Απολιγνιτοποίηση, Δίκαιη Μετάβαση, Αποβιομηχάνιση, Ανάπτυξη και το λουρί της μάνας… 

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

Κρύβουμε σε ένα πάρκο πενήντα κόκκαλα. Αφήνουμε στο πάρκο ελεύθερους εκατό σκύλους. Παίρνουμε ως απόλυτο δεδομένο πως οι σκύλοι δεν είναι πλεονέκτες και κάθε σκύλος παίρνει από ένα κόκκαλο. Αποτέλεσμα: πενήντα σκύλοι θα μείνουν χωρίς κόκκαλο. Αμέσως η κυβέρνηση, τα κόμματα του αστικού μπλοκ, το τοπικό κράτος -Περιφέρεια, Δήμοι- και ομόθυμα, σύσσωμος ο «θλιβερός θίασος» των τοπικών παραγόντων, πολιτευτών, εργοδοτικών κυβερνητικών συνδικαλιστών, ειδημόνων κλπ., σπεύδουν πρώτα να καταγγείλουν τους πενήντα σκύλους που έμειναν χωρίς κόκκαλο πως δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, αδιαφορούν για το μέλλον, πως είναι αντίθετοι στον εκσυγχρονισμό, στις «μεταρρυθμίσεις» και στην «αειφόρο πράσινη ατζέντα».

Κουνώντας τους το δάχτυλο, απειλούν τους σκύλους πως κινδυνεύουν όχι μόνο να χάσουν τα πενήντα κόκκαλα αλλά και να τα πληρώνουν αν ξεροκέφαλα ως λαϊκιστές επιμείνουν στις αντιδράσεις τους. Για να μην θεωρηθούν ανάλγητοι, με μεγαλοψυχία εξαγγέλλουν δουλεμπορικά προγράμματα για «ωφελούμενους» των ΕΣΠΑ και δηλώνουν αποφασισμένοι να βοηθήσουν τους σκύλους. Έτσι τους εκπαιδεύουν να γράφουν το τέλειο βιογραφικό, να δίνουν τις πιο έξυπνες πιασάρικες απαντήσεις στις συνεντεύξεις για δουλειά, και γενικά πως να έχουν την πιο αποτελεσματική στρατηγική στην αναζήτηση εργασίας. Παρ’ όλα αυτά πενήντα καταρτισμένοι πλέον σκύλοι μένουν για χρόνια στην πείνα. Ο «θλιβερός θίασος» για να μην κατηγορηθεί πως είναι αναίσθητος, ανήθικος και παράλογος, στις ημερίδες, στη σωρεία των μέχρι τώρα «προτάσεων» -και στους μελλοντικούς τόμους- για τη «μεταλιγνιτική εποχή», τη «Δίκαιη Μετάβαση», «το master plan για την περιοχή θα προβλέπει ένα συνολικό σχεδιασμό, που δε θα αφορά μόνο τον τομέα της ενέργειας, αλλά θα αφορά και την εναλλακτική βιολογική γεωργία, τον αγροτουρισμό, θα αφορά – γιατί όχι;- και τη βιομηχανία»… Σ’ όλα αυτά ο «θλιβερός θίασος» προσθέτει απαραιτήτως και την λέξη-πανάκεια: «…ανάπτυξη». Παρά ταύτα δυστυχώς πενήντα άτυχοι σκύλοι δεν πρόκειται να φάνε ποτέ τους κόκκαλο.

ΥΓ. Παίρνουν μέτρα για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δημιούργησαν τα προηγούμενα μέτρα, τα προβλήματα που δημιουργούν τα νέα μέτρα θα αντιμετωπιστούν με νέα μέτρα και ούτω καθ’ εξής. Αυτό γίνεται διαχρονικά. Δεν είναι λαϊκιστές…

(Βασισμένο σε κείμενο του Ηρακλή Μπογδάνου από παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο Robert Wade, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο LSE)