Ήτανε, λέει, μεσημέρι περίπου, και καθώς διάβαινε ο Κωσταντίνος με το στράτεμά του, τηράει άξαφνα δίπλα στον ήλιο λαμπερό σταυρό από φως, κι απάνω στα σταυρό τα γράμματα «Τούτω νίκα».

Δίχως εκείνο τάσβεστο το πάθος που έβραζε μέσα μας στον τόπο του πεθαμένου μας πατριωτισμού, η Ρωμιοσύνη θα ήτανε φραγκοφαγωμένη χρόνια πριν να την αρπάξουν οι Τούρκοι.

«…μία άποψη δεν μπορεί να είναι πιθανή όταν έχει δηλωθεί και οριστεί ότι είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή»

Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Ο θεός δεν είναι μεγάλος»

Λέγεται δε ότι ο Βασίλειος, θέλων να δώση παράδειγμα αυστηρόν τοις Βουλγάροις, έπεμψεν εις τα ίδια τους Βουλγάρους τούτους αιχμαλώτους, αφού εξώρυξε τους οφθαλμούς πάντων, καταλιπών μόνον τον έτερον των οφθαλμών εις ένα επί εκάστης εκατοντάδος, ίνα χρησιμεύση ούτος ως οδηγός.

Γενόμενος βασιλεύς ο Νικηφόρος Φωκάς ως Νικηφόρος Β’ νέας επεχείρησε (964) στρατείας νικηφόρους εν Ασία εναντίον των εν Κιλικία, Συρία και Μεσοποταμία μωαμεθανών κατά τόπους Αμηρών, ήτοι ανεξαρτήτων κατ’ ουσίαν διοικητών του Χαλίφου του Βαγδατίου.

Τον Λέοντα ΣΤ’ διεδέξατο ο εκ της τετάρτης γυναικός υιός αυτού Κωνσταντίνος Ζ’, Πορφυρογέννητος και ούτος επικληθείς και υπό το όνομα τούτο κυρίως γνωστός γενόμενος εν τη ιστορία.

Ο Βασίλειος Α’ κατήγετο από Θράκης, εκλήθη δε Μακεδών, διότι εγεννήθη εκ του τμήματος εκείνου της Θράκης, όπερ υπήγετο εις το Θέμα (ήτοι την διοικητικήν περιφέρειαν) το καλούμενον Μακεδονικόν.

Από της Ιταλίας δε κατά μικρόν η καλλιέργεια των γραμμάτων διεδόθη και εις την άλλην Ευρώπην. Πρώτοι εκ των νέων Ευρωπαϊκών λαών των πέραν των Άλπεων ήρξαντο να καλλιεργώσι τα γράμματα οι Αγγλοσάξονες, αφού περί τα τέλη του 6 αιώνος προσήλθον εις τον Χριστιανισμόν.

Ιπποτισμός. Ο βίος των πόλεων στην Ευρώπη του Μεσαίωνα Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Μετά του φεουδαλισμού συνδέεται εν μέρει και ο ιπποτισμός. Ο ιπποτισμός ήτο κυρίως στρατιωτική υπηρεσία, ιππότης δε (chevalier γαλλιστί, γερμανιστί Ritter) ελέγετο ο στρατιώτης ο έφιππος. Καθ’ όν δε […]

Φεουδαλισμός καλείται το σύστημα το κοινωνικόν και πολιτειακόν της κληρονομικής αριστοκρατίας της συνδεομένης μετά κληρονομικής εξουσίας, επί ωρισμένης χώρας εκάστου μεγάλου ευπατρίδου. Ούτω διά του φεουδαλικού πολιτεύματος το κράτος συγκροτείται από πολλών ιδιαιτέρων κρατών φεούδων ή τιμαρίων καλουμένων, ών οι άρχοντες εισί και λέγονται ηγεμόνες υποτελείς (vassal, vassaux) προς το όλον κράτος και τον ηγεμόνα αυτού.

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο πιστεύουν ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος έχει γράψει ένα βιβλίο

Εν τη πολυαρχία των τότε το Ρωμαϊκόν κράτος κυβερνώντων αυτοκρατόρων ο μόνος όστις εξ αρχής έδειξεν αρετάς αληθούς ηγεμόνος ήτο ο Κωνσταντίνος. Μόνος αυτός εφρόντιζε περί της ευνομίας, της εσωτερικής τάξεως και πατρικής διοικήσεως του κράτους αυτού, ενώ των άλλων μόνη φροντίς και μέλημα ήτο στρατός, πόλεμος και στρατιωτική αυθαιρεσία.

«το μήνυμα στο υλικό μου είναι ένα κάλεσμα για κατανόηση αντί για την άγνοια, για ειρήνη αντί για τον πόλεμο, για συγχώρεση αντί για την καταδίκη και για αγάπη αντί για τον φόβο»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

Ο Χριστιανισμός, όμως, ήτανε άλλου είδους. Εκκλησίες χωρίς στολίδια και άγιο βήμα. λειτουργίες απλές, τους Χριστιανούς τους βαφτίζανε στα ποτάμια, λεφτά δεν είχανε, όλη η κατάσταση ήτανε πρωτόγονη.

Το 960 και σε ηλικία μόλις δυο ετών στέφεται συναυτοκράτορας, μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο Η΄, από τον πατέρα του. Αλλά το 963 ο Ρωμανός Β΄ πεθαίνει και η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της αυτοκράτειρας, που ανέλαβε την αντιβασιλεία στη θέση των ανήλικων γιων της.

Η πρώτη απεικόνιση μάγισσας σε σκουπόξυλο και η προέλευση του μύθου Η εικόνα της κακιάς μάγισσας που πετάει πάνω σε σκουπόξυλο είναι γνωστή σε όλους. Από πίνακες του Γκόγια μέχρι παραμύθια παλιά, όπως ο Μάγος του Οζ, και καινούργια, όπως […]

Το συγχωροχάρτι είναι έγγραφο που βεβαιώνει άφεση αμαρτιών, το οποίο χορηγούταν έναντι αμοιβής, υποσχέσεων ή άλλου είδους παραχώρησης

Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Ο θεός δεν είναι μεγάλος»

Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο του φιλοσόφου

Ας με συγχωρέσουν (πράγμα απίθανο) οι άγιοι πατέρες, αλλά… «αν δε λέω πράγματα ευχάριστα, λυπάμαι, είπα όμως την πάσα αλήθεια»

«Και στη τζιχάντ, οι συζητήσεις παρουσιάζονται ως μέσο του Σατανά για να πλήξει τους εχθρούς του. Στη μάχη των…»

«…είναι σίγουρο πως οι μουσουλμάνοι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον (δικό τους) Ιησού, αφού εξισώνεται με τον Μωάμεθ και τους υπόλοιπους προφήτες.»

«Τους αποκαλούμε άγριους, επειδή τα έθιμά τους διαφέρουν από τα δικά μας, τα οποία θεωρούμε ως την τελειότητα της πολιτισμένης συμπεριφοράς. Αυτοί θεωρούν το ίδιο για τα δικά τους.»

Ο Ιησούς γεννήθηκε περίπου το 2π.Χ. ή το 7π.Χ. σύμφωνα με ιστορικούς, θεολόγους, αλλά και τον Πάπα. Ο λάθος υπολογισμός έγινε από τον Διονύσιο τον Μικρό (Dionysius Exiguus, 470μ.Χ.-544μ.Χ.), τον εφευρέτη του σύγχρονου ημερολογίου και του διαχωρισμού της ιστορίας σε δύο εποχές βάσει της γέννησης του Ιησού, που χρησιμοποιήθηκε αργότερα από το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, πρόβλημα «εθνικής ομοψυχί­ας». Υπάρχει μόνο πρόβλημα «εθνικής ομοφαγίας». Όπου ο κάθε καλός Έλληνας με μεγάλη όρεξη θα έτρωγε το γείτονά του. Από την κυρίως ειπείν ανθρω­ποφαγία μας χωρίζει μόνο η προκατάληψη πως η αν­θρώπινη σάρκα δεν έχει καλή γεύση. Κατά τα άλλα, κά­νουμε τακτικά την προσευχή μας και παρακαλούμε το Θεό «να βάλει το χέρι του» γιατί τα δικά μας χέρια είναι απασχολημένα αλλού.

«Η φήμη της όμως άρχισε να φθίνει μετά από ντοκιμαντέρ, βιβλία και έρευνες που μελέτησαν από πιο κοντά την εικόνα της, που τώρα έχει εκφυλιστεί από οικονομικά σκάνδαλα, την υποστήριξη δικτατόρων από μέρους της, την αδιαφορία της για αυτούς που είχε αναλάβει να φροντίσει και από την άκρως φονταμενταλιστική νοοτροπία της.»