Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, επομένως, ως προς αυτό που λέμε εκσυγχρονισμός, αποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους, δυνατότητα να αναπτύσσει στρατηγικές κατευθύνσεις, είναι εμφανές. Καμία πολιτική δύναμη δε, δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει –κι αυτό φαίνεται τώρα και στην εικόνα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Κυριαρχεί η κονιορτοποίηση του πολιτικού σκηνικού, η προοπτική της ακυβερνησίας. Κι αυτό παρά τις αυτάρεσκες εξαγγελίες των προηγούμενων χρόνων ότι «τα δύσκολα βρίσκονται πίσω μας».

Το άρθρο εξετάζει τη μετάβαση της Ανατολής στην κυριαρχία των Αράβων μετά τις βυζαντινές ήττες, εστιάζοντας στις αντιδράσεις των χριστιανικών κοινοτήτων. Οι αιρετικοί χριστιανοί, όπως οι Ιακωβίτες και οι Νεστοριανοί, αρχικά υποδέχτηκαν θετικά τους νέους ηγεμόνες, ενώ οι ορθόδοξοι διατήρησαν την αφοσίωσή τους στον Βυζαντινό αυτοκράτορα. Το σύστημα των μιλλέτ καθόρισε τη συνύπαρξη των θρησκευτικών μειονοτήτων, επηρεάζοντας τη διαμόρφωση της ταυτότητας των λαών. Το Ισλάμ, πιο απλό στη δογματική του, κέρδισε σταδιακά χριστιανούς προσήλυτους, ιδιαίτερα από αιρετικές ομάδες.

Η νέα ελληνική είναι μια ζωντανή γλώσσα που εδώ και πολλά χρόνια ακολουθεί έναν αυτόνομο δρόμο, καλλιεργείται μέσω της εκπαίδευσης, της λογοτεχνίας, του λόγου μαζικής επικοινωνίας και της καθημερινής χρήσης. Γι’ αυτό παρουσιάζει μεγάλο αριθμό διαφορετικών ειδών λόγου, το καθένα από τα οποία έχει τα ιδιαίτερα γλωσσικά του χαρακτηριστικά.

Οι νέοι αυτοί επιστήμονες συνέβαλαν στην προώθηση των θέσεων, οι οποίες εμφανίστηκαν κατά την επανάσταση του 1909, στο Γουδί. Η είσοδος των «Κοινωνιολόγων» στο ελληνικό κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε με τις εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910. Στις εκλογές αυτές, το κόμμα «Φιλελεύθεροι», υπό την ηγεσία του Ελ. Βενιζέλου, κέρδισαν την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών[7]. Τέλος, οι «Κοινωνιολόγοι» συμμετείχαν στην ολομέλεια της Βουλής, η οποία, το 1911, προέβη σε αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ένα παράδοξο γεγονός είναι και τούτο: Η οκά έπαψε να χρησιμοποιείται στην Τουρκία το 1931 (επί Κεμάλ Ατατούρκ), μάλιστα στη γειτονική χώρα ονομαζόταν eski okka (παλαιά οκά), σε αντιδιαστολή προς τη yeni (νέα) okka, δηλ. το χιλιόγραμμο (κιλό). Κι όμως, στη χώρα μας η οκά καταργήθηκε επισήμως το 1959, μαζί με τα υπόλοιπα παλαιά μέτρα και σταθμά (όπως για παράδειγμα η οργιά και ο πήχης).

Το σύνολο της δικογραφίας της υπόθεσης εδώ και δυο χρόνια βρίσκεται στα χέρια ενός έγκριτου εφέτη ανακριτή στη Λάρισα, ο οποίος συλλέγει όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, περιλαμβανομένων 250 από τα 300 αιτήματα διερεύνησης από τις οικογένειες των θυμάτων. Στοιχεία της δικογραφίας αποτελούν μεταξύ άλλων και το πόρισμα του, εκπροσώπου των οικογενειών των θυμάτων, κου Κοκοτσάκη και της ομάδας του, πορίσματα ιατροδικαστών, μαρτυρίες, προανακριτικό υλικό κλπ. Μοναδική ίσως εκκρεμότητα στην παρούσα φάση αποτελεί το πόρισμα του ΕΜΠ μετά από το οποίο ο ανακριτής οφείλει να ολοκληρώσει την ογκώδη έκθεση του και να την αποστείλει στον εισαγγελέα, ο οποίος θα συντάξει το κατηγορητήριο και θα ορίσει την δίκη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ «Ὅταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ – ὁ ἀναγινώσκων νοείτω -». Κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ XXIV, 15. Κείμενο: Στήβεν Ράνσιμαν (Steven Runciman) Μια μέρα του […]

Με λίγα λόγια, η τουριστική ανάπτυξη δεν είναι τόσο ενάρετη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν στις δηλώσεις τους οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης. Το κυριότερο: δεν ευνοεί την επιβίωση των μεσαίων τάξεων και, επίσης, δεν διευκολύνει τη μετατόπιση του αναπτυξιακού μείγματος της ελληνικής οικονομίας προς την παραγωγή, την οικονομία της γνώσης και τις υψηλές τεχνολογίες, την αναγκαιότητα των οποίων διαπιστώνουν όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, ακόμα και, η έκθεση Πισσαρίδη, που παρήγγειλε η ίδια η ελληνική κυβέρνηση το 2020.

Θεωρώ το «Είναι και Χρόνος» ένα από τα υπερτιμημένα βιβλία του αιώνα μας· για την ακρίβεια, μου φαίνεται ως μια συλλογή κοινοτοπιών μεταφρασμένων σε γλώσσα εξεζητημένη και ασαφή. Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει όποιος βγαίνει από τη στενή φιλοσοφική προοπτική και εποπτεύει την ιστορία των ιδεών και των προβλημάτων στο σύνολό της.

Υπάρχει ακόμη ζωντανή στο λαό αυτή η γρήγορη κατανόηση των πραγμάτων και των καταστάσεων. Υπάρχει έντονη επίσης, η άλλη ποιότητα των Βυζαντινών: η ζωηρή περιέργεια. Και οι νεοέλληνες έχουν, όπως είχαν κι οι Βυζαντινοί, αντίληψη της σημασίας τους στην ιστορία του πολιτισμού. Όλα αυτά δείχνουν μία ιστορική ενότητα, άλλωστε κανείς λαός δεν διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του απείραχτα. Πολλά εξαρτώνται από τη γλώσσα, που είναι ο καλύτερος τρόπος συντήρησης της παράδοσης.