Διαβάστε τον ύμνο του Βίκτωρ Ουγκώ για την επανάσταση του 1821 ‘Ενθουσιασμός’
Το ποίημα ‘Ενθουσιασμός’ ανήκει στη συλλογή του Βίκτωρ Ουγκώ Ύμνοι προς τους ήρωες της Ελληνικής Παλιγγενεσίας του 1821.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ
Εις την Ελλάδα! Εις την Ελλάδα!
Λεβέντες γεια σας! πέρα και πέρα,
ανάγκη είναι με γρηγοράδα
ν’ αναχωρήσω πριν φύγ’ η μέρα.
Το αίμα πρέπει ναι, των δημίων
παντού να τρέξει να ξεχειλίσει
τα χρόνια φτάνουν των μαρτυρίων
το αίμα φτάνει οπώχουν χύσει.
Φτάν’ η Ελλάδα η δοξασμένη
σήμερ’ ακόμα, σκλάβα να μένη.
—ο—
Εις την Ελλάδα λοιπόν, ω φίλοι,
γλυκό αγέρι, να μας βοηθήσει
το κάθε πλοίο να προσέγγιση
εις τη φιλόξενη παραλία
για την Εκδίκηση, την αγία,
για τη Θεά μας την Λευτεριά !
Ένα τουρμπάνι στο μέτωπό μου
μία χαντζάρα εις το πλευρό μου,
το άσπρο άτι να μου σελώσουν
και τα σπιρούνια να μου στυλώσουν.
Κι’ εμπρός, ω φίλοι, για την Ελλάδα
να ’τοιμαστούμε με γρηγοράδα.
—ο—
Πότε θα φύγω ; …. Πώς ; το βραδάκι;
αύριο ίσως αργά θα φθάσω.
Άλογα ….. όπλα …. κι εν καραβάκι
να περιμένει στη Μασσαλία
ένα καράβι στην παραλία
ή φτερά μάλλον για να προφτάσω.
Από τ’ αρχαία Συντάγματά μας
ολίγα λείψανα θα οδηγήσουμε
από τ’ αρχαία Συντάγματά μας.
Κι εν τούτοις νοιώθω σαν αντικρύσουμε
αυτούς τους Τούρκους και βγουν μπροστά μας
και τους Πασάδες που τυραννούν
σαν τα ζαρκάδια θα πηλαλούν
και θα κρυβώνται! Ω! Τί χαρά μας!
—ο—
Καθείς, Φαβιέρε, θα σ’ επαινέσει !
Τους άνδρες φέρε εμπρός στη μάχη
γιατί Συ έμεινες εις την θέση
εκεί που λείψανε Βασιλείς
και αγναντεύουν από τη ράχη
τις αγωνίες μιανής φυλής.
—ο—
Ω ! Καπετάνιε! Εις το στρατό τους
οι ξανθοί Γάλλοι θα σε ιδούνε.
Σ’ εκλέξανε όλοι για Αρχηγό τους
κι’ όλοι μπροστά σου θα πειθαρχούνε
κι’ όλοι θα σ’ έχουν, αστέρα, Ήλιο.
Στους Νεοέλληνας η μορφή σου
την όψιν δείχνει παλιού Ρωμαίου
και εις το χέρι σου το τραχύ σου
βαστάς την τύχη ενός γενναίου
λαού που δόξασε την υφήλιο.
—ο—
Από τον ύπνο σας τιναχθείτε
γλυκά ντουφέκια και ακουστείτε
πέρα ως πέρα…. Βροντάτε πάλι
να αντηχήσει, ναι, η βοή σας
παντού, στα βράχια και στ’ ακρογιάλι
όπου οι μάχες και η Πατρίς σας.
—ο—
Και σεις, ω μπόμπες, κανόνια, σφαίρες
( μουσική θεία και ζηλεμένη )
που η πατρίς μας η δοξασμένη
εκεί σας στέλνει, εμπρός, τις μέρες
του μαρτυρίου για συντομεύτε
και τη σκλαβιά της για λιγοστεύτε !
—ο—
Ξυπνήστε άτια μου ατσαλένια,
που η γης τρέμει στο βάδισμά τους·
Σπαθιά ξυπνήστε μαλαματένια
οπού τους μέλλει και τα θηκάρια
για να βάφουνε με αίματά τους.
Ξυπνήστε όπλα εξακουσμένα
και από σφαίρες, ναι, χορτασμένα.
Και ας το σκούξουν τα παλληκάρια!
—ο—
Τη μάχη θέλω να θεωρήσω
και σ’ ένα λόφο μπρος να καθίσω.
Θέλω να βλέπω οι σταυρωτήδες
εις τ’ άλογά τους που ‘ναι καβάλα
και πώς θα τρέχουν, φευγιό, πηλάλα.
—ο—
Τα πάντα θέλω να συνταράξω
και εις το χέρι σπαθί ν’ αδράξω
που οι Σπαχήδες μόνον φορούνε
Με τον αέρα Τούρκων κεφάλια
να ρίψω κάτω .… Να κυλισθούνε
με τον αέρα, να χωρισθούνε.
—ο—
Εμπρός, ω φίλοι ! Τι καρτεράτε ;
Εις το καράβι μέσα εμπάτε
ανδρείοι Γάλλοι εξακουσμένοι.
Κι’ εμπρός, ω φίλοι, για την Ελλάδα
να ’τοιμασθούμε με γρηγοράδα
γιατί ….. η Δόξα μας περιμένει.
1827
—ο—
