• Μετριοπαθείς τζιχαντιστές: ο ορισμός του οξύμωρου. Σκίτσο του Αρκά.

    οξύμωρος

  • Ivan Krastev: «Η Ευρώπη διανύει μια φάση ακραίας περιδίνησης»

    Ivan Krastev: «Η Ευρώπη διανύει μια φάση ακραίας περιδίνησης»

  • μπάζα/μπάζο: άνευ αξίας, για πέταμα. –Πήγα και στην έκθεση ζωγραφικής του Σάκη. Όλα τα έργα είναι για τα μπάζα! // (μπάζο) αξιοσημείωτος ο ενικός, ενώ κατά κυριολεξία η λέξη χρησιμοποιείται μόνο στον πληθυντικό αριθμό: κακάσχημος. –Είναι να τρελαίνεσαι… Στο πάρτι ήταν μια δίμετρη κουκλάρα και ο σύντροφός της ήταν ένα μπάζο!

    Το «σπίτι» της γλώσσας

  • Το τέλος της γκρίνιας

    Το τέλος της γκρίνιας

  • Στο κοίλον της μεταπολίτευσης, όλα τα παραπάνω έχουν γίνει μανιέρα, βατήρας αυτοπροβολής, μέσο επίπλευσης, και «μια κάποια λύσις» για μερικούς ανθρώπους, ώστε να συντηρούν την παρουσία τους στα δημόσια πράγματα· όπως είναι απολύτως προφανές η ουσία ακυρώνεται πάντα σε κάποια διαδικασία με σημαίες και με ταμπούρλα.

    Η Θεσσαλονίκη γυρίζει σελίδα

  • Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Αυγούστου του 1936 όταν ο Αλεξέι Σταχάνοφ μαζί με τους υποστηλωτές Γκαβριήλ Στσιγκολιόφ και Τύχων Μπορίσενκο, τον προϊστάμενο του τμήματος Νικολάι Μασούροφ, τον γραμματέα της κομματικής οργάνωσης του ορυχείου Κωνσταντίν Πετρόφ και τον διευθυντή της τοπικής εφημερίδας Μιχαήλοφ, κατέβηκαν στις στοές.

    Η απομάγευση ενός μύθου

  • Σκηνή από την ταινία Η φόνισσα, (1974), βασισμένη στο βιβλίο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σκηνοθεσία: ΦΕΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

    Η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη

Τελευταία Άρθρα

Ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. - 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας που γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Άγαλμα στη φερώνυμη πλατεία της Θεσσαλονίκης.

Ο Αριστοτέλης και το αδιάσπαστο της ψυχής με το σώμα

«Αν, λοιπόν, κάποια από τις λειτουργίες ή τα πάθη της ψυχής τής ανήκει, η ψυχή θα μπορούσε να υπάρχει ξέχωρα από το σώμα· αν, όμως, τίποτα δεν τής ανήκει, δεν μπορεί να υπάρχει χωριστά…» (403a 11-13). Κατά συνέπεια: «Φαίνεται έτσι πως, και τα πάθη της ψυχής, όλα συνδέονται με κάποιο σώμα· το θάρρος, η πραότητα, ο φόβος, ο οίκτος, η τόλμη, επίσης η χαρά και η αγάπη και το μίσος· γιατί όταν εμφανίζονται αυτά, πάσχει και το σώμα με κάποιον τρόπο»

Διαβάστε περισσότερα ›
Αναμνηστικό μετάλλιο της αντι-οθωμανικής συμμαχίας (1684). Βαρσοβία, Εθνικό Μουσείο

Οι Τούρκοι στην Ευρώπη: Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης (1683)

Η οθωμανική πολιτική των κατακτήσεων στο Αιγαίο μετά το 1500 συνεχίστηκε και στη Βόρεια βαλκανική χερσόνησο. Στις 24 Ιουνίου του 1522, αποβιβάστηκαν στη Ρόδο τα πρώτα οθωμανικά στρατεύματα· επικεφαλής των Δυνάμεων ήταν ο ίδιος ο Σουλεϊμάν, ο επονομαζόμενος και Νομοθέτης (Kanuni) ή Μεγαλοπρεπής (στους δυτικοευρωπαίους ιστορικούς). Η πολιορκία της Ρόδου κράτησε περίπου πέντε μήνες· η φρουρά, γύρω στους 5.000 άνδρες, ανάμεσά τους 600 στρατιώτες και ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη, 400 Κρητικοί, ξένοι ναυτικοί, ντόπιοι Ροδίτες και άλλοι νησιώτες που κατέφυγαν στο κάστρο, αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει την 1η Ιανουαρίου του 1523.

Διαβάστε περισσότερα ›
Η ανάγκη να κρύβουν τα μυστικά του επαγγέλματος και η ευνόητη επιθυμία τους να συνεννοούνται χωρίς να τους αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε «ξένοι» ώθησε τους χτίστες να δημιουργήσουν μια συνθηματική «γλώσσα» της συντεχνίας, άγνωστη στους πολλούς.

Το μυστικό λεξιλόγιο των παλαιών χτιστών της Ηπείρου

Η ανάγκη να κρύβουν τα μυστικά του επαγγέλματος και η ευνόητη επιθυμία τους να συνεννοούνται χωρίς να τους αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε «ξένοι» ώθησε τους χτίστες να δημιουργήσουν μια συνθηματική «γλώσσα» της συντεχνίας, άγνωστη στους πολλούς. Άλλωστε, η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στους μαστόρους ήταν συχνά διφορούμενη και μάλλον αρνητική· οι πετράδες μιλούσαν με πίκρα «για μια περιφρόνηση που συναντούσαν απ’ τους ντόπιους πληθυσμούς.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο πιστός χριστιανικός λαός απέδωσε την αποχώρηση των Τούρκων σε σωτήρια παρέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνα.

Οι Τούρκοι στην Κέρκυρα

Η καταστροφική λαίλαπα σκόρπισε τον πανικό στους θρησκόληπτους και δεισιδαίμονες «βαρβάρους»· μάλιστα, κάποιοι Τούρκοι έλεγαν ότι εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ «επερχόμενος απειλητικός καλόγερος», επικεφαλής αναρίθμητων αγγελικών λεγεώνων, και «φέρων πυρσόν ίνα κατακαύση αυτούς.» Με διάταγμα που εξέδωσε ο ναύαρχος Πιζάνης, «κατ’ έτος, την 11ην Αυγούστου τελείται λιτανεία του Αγίου ανά την πόλιν μετά της προσηκούσης πομπής και παρατάξεως, εις ανάμνησιν της σωτηρίας της νήσου.»

Διαβάστε περισσότερα ›
«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»!

«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»!

«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»!

Διαβάστε περισσότερα ›
Το παιδομάζωμα

Το παιδομάζωμα

Το παιδομάζωμα γίνεται κάθε πέντε χρόνια σαν φόρος του λαού όλων των ελληνικών περιοχών από ειδικούς επιτρόπους επιφορτισμένους για τη συγκρότηση των γενιτσαρικών σωμάτων. […] Τα παιδιά οδηγούνται στην Πόλη κι εκεί αρχίζει η προσεχτική και συστηματική εκπαίδευση σε ειδικούς χώρους όπου δεν επιτρέπεται διόλου η έξοδος. Φρουρούνται από ευνούχους, όπως ακριβώς οι γυναίκες του χαρεμιού. Έχουν εκπαιδευτές που τους διδάσκουν τη μουσουλμανική γλώσσα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους και, προπαντός, την τυφλή υπακοή στους ανωτέρους τους. Τα παιδιά μένουν έγκλειστα εφτά χρόνια, όσο να ολοκληρωθή η εκπαίδευση».

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Νικολό Μακιαβέλι (ιταλικά: Niccolò di Bernardo dei Machiavelli) (3 Μαΐου 1469 – 21 Ιουνίου 1527), ήταν Ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας.

O Μακιαβέλι για την «ουδετερότητα» στον πόλεμο, τα εθνικά στρατεύματα και τις συμμαχίες

«Οι καλοί θεσμοί που δεν έχουνε στήριγμα στρατιωτικό ξεφτίζουνε το ίδιο μ’ ένα περήφανο, βασιλικό αρχοντικό, καταστόλιστο με πετράδια και χρυσάφι, που όμως είναι ξέσκεπο και δεν έχει τίποτα να το φυλάξει απ’ τη βροχή.»

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Αχιλλέας επιδένει το τραύμα του Πάτροκλου (Ερυθρόμορφη Κύλιξ του 500 π.Χ., Άλτες Μουζέουμ, Βερολίνο)

«Άχθος αρούρης»

«Μα τώρα, μια και στην πατρίδα μου πια δε διαγέρνω πίσω, και μήτε γλίτωσα τον Πάτροκλο και μήτε τους συντρόφους / τους άλλους, που απ’ το θείο τον Έχτορα πολλοί στο χώμα έπεσαν, / μον᾿ φόρτωμα της γης ανώφελο πλάι στα καράβια οκνεύω…»

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 (17 Απριλίου με το π.η.) - Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής.

Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας

Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας

Διαβάστε περισσότερα ›
Τα δάνεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας

Τα δάνεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας

Η στροφή της αγγλικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία και τη Ρωσία είχε εν τέλει θετικό αποτέλεσμα για τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων· στους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας προστέθηκαν τώρα και όσοι περίμεναν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ή να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά χρεόγραφα.

Διαβάστε περισσότερα ›
Νωπογραφία από άγνωστο καλλιτέχνη στην Εκκλησία της Μονής Moldoviţa απεικονίζει την άλωση της Κωνσταντινούπολης, 1537.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)

Λίγο πριν την πολιορκία, ο χρονογράφος Φραντζής διαπίστωσε ότι υπήρχαν στην πόλη μόνο τέσσερις χιλιάδες εννιακόσιοι ογδόντα τρεις διαθέσιμοι Έλληνες και λίγο πιο κάτω από δύο χιλιάδες ξένοι. Ο Κωνσταντίνος συγκλονίστηκε με τον αριθμό και διέταξε το Φραντζή να μην τον δημοσιοποιήσει· και Ιταλοί μάρτυρες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Απέναντι στο σουλτανικό στρατό των περίπου ογδόντα χιλιάδων ανδρών και των ορδών του από ατάκτους, η μεγάλη πόλη, με τα δεκατέσσερα μίλια τειχών, έπρεπε να στηρίξει την άμυνά της σε λιγότερους από επτά χιλιάδες άνδρες.

Διαβάστε περισσότερα ›
Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος

Ο Μακιαβέλι, η Δημοκρατία και η εκλογή των αρχόντων

Λέω λοιπόν πως ο λαός, όταν έρχεται να διαλέξει, ακολουθεί ότι λέει για κάποιον η δημόσια διάδοση ή φήμη, αν δεν τον ξέρει αλλιώς από γνωστές πράξεις του· ή πάλι, ακολουθεί τις γνώμες και τις εικασίες που ΄χει υφασμένες για τον ίδιο.»

Διαβάστε περισσότερα ›
Μετριοπαθείς τζιχαντιστές: ο ορισμός του οξύμωρου. Σκίτσο του Αρκά.

οξύμωρος

Αυτό το δεινό οξύμωρο, να ζεις σε μια χώρα η οποία αδυνατεί να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της, να ξοδεύεις τις μέρες σου ξορκίζοντας τους θεσμούς και φτύνοντας στον κόρφο σου, να αισθάνεσαι διαρκώς θύμα του κράτους χωρίς να κάνεις το παραμικρό για να τελειώσει επιτέλους αυτή η μαύρη πολιτική κωμωδία.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ivan Krastev: «Η Ευρώπη διανύει μια φάση ακραίας περιδίνησης»

Ivan Krastev: «Η Ευρώπη διανύει μια φάση ακραίας περιδίνησης»

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε πως στην Ευρώπη αντιπαρατίθενται δύο οράματα. Το πρώτο είναι εκείνο του προέδρου Μακρόν, του οποίου η διαίσθηση ήταν να αναπτύξει την ιδέα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας, αντιστεκόμενος στην Ουκρανία, αλλά και προσπαθώντας να προωθήσει μια αυτόνομη και ενιαία πολιτική απέναντι στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρόβλημα είναι ότι, αν δεν είναι σε θέση να εδραιώσει την εξουσία του στο εσωτερικό, αυτά που λέει στο εξωτερικό δεν έχουν πλέον σημασία.

Διαβάστε περισσότερα ›
μπάζα/μπάζο: άνευ αξίας, για πέταμα. –Πήγα και στην έκθεση ζωγραφικής του Σάκη. Όλα τα έργα είναι για τα μπάζα! // (μπάζο) αξιοσημείωτος ο ενικός, ενώ κατά κυριολεξία η λέξη χρησιμοποιείται μόνο στον πληθυντικό αριθμό: κακάσχημος. –Είναι να τρελαίνεσαι… Στο πάρτι ήταν μια δίμετρη κουκλάρα και ο σύντροφός της ήταν ένα μπάζο!

Το «σπίτι» της γλώσσας

Τη θαλπωρή του σπιτιού αποζητούμε όλοι, έπειτα από ένα ταξίδι ή στο τέλος μιας εξαντλητικής μέρας. Ισόγειο, υπόγειο ή ρετιρέ, ιδιόκτητο ή νοικιασμένο, με λίγα ή πολλά δωμάτια, σε πόλη ή σε χωριό, φτωχικό ή… έξυπνο, σαν να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας, το σπίτι είναι ο πιο σημαντικός χώρος για τη ζωή κάθε ανθρώπου.

Διαβάστε περισσότερα ›
Το τέλος της γκρίνιας

Το τέλος της γκρίνιας

Οι Θεσσαλονικείς υποχρεούνται εκ των πραγμάτων να βάλουν κι αυτοί ένα στοίχημα με τον εαυτό τους: να προστατεύσουν από κάθε είδους δολιοφθορά το νέο απόκτημα των υποδομών της πόλης. Να προστατεύσουν το παρόν και το μέλλον μιας πόλης ανοιχτής και σύγχρονης, για την οποία είναι περήφανοι.

Διαβάστε περισσότερα ›
Στο κοίλον της μεταπολίτευσης, όλα τα παραπάνω έχουν γίνει μανιέρα, βατήρας αυτοπροβολής, μέσο επίπλευσης, και «μια κάποια λύσις» για μερικούς ανθρώπους, ώστε να συντηρούν την παρουσία τους στα δημόσια πράγματα· όπως είναι απολύτως προφανές η ουσία ακυρώνεται πάντα σε κάποια διαδικασία με σημαίες και με ταμπούρλα.

Η Θεσσαλονίκη γυρίζει σελίδα

Και τελοσπάντων πολύ το αναλύσαμε. Η Θεσσαλονίκη επιτέλους γυρίζει σελίδα από την ατέλειωτη «εποχή της λαμαρίνας» κι αυτό από μόνο του είναι μια καλή είδηση. Και η πόλη δεν ακούει συχνά τέτοιες καλές ειδήσεις, παρόλο που τις έχει ανάγκη.

Διαβάστε περισσότερα ›
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Αυγούστου του 1936 όταν ο Αλεξέι Σταχάνοφ μαζί με τους υποστηλωτές Γκαβριήλ Στσιγκολιόφ και Τύχων Μπορίσενκο, τον προϊστάμενο του τμήματος Νικολάι Μασούροφ, τον γραμματέα της κομματικής οργάνωσης του ορυχείου Κωνσταντίν Πετρόφ και τον διευθυντή της τοπικής εφημερίδας Μιχαήλοφ, κατέβηκαν στις στοές.

Η απομάγευση ενός μύθου

Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Αυγούστου του 1936 όταν ο Αλεξέι Σταχάνοφ μαζί με τους υποστηλωτές Γκαβριήλ Στσιγκολιόφ και Τύχων Μπορίσενκο, τον προϊστάμενο του τμήματος Νικολάι Μασούροφ, τον γραμματέα της κομματικής οργάνωσης του ορυχείου Κωνσταντίν Πετρόφ και τον διευθυντή της τοπικής εφημερίδας Μιχαήλοφ, κατέβηκαν στις στοές.

Διαβάστε περισσότερα ›
Σκηνή από την ταινία Η φόνισσα, (1974), βασισμένη στο βιβλίο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σκηνοθεσία: ΦΕΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη

 Ένα από τα γνωστότερα έργα του Παπαδιαμάντη αποτελεί το μυθιστόρημα «Η Φόνισσα», το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1903, στο περιοδικό «Παναθήναια». Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Σκιάθο. Πρωταγωνίστρια είναι η ηλικιωμένη Χαδούλα ή Φραγκογιαννού, η οποία συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα είναι προορισμένη από την φύση της να έχει το ρόλο της σκλάβας. Πιο αναλυτικά, αρχικά είναι σκλάβα των γονιών της, ως ανύπαντρη. Έπειτα, ως παντρεμένη είναι σκλάβα του συζύγου της αλλά και των παιδιών της.

Διαβάστε περισσότερα ›
Στον 21ο αιώνα, τα αυταρχικά καθεστώτα εξαρτώνται λιγότερο από τη βία και τη μαζική καταστολή και περισσότερο από τη χειραγώγηση των πληροφοριών ως μέσο ελέγχου.

Αλήθειες και ψέματα για την υποτιθέμενη οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας

Παρατηρείται οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας; Και ναι και όχι. Εξαρτάται από τα κριτήριά μας: όταν η ελληνική αριστερά καταγγέλλει τη χώρα μας ως μη κράτος δικαίου χωρίς να σκέφτεται ότι για τα πιθανά ελλείμματα φταίει, πρωτίστως, το αριστερό κατεστημένο, η «δημοκρατική οπισθοδρόμηση» καταγράφεται ψευδώς· χωρίς να υφίσταται. Αν για την οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας ενοχοποιείται ο «νεοφιλελευθερισμός» (μια ανύπαρκτη οντότητα) και όχι, λόγου χάρη, ο ισλαμικός εξτρεμισμός και ο αριστερός κρατικισμός, οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Διαβάστε περισσότερα ›
«Ο Έλληνας που ζωγράφιζε ο Θανάσης Βέγγος δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει η καλοσύνη, η ψυχική ευγένεια, το φιλότιμο, η αυτοθυσία, το χιούμορ, η φιλία».

Εγκώμιο της ανθρώπινης καλοσύνης (για τον Θανάση Βέγγο)

«Ο Έλληνας που ζωγράφιζε ο Θανάσης Βέγγος δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει η καλοσύνη, η ψυχική ευγένεια, το φιλότιμο, η αυτοθυσία, το χιούμορ, η φιλία».

Διαβάστε περισσότερα ›
Φωτεινή (Φώτω) Κατσάνου (1922 – 2024)

Η μυλωνού της Κατοχής πέρασε στην αιωνιότητα…

Αφού τελείωσε και ο εμφύλιος σπαραγμός, η Ελλάδα άρχισε σιγά σιγά να βγαίνει από τις στάχτες και να ορθοποδεί. Όμως οι συνθήκες εξακολουθούσαν να είναι αδιανόητα δύσκολες, αφού τα πάντα είχαν ρημάξει. Η δουλειά και πάλι σκληρή, απ’ το πρωί μέχρι αργά το βράδυ! Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τις ανέσεις που όλοι εμείς σήμερα θεωρούμε αυτονόητες. «Όλα με το κουμπί γένονται σήμερα… και φχαριστημό δεν έχει κανένας!», συνήθιζες να λες, και πολύ σωστά, αφού σήμερα οι περισσότεροι έχουν χιλιάδες λόγους για να μεμψιμοιρούν, χωρίς να σκέφτονται τι πέρασαν οι πρόγονοί μας.

Διαβάστε περισσότερα ›