Πάρθεν
«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»
Διαβάστε περισσότερα ›«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»
Διαβάστε περισσότερα ›Ρωμαίικον. Εις τας ψυχάς όλων των απλών χριστιανών, των υπό το κράτος της Τουρκίας, απ’ αιώνων τεσσάρων και επέκεινα (αφ’ ότου δηλ. εκυριεύθη υπό των Τούρκων η Ευρωπαϊκή λεγομένη Τουρκία, έπειτα καν αυτή η Κωνσταντινούπολις) διεφυλάττετο η ιδέα και ελπίς της ελευθερώσεως και ανακτήσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Διαβάστε περισσότερα ›Λοιπόν, αδελφοί, παυσάμενοι θρηνούντες υπακούσατε, μετά θρησκευτικής μεγαλοψυχίας, εις τούτο το θέσπισμα του Υψίστου.
Διαβάστε περισσότερα ›Οι ιδεολογικές αυτές κατευθύνσεις θα ξεκαθαριστούν περισσότερο στους αιώνες που ακολουθούν, με την ανάπτυξη ενός ισχυρού πατριωτικού αισθήματος μέσα στους πολύπλευρους αγώνες του Ελληνισμού.
Διαβάστε περισσότερα ›Λίγο πριν την πολιορκία, ο χρονογράφος Φραντζής διαπίστωσε ότι υπήρχαν στην πόλη μόνο τέσσερις χιλιάδες εννιακόσιοι ογδόντα τρεις διαθέσιμοι Έλληνες και λίγο πιο κάτω από δύο χιλιάδες ξένοι. Ο Κωνσταντίνος συγκλονίστηκε με τον αριθμό και διέταξε το Φραντζή να μην τον δημοσιοποιήσει· και Ιταλοί μάρτυρες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Απέναντι στο σουλτανικό στρατό των περίπου ογδόντα χιλιάδων ανδρών και των ορδών του από ατάκτους, η μεγάλη πόλη, με τα δεκατέσσερα μίλια τειχών, έπρεπε να στηρίξει την άμυνά της σε λιγότερους από επτά χιλιάδες άνδρες.
Διαβάστε περισσότερα ›