Η περιβόητη επιστολή Ζαχαριάδη, στις 31 Οκτωβρίου του 1940, καλούσε τους κομμουνιστές «να συμμετάσχουν ολόψυχα στην εθνική κινητοποίηση» και δήλωνε πως «στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη», ως λογική συνέχεια της γραμμής των Λαϊκών Μετώπων.

Στην πραγματικότητα, μιλάμε για σύμπνοια όταν σε θέματα άρχειν και άρχεσθαι έχουν οι άνθρωποι την ίδια προαίρεση: είτε να εναλλάσσονται σε αυτούς τους ρόλους είτε να τους έχουν σταθερούς. Με αυτή την έννοια, η σύμπνοια γίνεται φιλία πολιτική. Φτάνουν, όμως, όσα είπαμε περί σύμπνοιας και ευνοϊκής διάθεσης (ευμένειας)»

Η ανάδυση της Κίνας, υποστήριζε ο Αρίγκι, θα μετατοπίσει την σύνολη γεωμετρία του παγκόσμιου συστήματος. Τα μεγέθη της είναι τέτοια που μεταβάλουν το κέντρο βάρος του τελευταίου, οδηγούν σε υπέρβαση της δυτικής πρωτοκαθεδρίας, και εγκαθιδρύουν έναν κόσμο πολυπολικό.

Μουσουλμανική από υιοθεσία, η οθωμανική Αυτοκρατορία είναι βυζαντινή δια της υποκατάστασεως. Αυτό το διπλό αντίγραφο τον υποχρεώνει να υιοθετήσει δύο αποκλίνουσες αντιλήψεις για τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ θρησκευτικής και κοσμικής εξουσίας: τη σύντηξή τους, όπως αξιωματικά κηρύσσει το Κοράνι, και τον διαχωρισμό τους όπως υπόσχεται το Ευαγγέλιο.

Για άλλη μια φορά, εξ αιτίας της τύφλωσής μας απέναντι στη ζωντάνια των θεολογικο-πολιτικών κινήτρων, που αρεσκόμαστε να τα θεωρούμε ξεπερασμένα, παραβλέψαμε ότι, στο τουρκο-οθωμανικό ασυνείδητο, είναι καταγωγική η αμφιθυμία ανάμεσα στον στρατώνα και το τζαμί.

«Η φύση, όμως, άλλους τους κάνει ανθρώπους της φιλίας και άλλους της φιλοδοξίας. Άνθρωπος της φιλίας είναι αυτός που πιο πολύ χαίρεται να αγαπά παρά να αγαπιέται· αλλά με τον φιλόδοξο συμβαίνει το αντίστροφο. Όποιος, λοιπόν, απολαμβάνει να τον θαυμάζουν και να τον αγαπούν είναι φίλος της υπεροχής, ενώ εκείνος που ευχαριστιέται να δείχνει αγάπη είναι απλά φίλος»

Τα ποιήματά σου ήταν και αυτά κάτω από την σκέπη του Ικάρου. Στο τέλος μετά το παράτολμο πέταγμά τους βρήκαν με τη φροντίδα της αδελφής, που έμεινε πίσω, και των αγαπημένων σου συγκεντρωμένα κάτω από την σκέπη μιας παντοτινής Εστίας. Εξαντλημένα σήμερα, αλλά όχι χαμένα.

Σ’ ένα νησί, όπου έρχεται να υπηρετήσει ένας νέος δάσκαλος, ο Βασίλης, εκτυλίσσονται ενδιαφέροντα γεγονότα. Οι κάτοικοι, χωρισμένοι σε δυο αντίπαλες παρατάξεις, δεν καταφέρνουν να φτιάξουν το λιμάνι.

Ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, o Ερντογάν «ξέφυγε» προς όλες τις κατευθύνσεις: Με τη συμμαχία με τη Ρωσία έβαλε πόδι στη Συρία και το Ιράκ εναντίον των Κούρδων, ενώ βομβάρδισε τον Κουρδικό λαό ακόμη και επί τουρκικού εδάφους, ένα φρικτό έγκλημα πολέμου που δεν συζητήθηκε καθόλου. Επεκτάθηκε στη Λιβύη, προχώρησε προς το Αζερμπαϊτζάν και την Κεντρική Ασία και αναπτύσσει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας στη Μεσόγειο.

«Χαλασμένες συνειδήσεις δεν στηρίζουν καθεστώτα, δεν σώζουν έθνη, δεν ανορθώνουν κράτη… εδόθη εις τον Λαόν μας και ιδίως εις την κατά φυσικόν λόγον ταλαντευόμενην και δύσπιστον απέναντι όλων μας νεολαίαν, το φοβερό παράδειγμα της εξαγοράς βουλευτών με τον υπουργικόν θώκον ή με άλλα ακατανόμαστα μέσα»