«Πιο σπουδαίος από άνθρωπο, αλλά όχι ακόμα θεός»: Η λατρεία του αυτοκράτορα στην αρχαία Ρώμη. (Μέρος Α’) Της Ιωάννας Μαλλιότα «Τὶ θεός; τὸ κρατoῦν. Τὶ βασιλεῦς; ἰσόθεος». (Απόσπασμα από αιγυπτιακό πάπυρο του 2ου αι. μ.Χ.) Η αυτοκρατορική λατρεία ως πολιτικό […]

Τρεις σχεδόν δεκαετίες ενόπλων συγκρούσεων είχαν αφήσει την Αθήνα ηττημένη, οικονομικά κατεστραμμένη και χωρίς ηθικό, ανατρέποντας την ισορροπία με την Περσική Αυτοκρατορία. Η ηγεμονία της είχε χαθεί και, μαζί με την πολιτική, έχασε και την πολιτιστική ηγεσία της Ελλάδας.

Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ
στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν
τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστῳ τῆς γνώμης
μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται.

«Θα κληροδοτήσουμε τον πόλεμο στα παιδιά μας…».

Μοναδικό κεφάλαιο στη ζωή του και βασικός στόχος της πλατωνικής Πολιτείας, είναι η γνωριμία του Μάρκου Αυρηλίου με τη στωική φιλοσοφία καθώς τον επηρέασε τόσο στον τρόπο ζωής του όσο και στον τρόπο διακυβέρνησης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

«(πρέπει) ή να κυβερνήσουν στις πολιτείες οι φιλόσοφοι ή να ασχοληθούν με τη φιλοσοφία (οι βασιλείς)»,

Καβάφης, ο ποιητής της Ιστορίας

Αφορμή για την παρέμβαση του Φιλίππου στις υποθέσεις της νότιας Ελλάδας, υπήρξε ο Γ’ Ιερός Πόλεμος. Εκμεταλλευόμενος τις εσωτερικές διαμάχες στη Θεσσαλία, ανέλαβε αμέσως τον έλεγχο της κατάστασης, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να μπει στο αμφικτιονικό συμβούλιο το οποίο ήλεγχε το ιερό των Δελφών.

Πρώτη πρωτεύουσα της Μακεδονίας ήταν οι Αιγές (σημερινή Βεργίνα) στους βόρειους πρόποδες της Πιερίας δίπλα στην κοιλάδα του κάτω Αλιάκμονα. Το 399 π.Χ. ο βασιλιάς Αρχέλαος (413-399 π.Χ.) μετέφερε την πρωτεύουσα στην Πέλλα, λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Αιγών.

Τα αποτελέσματα της πολιτικής του, που διήρκησαν για αιώνες, ευεργέτησαν σημαντικά την ανθρωπότητα αφού έδωσαν στον κόσμο όχι μόνο τον Χρυσό Αιώνα του Αυγούστου αλλά και την Pax Romana (=Ρωμαϊκή Ειρήνη).