Το «θαύμα» της Επανάστασης του 1821

Το «θαύμα» της Επανάστασης του 1821

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα, Το 1821 και η αλήθεια, εκδ. Κάκτος, 1995.

«Το είπα και το ξαναλέω: Το ’21 δεν ήταν όμοιο με καμμιά επανάσταση του κόσμου. Το ότι, παρά τον Μέττερνιχ και το Συνέδριο της Βιέννης, παρά τον Ιμπραήμ και τον Ιγνάτιο, παρά τον Κοραή και τον Βρυώνη, παρά την αντίδραση του Ιερατείου και των προκρίτων, μπόρεσε και να εκραγεί και να σταθεί, αυτό δεν ήταν θαύμα – γιατί το θαύμα είναι μια παραβίαση της φυσικής διαδικασίας της ύλης (πράγματα της δικαιοδοσίας των Αγίων μας). Το ’21 ήταν μια Εθνικο-Κοινωνική επανάσταση, πρώτη και η τελευταία της Ιστορίας. Χτύπησε τον Κιουταχή και τον Δράμαλη, όσο και τον ντόπιο τσορμπατζή και τον δυνάστη. Αποθέωσε τον Κανάρη, ενώ κατέλαβε την Καγκελλαρία της Ύδρας εξ εφόδου. Κήδεψε τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Μπάυρον, ενώ στα Βέρβαινα θάσφαζε τον Παλαιών Πατρών και τους προκρίτους. Είναι Μεγάλο, όχι για τις απάντησες (που δεν δόθηκαν), αλλά για τις που έθεσε ερωτήσεις: Μπορεί να ένας λαός νοείται λεύτερος, με μόνο την Εθνική ανεξαρτησία του; Η άλωση της Βαστίλλης, λέει όχι. Αλλά του ’21 οι ερωτήσεις είναι δύο: Χωρίς την Εθνική ανεξαρτησία τους οι λαοί μπορούν να αλώνουν τις Βαστίλλες τους; Την ερώτηση αυτή, πρώτα την έθεσε, μπρος στους ιστορικούς του κόσμου, το ’21. Κι αυτοί, έμειναν κόκκαλο – δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν… στο τσαρούχι!… Η ερώτηση τους ήρθε σαν κεντιά βούκεντρου ζευγολάτη στα οπίσθια. Ήσαν ο όνος ο αρνούμενος να διασκελίσει το αυλάκι. Βάλθηκαν να ψάχνουν λοιπόν την Ιστορία… Πουθενά, πουθενά καμμιά τέτοια… άλλου είδους ταραχή, κανένα τέτοιο στραβομουτσούνιασμα… του «ωραίου»! Μόνη η ανεξαρτησία χωρίς την κοινωνική καταξίωσή της είναι το φύλλο της συκής με το οποίον η Εύα έκρυβε… το «πράμα» της. Τι λοιπόν; Τα Δερβενάκια και το Ζάλογγο, το Μεσολόγγι και το Βαλτέτσι, το Ναυαρίνο και το Πρωτόκολλο (για την ανεξαρτησία) του Λονδίνου, όλ’ αυτά θα μνέσκαν μάταια, χωρίς το σφάξιμο των προκρίτων; (χωρίς τη Βαστίλη, η ανεξαρτησία τι τους χρειάζονταν των Γάλλων; Πόσες δεκάρες αξίζουν σήμερα οι «ανεξαρτησίες» της Ευρώπης;)»

[..]

«Έμεινα με το στόμα ανοιχτό… Ήταν φανερό: Η δική μας, η «σιδερωμένη» Ιστορία δε μας έλεγε την αλήθεια, ή τουλάχιστο δε μας την έλεγε ολόκληρη. Οπότε ένα απ’ τα δυό: Ή δεν την ξέρει και – ώστε – είναι αδιάβαστη, ή την ξέρει και τα «μασάει», οπότε πάλι δε μας είναι αξιόπιστη. Μάλιστα, πολλές φορές… οι «ασπρορουχάδες» της (λογιώτατοι, πανηγυριστές και προφεσσόροι) έκαναν τόσο το μαύρο στράφτικο, που να μας εξαπατάει και να μας πλανεύει… Μην τους πιστεύετε. Η καρδιά του ’21 δεν έπαλλε –  ταριχευμένη – στις Σοφίες τους, ούτε μες στα ραγιάδικα καλιμμαύχια τους και τα φέσια. Οι Κοραήδες, οι Καποδίστριοι, οι Ιγνάτιοι το ξόρκιζαν, οι Δεσποτάδες το αφορίζαν. Οι δε λογιώτατοι της – τάχα – διασποράς, είχαν με τις «ελληνικούρες» τους να κάμνουν… (Παρακατιόντες θα τα πούμε…).

Αυτά, ως προς αυτά. Το «εν τω γίγνεσθαι» 2ο βιβλίο μου, να το τυπώσω λέω σε κάνα χρόνο. Για το παρόν, τούτο μου το ταχύτατο μελέτημα, ας παρθεί σαν ένας χαιρετισμός στο ’21. Με το κατέβασμα της σκούφιας μου (σκούφιας ενού α λ ό γ ι ο υ απλοέλληνα) να του βροντοφωνήσω (κι εγώ!) ένα ζήτω: ΖΗΤΩ ΣΟΥ – θα του πω – το ’21 των Ελλήνων! ΖΗΤΩ Αθάνατε Λαέ του Μαραθώνα και της Πίνδου!»