στηρίχθηκε και στην Ελλάδα από επιδραστικούς εκκλησιαστικούς κύκλους.

Η φιλελληνική κίνηση της Μ. Βρετανίας είχε ως αποτέλεσμα και την μεταστροφή της Ρωσίας ως προς το ελληνικό ζήτημα. Αναλυτικά, στις 4 Απριλίου 1826, η Μ. Βρετανία και η Ρωσία υπέγραψαν πρωτόκολλο στην Αγία Πετρούπολη, με το οποίο αποφασίστηκε η δημιουργία ενός μικρού ελληνικού κράτους, το οποίο θα ήταν φόρου υποτελές στον σουλτάνο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε, είχαν προκρίνει μια πολιτική ενίσχυσης της Ευρώπης, με την ΕΟΚ και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, ώστε να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή. Σήμερα όμως –τουλάχιστον η διοίκηση Τραμπ αλλά όχι μόνο– βλέπει μια ομοσπονδιακά ενωμένη Ευρώπη ως βασικό εμπορικό οικονομικό και γεωπολιτικό αντίπαλο.

Τώρα η Μόσχα πραγματοποιεί την επίθεσή της στην Ουκρανία, ως κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής που αποσκοπεί να ανακτήσει την σοβιετική σφαίρα επιρροής. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του γνωστού ολιγάρχη Κωνσταντίν Μαλοβέεφ, ο οποίος κατά το παρελθόν είχε αναλάβει την διαχείριση των σχέσεων του Κρεμλίνου με διάφορα ευρωπαϊκά κόμματα – υπερδεξιά και αριστερά. Είχε ακουστεί και στην Ελλάδα, όταν επιδιώχθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η ίδρυση τηλεοπτικού σταθμού, όταν με το νομοσχέδιο Παππά επιχειρήθηκε η αλλαγή στο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας.

Ο Μεγάλος Πέτρος ήθελε να μετατρέψει τους Κοζάκους σε επικουρικό στρατιωτικό σώμα του ρωσικού στρατού, καταπατώντας τη συμφωνία του Περεγιασλάβ σύμφωνα με την οποία ο στρατός των Κοζάκων θα προορίζεται μόνο για την υπεράσπιση της ρωσικής Ουκρανίας.

Το κλειδί για την εκτόνωση του επισιτιστικού προβλήματος βρίσκεται λοιπόν στα χέρια της Ρωσίας. Εκείνη εισέβαλε, εκείνη απειλεί να πραγματοποιήσει απόβαση στην Οδησσό, εφ’ όσον εξουδετερωθεί η ουκρανική αποτροπή· η δε Τουρκία έχει «κλείσει τα στενά του Βοσπόρου», ωστόσο, και μέσω του επισιτιστικού προβλήματος, γίνεται φανερό ποιόν συμφέρει η κίνησή της αυτή.

«Η ανισορροπία αντικαθιστά την ισορροπία και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από έναν νέο ηγεμονικό πόλεμο. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι μέχρι οι άνθρωποι να αλληλοσκοτωθούν και αλληλοκαταστραφούν ή μέχρι να αναπτύξουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διεθνών αλλαγών».

Παρόλα ταύτα, επειδή σε βάθος χρόνου η ένταξη της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τρέφουμε εχθρική προδιάθεση απέναντι στη Ρωσία ούτε να ιδεολογικοποιούμε σε μια αντιρωσική κατεύθυνση τη σημερινή αντίθεσή μας στην τόσο αρνητική για μας προσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν.

Αλεξάντρ Ισάγιεβιτς Σολζενίτσιν Κείμενο: Κωστής Παπαγιώργης «Όταν ένα καράβι έχει 99 τρύπες στο κύτος του, και από τις καλύτερες προθέσεις να διαπνέεται κανείς, είναι αδύνατο να τις φτιάξει όλες αμέσως». Ο άνθρωπος που μιλάει έχει γράψει, μεταξύ άλλων, το Αρχιπέλαγος […]

Η μάχη της Κούμιτσας (28 Μαΐου 1854) υπήρξε καθοριστική. Τα στρατεύματα του Καρατάσου ηττήθηκαν, αν και αντιμετώπισαν με γενναιότητα τους Οθωμανούς, οι οποίοι υπερείχαν αριθμητικά και ποιοτικά.