«το μήνυμα στο υλικό μου είναι ένα κάλεσμα για κατανόηση αντί για την άγνοια, για ειρήνη αντί για τον πόλεμο, για συγχώρεση αντί για την καταδίκη και για αγάπη αντί για τον φόβο»

«Όταν τηλεφωνώ στον οδοντογιατρό μου, για να κλείσω ένα ραντεβού, κι εκείνος μου λέει ότι για ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα δεν έχει ούτε μια ώρα ελεύθερη, εγώ τον πιστεύω…»

Ο νόμος επέτρεπε σε όλους τους πολίτες να προσβάλλουν τους γελωτοποιούς, να τους δέρνουν και, αν θέλουν, να τους σκοτώνουν κιόλας, χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να οδηγηθούν στα δικαστήρια και να τιμωρηθούν.

Τα πορνογραφικά φιλμ είναι γεμάτα κόσμο που μπαίνει στο αυτοκίνητο και οδηγεί για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα, ζευγάρια που χάνουν απίστευτο χρόνο…

Καλά περνάγανε, του μαγείρευε ιμάμ, τούπλενε κανά σκουτί, τον γαλιφοχάιδευε και κάνανε κι’ ένα κορίτσι…

«Ο μέγας κόλπος της μητρός ημών γης πρέπει να τρέφη όλα τα τέκνα της, ίσα και ίσα -κανείς δεν πρέπει να πεινά, κανείς δεν πρέπει να παραχορταίνη.»

«Άρπαξε την σκλάβα σου όποτε το θελήσεις• είναι δικαίωμά σου.»

«Ληστής τράπεζας συνελήφθη εύκολα, αφού έδωσε εντολή στον ταμεία να μην του δώσει τη λεία του σε μετρητά, αλλά να του κάνει κατάθεση στον λογαριασμό του.»

Τον Τζίμη Πανούση συνοδεύουν συνήθως ένα σωρό «κλισέ» χαρακτηρισμοί: αιρετικός, χαρισματικός, προκλητικός, ξεκαρδιστικός, αμφιλεγόμενος, ο καλλιτέχνης που είναι σε αρκετούς γνωστός όχι μόνο για το αιχμηρό του χιούμορ απέναντι στα ιερά και τα όσια της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και για τις δικαστικές του περιπέτειες ενίοτε και εξαιτίας αυτού.

Γίνανε όλ’ αυτά και «τιμή στον Προμηθέα τον φίλο μας που μας έδωσε πια τα πάντα». Μέχρι καινούργιους ανθρώπους έφτιαξε στη Φωκίδα από λάσπη, μέχρι τα δάκρυα του έβαλε για να ζυμωθή αυτή η λάσπη, μέχρι έκλεψε από την Αθηνά επιστήμες και γνώσεις και τα πάντα, αλλά ήρθε και η ώρα του να τιμωρηθή, τώρα που ο Ζεύς είχε πιά την εξουσία στα χέρια του.