Ένα από τα γνωστότερα έργα του Παπαδιαμάντη αποτελεί το μυθιστόρημα «Η Φόνισσα», το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1903, στο περιοδικό «Παναθήναια». Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Σκιάθο. Πρωταγωνίστρια είναι η ηλικιωμένη Χαδούλα ή Φραγκογιαννού, η οποία συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα είναι προορισμένη από την φύση της να έχει το ρόλο της σκλάβας. Πιο αναλυτικά, αρχικά είναι σκλάβα των γονιών της, ως ανύπαντρη. Έπειτα, ως παντρεμένη είναι σκλάβα του συζύγου της αλλά και των παιδιών της.

Παρατηρείται οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας; Και ναι και όχι. Εξαρτάται από τα κριτήριά μας: όταν η ελληνική αριστερά καταγγέλλει τη χώρα μας ως μη κράτος δικαίου χωρίς να σκέφτεται ότι για τα πιθανά ελλείμματα φταίει, πρωτίστως, το αριστερό κατεστημένο, η «δημοκρατική οπισθοδρόμηση» καταγράφεται ψευδώς· χωρίς να υφίσταται. Αν για την οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας ενοχοποιείται ο «νεοφιλελευθερισμός» (μια ανύπαρκτη οντότητα) και όχι, λόγου χάρη, ο ισλαμικός εξτρεμισμός και ο αριστερός κρατικισμός, οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα.

«Ο Έλληνας που ζωγράφιζε ο Θανάσης Βέγγος δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει η καλοσύνη, η ψυχική ευγένεια, το φιλότιμο, η αυτοθυσία, το χιούμορ, η φιλία».

Αφού τελείωσε και ο εμφύλιος σπαραγμός, η Ελλάδα άρχισε σιγά σιγά να βγαίνει από τις στάχτες και να ορθοποδεί. Όμως οι συνθήκες εξακολουθούσαν να είναι αδιανόητα δύσκολες, αφού τα πάντα είχαν ρημάξει. Η δουλειά και πάλι σκληρή, απ’ το πρωί μέχρι αργά το βράδυ! Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τις ανέσεις που όλοι εμείς σήμερα θεωρούμε αυτονόητες. «Όλα με το κουμπί γένονται σήμερα… και φχαριστημό δεν έχει κανένας!», συνήθιζες να λες, και πολύ σωστά, αφού σήμερα οι περισσότεροι έχουν χιλιάδες λόγους για να μεμψιμοιρούν, χωρίς να σκέφτονται τι πέρασαν οι πρόγονοί μας.

«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουν ἀπὸ τῆς 5 και 30 πρωϊνῆς τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους»

«Ας κατανοήσουμε ότι στις μέρες μας πόλεμος δεν περιορίζεται πλέον στις πέντε παραδοσιακές του διαστάσεις: στεριά, αέρα, θάλασσα, ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, διάστημα. Έχει και μια έκτη διάσταση, τον “γνωσιακό πόλεμο” (cognitive warfare), όπου η μάχη κερδίζεται με τον θετικό επηρεασμό της κοινής γνώμης (Public opinion warfare) και τον ψυχολογικό έλεγχο του αντιπάλου».

Κυκλοφορεί μια φράση στο διαδίκτυο που υποστηρίζει ότι «Πριν 40 χρόνια οι μαθητές δημοτικού ήξεραν περισσότερα από τους αποφοίτους λυκείου σήμερα» και αποδίδεται στην κ. Μαρία Ευθυμίου.

Πρόκειται για μια μελέτη που επιχειρεί να φωτίσει μία από τις πιο ανεξερεύνητες πτυχές του ελληνικού πολιτισμού, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τους ρυθμιστικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην απλοποίηση των μονοδιάστατων κοινωνικών συστημάτων.

Τα πουλιά, κυρίως μέσω του ανθρωπομορφισμού, έχουν συνδεθεί με πληθώρα παραμυθιών, παροιμιών και παροιμιωδών φράσεων, κάτι που έχει οδηγήσει σε ισχυρές προκαταλήψεις και στερεοτυπικές αντιλήψεις: ο ατρόμητος αϊτός, η φοβισμένη και ηττοπαθής κότα, τα γρουσούζικα κοράκια, τα ερωτευμένα πιτσουνάκια…

Οι στρεβλώσεις που έχουνε (έχουμε) δημιουργηθεί εδώ και δεκαετίες στα ΑΕΙ μας παίρνουν σάρκα και οστά και μόνο στη σύγκριση δυο αριθμών: κάθε χρόνο αποφοιτά από αυτά διπλάσιος αριθμός φιλολόγων (4000!) από ό,τι δασκάλων (2000). Κι αν κάτι τέτοιο απλά προκαλεί μια ενδο-εκπαιδευτική κρίση, που ιστορικά κατά καιρούς επανέρχεται με το αίτημα της απόσπασης μιας ή δυο τάξεων από το δημοτικό σχολείο και προσάρτησής τους στο Γυμνάσιο το γεγονός ότι παράγουμε τους μισούς ακριβώς τεχνολόγους υπολογιστών απ’ όσους χρειαζόμαστε έχει πολύ σοβαρότατες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας.