«Ζ ί ν ζ ι ρ α ς και Μ υ ρ μ ή γ κ ι.»
Του Ιωάννη Βηλαρά
«Θέρος ήταν κι ο Ζίνζιρας όλος / στης φωνής του το μέριμνο μόνο, / μες τον ίσκιο των δένδρων κρυμμένος· / τον καιρό του διαβαίνει λαλώντας. / Το φιλόπονο ωστόσο μυρμήγκι, / με δουλειάς συγκρατούμενης κόπο, / μέρα νύχτα στιγμή δε σιγάει / στη φωλιά του θροφές να συνάζει. / Το γλυκό καλοκαίρι σκολνάει, / και μαζί του ημερών η γαλήνη· / αρχινάν οι βροχές κι οι ανέμοι, / το χειμώνα κοντά προμηνώντας. / Στην περίσταση εκείνης της ώρας / ο τρανός λαλητής μαζωμένος, / νηστικός σε μιαν άκρα μουλώνει. / Κι οχ την πείνα βαριά κιντυνεύει. / στη μεγάλη του αυτή στενοχώρια / στο Μυρμήγκι βιασμένος προστρέχει· / δείξου, φίλε, του λέγει, ευεργέτης / προς εμένα με μια καλοσύνη.
Ανεπάντεχα κρύα μ’ επήραν· / δεν ποτάζω, σπειρί να πορέψω. / πρόφτασέ με μ’ ολίγο μοιράδι, / δανεικό οχ την πλούσια εισοδιά σου. / Μη φοβάσαι καθόλου να χάσεις, / τι σαν έρθει ο θέρος, σου τάζω / να σου δώκω οπίσω με πρώτο / και κεφάλι και διάφορο αντάμα. / Μον ο φίλος σε ταύτα αποκρίθη· /αποτί, δε μου λες, Ζίνζιρά μου, / ν’ αμελήσης παρόμοια σου χρεία / ως τα τώρα, οπού κάθοσουν άδειος; / Αμ δεν άδειαζα εγώ να φροντίσω / σαν κι εσένα, αφορμής ελαλούσα, / μήτε ήλπιζα ογλήγορα τόσο / να διαβούν οι καλές οι ημέρες. / Στον καλόν τον καιρό σα λαλούσες, / στον κακόν ημπορείς να χορεύεις. / Και τις πλάτες γυρίζοντας μπαίνει / μες την τρύπα του ευθύς το Μυρμήγκι.»
Πηγή: «Ζ ί ν ζ ι ρ α ς και Μ υ ρ μ ή γ κ ι.» ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΗΛΑΡΑ. ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΖΑ ΤΙΝΑ. ΜΥΘΟΙ. Εκδοθέντα παρά ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ. ΚΕΡΚΥΡA. ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔIΟIΚΗΣΕΩΣ. 1827. (Με ορθογραφικές «διορθώσεις» σύμφωνα με τους κανόνες της κοινής νέας ελληνικής γλώσσας.) Δ.Τ.
