«Δει δη χρημάτων.» Κάντε μια μικρή «δωρεά» στον «Ερανιστή»!

Το παιδομάζωμα γίνεται κάθε πέντε χρόνια σαν φόρος του λαού όλων των ελληνικών περιοχών από ειδικούς επιτρόπους επιφορτισμένους για τη συγκρότηση των γενιτσαρικών σωμάτων. […] Τα παιδιά οδηγούνται στην Πόλη κι εκεί αρχίζει η προσεχτική και συστηματική εκπαίδευση σε ειδικούς χώρους όπου δεν επιτρέπεται διόλου η έξοδος. Φρουρούνται από ευνούχους, όπως ακριβώς οι γυναίκες του χαρεμιού. Έχουν εκπαιδευτές που τους διδάσκουν τη μουσουλμανική γλώσσα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους και, προπαντός, την τυφλή υπακοή στους ανωτέρους τους. Τα παιδιά μένουν έγκλειστα εφτά χρόνια, όσο να ολοκληρωθή η εκπαίδευση».

Ο ισχυρός, εν τέλει, συντρίβεται αφήνοντας πίσω του ένα κενό, που όλοι τρέχουν να καλύψουν. Η επανάληψη των γεγονότων – και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές που απλώς αλλάζουν ρόλους – είναι τόσο απροκάλυπτα στερεότυπη, που από ένα σημείο και μετά παίρνει τη μορφή του αναπόφευκτου. Ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν το απόλυτο έρμαιο μιας μοίρας που ο ίδιος ορίζει. Με άλλα λόγια, φαίνεται εντελώς ανίσχυρος μπροστά στη δυναμική των παθών που αδυνατεί να ελέγξει.

Στην Πόλη μετά την άλωση παρέμειναν μόλις τέσσερις βυζαντινές αριστοκρατικές οικογένειες, αυτές των Παλαιολόγων, των Καντακουζηνών, των Ασάνων και των Ράλληδων. Ο Μωάμεθ Β΄ αμέσως έφερε στην πρωτεύουσα χριστιανούς άρχοντες από την Τραπεζούντα, την Χίο, την Κρήτη, την Πελοπόννησο κ.α. και τους παραχώρησε την περιοχή του Φαναρίου για εγκατάσταση.

«Όταν δεν κάνει κανείς τίποτα, μαθαίνει να κάνει το κακό.», «Η ακαμωσιά είναι αιτία χίλιων κακών.», «Η οκνιά είναι η μητέρα της δυστυχίας· η δουλειά γεννά τα πλούτη.»

«Οι καλοί θεσμοί που δεν έχουνε στήριγμα στρατιωτικό ξεφτίζουνε το ίδιο μ’ ένα περήφανο, βασιλικό αρχοντικό, καταστόλιστο με πετράδια και χρυσάφι, που όμως είναι ξέσκεπο και δεν έχει τίποτα να το φυλάξει απ’ τη βροχή.»

«Μα τώρα, μια και στην πατρίδα μου πια δε διαγέρνω πίσω, και μήτε γλίτωσα τον Πάτροκλο και μήτε τους συντρόφους / τους άλλους, που απ’ το θείο τον Έχτορα πολλοί στο χώμα έπεσαν, / μον᾿ φόρτωμα της γης ανώφελο πλάι στα καράβια οκνεύω…»

Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας

Η στροφή της αγγλικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία και τη Ρωσία είχε εν τέλει θετικό αποτέλεσμα για τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων· στους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας προστέθηκαν τώρα και όσοι περίμεναν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ή να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά χρεόγραφα.

Εδώ άλλωστε φωλιάζει το πρόβλημα με την ερίτιμο αδελφότητα των εγγραμμάτων: δε γυρεύουν να εγκολπωθούν την όποια διδασκαλία τους, να την εκθέσουν στα κύματα της ζωής, τους αρκεί να γίνουν τζουτζέδες της. Πώς να μην καταντήσει ο κόσμος των γραμμάτων μασκαράτα και κάλπικο ανθρωπομάζωμα; Όταν ακονιτί διδάσκουν ό,τι άλλοι άνθρωποι κατάκτησαν με βάσανα, πώς να εκτιμήσουν τα βάσανα; Αυτοί μελετητές είναι, ορντινάτσες, μεταφραστές, διερμηνείς, πιστοί στο γράμμα. Φυλάνε τα ρούχα του νεκρού. Τίποτε άλλο.

Λίγο πριν την πολιορκία, ο χρονογράφος Φραντζής διαπίστωσε ότι υπήρχαν στην πόλη μόνο τέσσερις χιλιάδες εννιακόσιοι ογδόντα τρεις διαθέσιμοι Έλληνες και λίγο πιο κάτω από δύο χιλιάδες ξένοι. Ο Κωνσταντίνος συγκλονίστηκε με τον αριθμό και διέταξε το Φραντζή να μην τον δημοσιοποιήσει· και Ιταλοί μάρτυρες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Απέναντι στο σουλτανικό στρατό των περίπου ογδόντα χιλιάδων ανδρών και των ορδών του από ατάκτους, η μεγάλη πόλη, με τα δεκατέσσερα μίλια τειχών, έπρεπε να στηρίξει την άμυνά της σε λιγότερους από επτά χιλιάδες άνδρες.

Κατεβάστε δωρεάν 25 + 9 βιβλία για την Επανάσταση του 1821 (PDF)

Μετά την κρίση του 2009-2010 και τη δραματική κατάρρευση του αποκλειστικώς «εισαγωγικού» παρασιτικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας, η ψαλίδα μεταξύ εισαγωγών-εξαγωγών, που είχε πλησιάσει στο ένα προς τρία, θα αρχίσει να κλείνει, τόσο εξ αιτίας της πτώσης των εισαγωγών όσο και της παράλληλης σταδιακής ανόδου των ελληνικών εξαγωγών.

Τουλάχιστον εννέα στους δέκα έχουν χάσει το χρόνο και τον κόπο τους, πολλά χρόνια από τη ζωή τους, και χρόνια παραγωγικά, σημαντικά ή ακόμα και αποφασιστικά: υπολογίστε κατ’ αρχάς το μισό ή τα δύο τρίτα από αυτούς που παρουσιάζονται στις εξετάσεις, θέλω να πω τους αποκλεισμένους· ακολούθως, από αυτούς που έγιναν δεκτοί, που πρoβιβάστηκαν, που πήραν πτυχίο και δίπλωμα, ακόμα το μισό ή τα δύο τρίτα, θέλω να πω τους αποκαμωμένους.

Η πρώτη «παρουσία» του κινηματογράφου στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε Έλληνες, αλλά σε Γάλλους. Σαφέστερα, το 1906, λόγω της διοργάνωσης της Μεσολυμπιάδας από την κυβέρνηση του Γ. Θεοτόκη στην Αθήνα, [2] Γάλλοι operateurs κινηματογράφησαν τα αγωνίσματα, τα οποία ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων.

Το Speeder ανήκει στην κατηγορία VTOL δηλαδή θα μπορεί να απογειωθεί και να προσγειωθεί κάθετα κάτι που σημαίνει ότι θα μπορεί να κινείται άνετα εντός των αστικών περιοχών. Τα πρωτότυπα σκάφη διαθέτουν τέσσερις μηχανές αλλά το μοντέλο που θα κυκλοφορήσει στην αγορά θα διαθέτει οκτώ. Στο τελικό μοντέλο που θα πωλείται στην αγορά εκτός από τον οδηγό στο όχημα θα υπάρχει δυνατότητα για μεταφορά ενός ακόμη ατόμου αλλά και φορτίων.

«Τώρα ολούθε τσακώνονται ο κόσμος με τ’ αρκουντίσιου! Κι στα σπίτια κι στ’ αμάξια… Έτσι κάνουν κι τα πιδιά μ’ κι τ’ αγγόνια μ’… “Μην τ’ ανοί’ς πουλύ! Ζήβα το (κλείσ’ το)! Ιγώ δεν του θέλου… Πούντιασα”! Άλλους του θέλει πουλύ γιατί ζεσταίνεται. Δεν ξέρουν ου κόσμους τι τ’ς φταίει για να τσακωθούν όλη τ’ν ώρα…».

«Ο δικαιωματισμός στην εποχή μας έχει πολλά πρόσωπα και προσωπεία. Αλλά ο δικαιωματισμός που δεν γνωρίζει όρια –μέχρι πού νομιμοποιούμαστε να επικαλεστούμε το ατομικό  δικαίωμα στην εξασφάλιση της προσωπικής μας ευτυχίας, χωρίς να μας απασχολεί τι σημαίνει η πραγμάτωσή του για την ευτυχία των άλλων– έχει στην ελληνική γλώσσα ένα συγκεκριμένο όνομα: ονομάζεται ανευθυνότητα. Επί το λαϊκότερον, ζαμανφουτισμός. Ποιος μπορεί να αισθάνεται περήφανος γι’ αυτήν την αρετή;»

Σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση των αρχαίων Ελλήνων, οι Μοίρες έγραφαν σε κατάλογο τα ονόματα εκείνων που επρόκειτο να πεθάνουν· η «Άτροπος» παρέδιδε καθημερινά τον κατάλογο στον Ερμή κι αυτός «ανέβαινε» στον κόσμο. Με το «Κηρύκειο» στο χέρι πήγαινε «εις έκαστον ασθενή ή οδοιπόρον, ή πλέοντα ή πολεμούντα ή όπως κι αν ήτο και εψηλάφιζεν αυτόν με το Κηρύκειον και ούτως εξέπνεεν.»

Ό Αλής ήτο και δυνατός και πλούσιος· πλήρης δε και τόλμης, ην εμπνέει η ευτυχία, και σύστημα έχων ν’ απαλλάττεται εχθρών και αντιζήλων διά παντός θεμιτού ή αθεμίτου τρόπου, δεν εβράδυνε να δώση τω καιροφυλακτούντι κυριάρχη του δικαίαν αφορμήν της μέχρι θανάτου καταδρομής του διά του εξής τολμήματος.

Ο Ηλίας Μηνιάτης γεννήθηκε στο Ληξούρι Κεφαλληνίας το 1669 από τον ιερέα Φραγκίσκο Μηνιάτη και την Μορεζίνα Περιστιάνου. Το 1710 εξελέγη επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων και χειροτονήθηκε το 1711. Απεβίωσε όμως τρία έτη αργότερα, την 1η Αυγούστου 1714 στην Πάτρα σε ηλικία μόλις 45 ετών. Υπήρξε ο σημαντικότερος ρήτορας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τα έργα του εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο