Η καταστροφική λαίλαπα σκόρπισε τον πανικό στους θρησκόληπτους και δεισιδαίμονες «βαρβάρους»· μάλιστα, κάποιοι Τούρκοι έλεγαν ότι εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ «επερχόμενος απειλητικός καλόγερος», επικεφαλής αναρίθμητων αγγελικών λεγεώνων, και «φέρων πυρσόν ίνα κατακαύση αυτούς.» Με διάταγμα που εξέδωσε ο ναύαρχος Πιζάνης, «κατ’ έτος, την 11ην Αυγούστου τελείται λιτανεία του Αγίου ανά την πόλιν μετά της προσηκούσης πομπής και παρατάξεως, εις ανάμνησιν της σωτηρίας της νήσου.»

«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»!

Το παιδομάζωμα γίνεται κάθε πέντε χρόνια σαν φόρος του λαού όλων των ελληνικών περιοχών από ειδικούς επιτρόπους επιφορτισμένους για τη συγκρότηση των γενιτσαρικών σωμάτων. […] Τα παιδιά οδηγούνται στην Πόλη κι εκεί αρχίζει η προσεχτική και συστηματική εκπαίδευση σε ειδικούς χώρους όπου δεν επιτρέπεται διόλου η έξοδος. Φρουρούνται από ευνούχους, όπως ακριβώς οι γυναίκες του χαρεμιού. Έχουν εκπαιδευτές που τους διδάσκουν τη μουσουλμανική γλώσσα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους και, προπαντός, την τυφλή υπακοή στους ανωτέρους τους. Τα παιδιά μένουν έγκλειστα εφτά χρόνια, όσο να ολοκληρωθή η εκπαίδευση».

Ο ισχυρός, εν τέλει, συντρίβεται αφήνοντας πίσω του ένα κενό, που όλοι τρέχουν να καλύψουν. Η επανάληψη των γεγονότων – και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές που απλώς αλλάζουν ρόλους – είναι τόσο απροκάλυπτα στερεότυπη, που από ένα σημείο και μετά παίρνει τη μορφή του αναπόφευκτου. Ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν το απόλυτο έρμαιο μιας μοίρας που ο ίδιος ορίζει. Με άλλα λόγια, φαίνεται εντελώς ανίσχυρος μπροστά στη δυναμική των παθών που αδυνατεί να ελέγξει.

Στην Πόλη μετά την άλωση παρέμειναν μόλις τέσσερις βυζαντινές αριστοκρατικές οικογένειες, αυτές των Παλαιολόγων, των Καντακουζηνών, των Ασάνων και των Ράλληδων. Ο Μωάμεθ Β΄ αμέσως έφερε στην πρωτεύουσα χριστιανούς άρχοντες από την Τραπεζούντα, την Χίο, την Κρήτη, την Πελοπόννησο κ.α. και τους παραχώρησε την περιοχή του Φαναρίου για εγκατάσταση.

«Όταν δεν κάνει κανείς τίποτα, μαθαίνει να κάνει το κακό.», «Η ακαμωσιά είναι αιτία χίλιων κακών.», «Η οκνιά είναι η μητέρα της δυστυχίας· η δουλειά γεννά τα πλούτη.»

«Οι καλοί θεσμοί που δεν έχουνε στήριγμα στρατιωτικό ξεφτίζουνε το ίδιο μ’ ένα περήφανο, βασιλικό αρχοντικό, καταστόλιστο με πετράδια και χρυσάφι, που όμως είναι ξέσκεπο και δεν έχει τίποτα να το φυλάξει απ’ τη βροχή.»

«Μα τώρα, μια και στην πατρίδα μου πια δε διαγέρνω πίσω, και μήτε γλίτωσα τον Πάτροκλο και μήτε τους συντρόφους / τους άλλους, που απ’ το θείο τον Έχτορα πολλοί στο χώμα έπεσαν, / μον᾿ φόρτωμα της γης ανώφελο πλάι στα καράβια οκνεύω…»

Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας

Η στροφή της αγγλικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία και τη Ρωσία είχε εν τέλει θετικό αποτέλεσμα για τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων· στους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας προστέθηκαν τώρα και όσοι περίμεναν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ή να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά χρεόγραφα.

Λίγο πριν την πολιορκία, ο χρονογράφος Φραντζής διαπίστωσε ότι υπήρχαν στην πόλη μόνο τέσσερις χιλιάδες εννιακόσιοι ογδόντα τρεις διαθέσιμοι Έλληνες και λίγο πιο κάτω από δύο χιλιάδες ξένοι. Ο Κωνσταντίνος συγκλονίστηκε με τον αριθμό και διέταξε το Φραντζή να μην τον δημοσιοποιήσει· και Ιταλοί μάρτυρες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Απέναντι στο σουλτανικό στρατό των περίπου ογδόντα χιλιάδων ανδρών και των ορδών του από ατάκτους, η μεγάλη πόλη, με τα δεκατέσσερα μίλια τειχών, έπρεπε να στηρίξει την άμυνά της σε λιγότερους από επτά χιλιάδες άνδρες.

Κατεβάστε δωρεάν 25 + 9 βιβλία για την Επανάσταση του 1821 (PDF)

Μια δεξίωση είναι πάντοτε μια ιδιαίτερη περίσταση για τους περισσότερους από εμάς. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να οργανώσουν μια εντυπωσιακή δεξίωση είτε στο σπίτι τους, είτε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Μια όμορφη, προσεγμένη δεξίωση είναι κάτι που απολαμβάνει όχι μόνο ο οικοδεσπότης αλλά και ο καλεσμένος. 

Είναι το μέρος που επιστρέφουμε μετά την δουλειά μας, είναι το μέρος που μπορούμε να χαλαρώσουμε και να είμαστε ο εαυτός μας, κάθε φορά που το έχουμε ανάγκη. Φυσικά, το να θέλουμε να φροντίσουμε τον δικό μας προσωπικό χώρο και να τον κάνουμε να είναι όσο πιο όμορφος και οικείος γίνεται, είναι απόλυτα φυσιολογικό. 

Σε περίπτωση που το οικογενειακό περιβάλλον είναι κακοποητικό, η γειτονιά, το ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον και το σχολείο θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η ενεργοποίησή τους μπορεί να αποβεί σωτήρια. Αυτό προϋποθέτει υψηλό βαθμό κοινωνικής ευθύνης, που επίσης οφείλει να καλλιεργηθεί στο σπίτι και στο σχολείο. Την ίδια θετική δράση μπορεί να έχουν και τα λεγόμενα κοινωνικά κινήματα.

Στις μέρες μας, πολλοί συνάνθρωποί μας ξεκινάνε την δική τους επιχείρηση και προσπαθούν πάντα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Φυσικά όσες περισσότερες νέες επιχειρήσεις εισέρχονται σε έναν κλάδο, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους.

Μηχανικός στη μηχανή / και ναύτης στο τιμόνι, / κι ο θερμαστής στο στόκολο / μ’ έξι φωτιές μαλώνει. / Αγάντα θερμαστάκι μου, / και ρίχνε τις φτυαριές σου, / μέσα στο καζανάκι σου, / να φτιάξουν οι φωτιές σου.

Την αμείλικτη πραγματικότητα έχει ν’ αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, όχι τον Τσίπρα και τον Πολάκη. Και οι επιδόσεις της θα κριθούν όχι από τον τρόπο που απαντάει στην αντιπολίτευση, αλλά -κυρίως- από την απάντηση σ’ ένα βασικό και απλό ερώτημα: Σε ποια Ελλάδα θα κληθούμε να ζήσουμε αύριο;

«…όποτε αναφέρω την αναλγησία των ανώτατων γραφειοκρατών μας, τη σκληρότητα των εκτελεστών μας, θυμάμαι τον εαυτό μου με τις επωμίδες του λοχαγού και την πορεία της πυροβολαρχίας μου μέσα στη φωτιά της ανατολικής Πρωσίας κι ερωτώ: Λοιπόν, ήμασταν κι εμείς καλύτεροι;»

Ο Καρκαβίτσας και το ηθογραφικό διήγημα Γράφει ο Κότσης Παναγιώτης Α. To ηθογραφικό διήγημα  Στα τέλη του 19ου αιώνα, έχει ήδη διαμορφωθεί η ιδεολογία της «εθνικής ψυχής». Η ιδέα αυτή είχε συνδυαστεί με την άποψη περί «ενότητας» του ελληνισμού από […]

Χθές… ἀντὶ ἀηδῶν γαλλικῶν μυθιστορημάτων ἄρχισα νὰ διαβάζω γερμανικὰ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Verdy[12] καὶ ἀμέσως ἠσθάνθῃ τὸ πνεῦμα μου εὐεξίαν, τόσην εὐεξίαν ποὺ ἐγέννησεν εὐθὺς μίαν φαεινὴν ἰδέαν, τὴν ὁποία… ἔγραψα καὶ ἐνεχείρισα εἰς τὸν Δούσμανην (καὶ) τὸν Στρέιτ. Πρόκειται ἁπλούστατα περὶ τοῦ ἑξῆς: ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος ἐξασφαλίζεται μόνον ἐὰν νικήσῃ ἡ Γερμανία…

Κριτική αξιολόγηση και προτάσεις για την εξέταση της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Λογοτεχνίας στις πανελλήνιες εξετάσεις