Ένας από τους ελάσσονες εκπροσώπους της Ρομαντικής Σχολής των Αθηνών υπήρξε ο ποιητής Θεόδωρος Ορφανίδης. Ο Ορφανίδης γεννήθηκε το 1817 στην Σμύρνη, αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Σύρο και την Τήνο. Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Αυγούστου του 1886.

Συνέντευξη του δημοσιογράφου, συγγραφέα και θεολόγου Δημήτρη Τριανταφυλλίδη στο δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, στην εκπομπή “Ημερολόγιο” του ραδιοφώνου του ΣΚΑΪ, τη Δευτέρα 2 Μαΐου 2022, με αφορμή το νέο του βιβλίο με τίτλο “Η αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας – Ο ευρασιατικός πειρασμός”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις “ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ”.

Επιχειρώντας να διεισδύσει στη λειτουργία του νου ως τμήμα των δραστηριοτήτων της ψυχής ο Αριστοτέλης θα αναφερθεί στη διαφορά κάθε πράγματος με την ουσία του: «Επειδή […] άλλο είναι το μέγεθος και άλλο η ουσία του μεγέθους, και το νερό και η ουσία του νερού (το ίδιο ισχύει και για πολλά άλλα, αλλά όχι για όλα· γιατί σε μερικά είναι το ίδιο) η ψυχή αντιλαμβάνεται την ουσία της σάρκας και τη σάρκα είτε με άλλη ικανότητα είτε με την ίδια ικανότητα, αλλά σε διαφορετική κατάσταση» (429b 11-14).

Προτού καν κατασταλάξει το διαδίκτυο στην σημερινή του μορφή, πλήθαιναν οι πολιτικές θεωρίες και εκτιμήσεις που προέβλεπαν μια δεύτερη άνθιση της δημοκρατίας υπό την επίδραση των νέων τεχνολογιών. Υποτίθεται ότι η περίφημη “ψηφιακή αγορά”, και τα καινοτόμα εργαλεία επικοινωνίας της διευκόλυναν τις συλλογικές αποφάσεις από τα πλήθη υπερβαίνοντας την προϋπόθεση μιας δημοκρατίας εντοπισμένης στον χώρο, και περιορισμένης αριθμητικά –όπως έγραφε ο Αριστοτέλης για την ιδανική πόλη.

Τις εθνικές γιορτές τις τιμούμε έχοντας διαβάσει τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτές. Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που υπήρξαν όχι απλώς αυτόπτες μάρτυρες, αλλά και συμπρωταγωνιστές της Ιστορίας. Όταν ήταν παιδιά, υπήρχε μόνο μία εθνική επέτειος, αυτή της 25ης Μαρτίου. Οι σελίδες της άλλης γράφονταν τότε…

Ο φιλελληνισμός είναι πλήρως συνυφασμένος και με το θρησκευτικό καθήκον. Αναλυτικά, πρόκειται για έναν αγώνα χριστιανών κατά της ημισελήνου. Με άλλα λόγια, η κάθοδος των φιλελλήνων μοιάζει με μεσαιωνική Σταυροφορία.

Το να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο μιας πόλης, και ειδικά της Αθήνας, είναι από μόνο του μια πολλαπλή πρόκληση, ένας πραγματικός άθλος, αφού δεν ξέρεις ποιους από τους πάμπολλους και απρόβλεπτους κινδύνους θα αντιμετωπίσεις.

Η πλάνη των αισθήσεων ενδέχεται να πλανέψει και τη φαντασία, αφού η στρέβλωση της πρωταρχικής κίνησης πιθανότατα θα κινήσει στρεβλά και την κίνηση που θα επιφέρει. Ο έλεγχος της λογικής κρίνεται απαραίτητος. Η περίπτωση που η φαντασία ξεπερνά τα όρια της λογικής (κάποιος μπορεί να φαντάζεται ότι πετάει) δεν απορρίπτει το συλλογισμό που τη θέλει απόρροια των αισθήσεων, αφού και η πιο παράτολμη φαντασία χρειάζεται μια αφετηρία για να γεννηθεί (πρώτα βλέπει κανείς τα πουλιά και μετά φαντάζεται πώς θα ήταν αν πετούσε και ο ίδιος).

Το βιβλίο του Βασίλη Μαλισιόβα, Τα γέλια και τα δάκρυα της πέτρας — Ηπειρώτικες ιστορίες ζυμωμένες με νοσταλγία, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, έρχεται να μας μιλήσει για την παράδοση, χωρίς όμως να την αντιμετωπίζει σαν απλή λατρεία του παρελθόντος, αλλά ως πράξη αντίστασης απέναντι στη λήθη. Δίνοντας φωνή στους ηλικιωμένους της Ηπείρου του 20ού αιώνα, ο συγγραφέας μάς θυμίζει πως η παράδοση δεν πέθανε, αλλά βρίσκεται ακόμη στον τόπο της, ακόμη και αν έχει σκεπαστεί από τη βιασύνη της καθημερινότητας και την τεχνοκρατική αλαζονεία.

Αυτός ο άγνωστος καρπός, όταν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής, “ανοίγει” και μας χαρίζει ένα σπάνιο… κόκκινο λουλούδι, το οποίο φυσικά είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει η καππαριά κατά την περίοδο ανθοφορίας.