Έφυγε από τη ζωή σήμερα λίγο μετά τις 06.00 το πρωί ο γνωστός σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης σε ηλικία 82 ετών.

Άλλωστε δεν μ’ αρέσουν οι επαγγελματίες. Μέσα στη λέξη ερασιτέχνης υπάρχει η λέξη εραστής και η λέξη τέχνη. Μέσα στη λέξη επαγγελματίας δεν υπάρχει τίποτα.

«Αν ο κινηματογράφος είναι ένα «ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο», κατά τον Bazin, τότε η ταινία του Αγγελόπουλου είναι μια ορθάνοιχτη τρύπα στον τοίχο του μύθου»

«Ο κινηματογράφος θα γίνει σουρεαλιστικός.»

«Με το πέρασμα του χρόνου η κινηματογραφική τεχνική θα πέσει σε αχρηστία. Τι θα χάσει ο κινηματογράφος; Την ψυχή του.»

Μερικές απλές οδηγίες μοντάζ από τον Τζίγκα Βέρτοφ Το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο Μοντάζ, μια συλλογή κειμένων για την κινηματογραφική αυτή τέχνη, από σκηνοθέτες και θεωρητικούς του χώρου (διαβάστε εδώ το κείμενο του Βασίλη Ραφαηλίδη που περιέχεται στο ίδιο […]

[Η κινηματογραφική τέχνη] Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης Η κινηματογραφική τέχνη δεν είχε πίσω της κάποια παράδοση κι έτσι δεν βρέθηκε υποχρεωμένη να ορίσει τον εαυτή της σε αντίθεση με μιά τέτοια (οι εύλογες και συνήθεις στην εποχή τους συγκρίσεις με το […]

«Η πολιτική του Αλέξανδρου είναι η μαγική θέληση του ενός. Έχει την ικανότητα να κάνει σκοτεινή οποιαδήποτε πράξη»

5 εξαιρετικά κείμενα για 5 εξαιρετικές ταινίες

Δύο σύντομα κείμενα για δύο μεγάλους σκηνοθέτες

Οι εφευρέτες του κινηματογράφου τον προόριζαν για τη βιομηχανία. Όμως ο κινηματογράφος τούς διέψευσε κι έγινε η τέχνη χάρη στην οποία επικοινώνησαν οι αναλφάβητοι στις αρχές του αιώνα.

Ο Αντονιόνι δεν αγαπά τον κινηματογράφο αλλά ζει την (κινηματογραφική) περιπλάνησή του.

Ήδη στο πρώτο του αυτό έργο φαίνεται η ματιά του που τον έκανε γνωστό μέσα από τα κινηματογραφικά του κατορθώματα

«…η καταγωγή όλων των αλφαβήτων είναι εικαστική. Μ’ άλλα λόγια, το κάθε γράμμα πριν γίνει ήχος ήταν εικόνα…»

Εκείνη η νύχτα άλλαξε τη ζωή μου σα σκηνοθέτη.

Γνωρίζεις, βέβαια, ότι κανείς δε βγάζει λεφτά απαντώντας σε επιστολές – εκτός αν πρόκειται για πιστωτικές επιστολές από την Ελβετία ή από τη Μαφία

«…ο σπόρος απ’ όπου ίσως κάποτε φυτρώσουν κι άλλα δέντρα στην άκρη του νεκροταφείου, ο γερο-Σπύρος ο ανεπιθύμητος στην πατρίδα του, είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ.»

Συνέντευξη του Χρήστου Βακαλόπουλου

Τα πορνογραφικά φιλμ είναι γεμάτα κόσμο που μπαίνει στο αυτοκίνητο και οδηγεί για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα, ζευγάρια που χάνουν απίστευτο χρόνο…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς το ότι θέμα του Μελισσοκόμου είναι ο θάνατος. Όπως πεθαίνει ο κινηματογράφος που αγάπησε ο Σπύρος, όπως πεθαίνει κι ο σύντροφός του απ’ τον Εμφύλιο…

«το λευκό βλέφαρο της οθόνης, αρκεί μονάχα να αντανακλά το φως που του ανήκει για να πυροδοτήσει το σύμπαν»

Η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος προκηρύσσει: τον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Συγγραφής Σεναρίου για Ταινία Μικρού και Μεγάλου Μήκους

Επικρατεί κρατική τρομοκρατία και συνεχόμενοι πόλεμοι, με πρόσχημα την ασφάλεια των πολιτών. Όλα αυτά θυμίζουν τις σημερινές κάμερες, τις τηλεφωνικές γραμμές που παρακολουθούνται, τη χειραγώγηση της σκέψης που γίνεται μέσα από όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τις φυλακές υψίστης ασφαλείας και τους συνεχόμενους πολέμους εναντίον «τρομοκρατών» που θεωρούνται απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά υπάρχουν και άλλα γεγονότα καλύτερα κρυμμένα. Για παράδειγμα η σχέση της γλώσσας με την σκέψη, καθώς ο «Μεγάλος Αδελφός» περιορίζει την γλώσσα σε μια προσπάθεια να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων.

Το κόκκινο μπαλόνι – The Red Balloon (1956)

Οι 100+ καλύτερες κινηματογραφικές αφίσες Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κινηματογραφικές αφίσες ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους και στέκονται μόνες τους σαν έργα τέχνης ή έχουν εντυπωθεί στο μυαλό των σινεφίλ σαν μέρη της pop κουλτούρας. Εδώ σας […]

Το κείμενο περιλαμβάνεται σαν επίλογος στο βιβλίο «Ταξίδι Στο Μύθο» (εκδ. Αιγόκερως, 2003), καθώς και στο βιβλίο «Βασίλης Ραφαηλίδης» (εκδ. Αιγόκερως, 2000, για το Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

Η εξαρτημένη και περιθωριακή θέση της χώρας μας, μέσα στον διεθνή καταμερισμό παραγωγής πολιτισμού, έχει επιφέρει έναν διπλό καταναγκασμό. Από τη μια μεριά, έχει υποβαθμισθεί η γηγενής πολιτιστική παραγωγή υπό το βάρος των εισαγωγών, ενώ η συρρικνωμένη εντόπια παραγωγή τείνει να μιμείται συνεχώς τα κριτήρια των εμπορικά επιτυχημένων συνταγών

Οι Μόντι Πάιθον δεν περίμεναν να αντιμετωπίσουν την Ιερή Εξέταση όταν γυρνούσαν τη «Ζωή του Μπράιαν» (LifeofBrian, 1979), αλλά αυτή ακριβώς τους βρήκε όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία, και τους επιτέθηκε κάθε τελευταίος παπάς από κάθε άκρη του δυτικού κόσμου, που ήθελε να ακουστεί το όνομά του δηλώνοντας την προσβολή που ένιωσε.

Κάθε πόλεμος ξεκινάει σαν ένας, αλλά μετατρέπεται σε δύο, αυτόν που πολεμάνε οι στρατιώτες και αυτόν που παρακολουθούν οι πολίτες. «Η πρώτη απώλεια του πολέμου είναι η αλήθεια» είπε ένας Αμερικάνος γερουσιαστής το 1917, αλλά είχε δίκιο κατά το ήμισυ. Στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις, χρησιμοποιούν την αλήθεια όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Το Μαρτυρολόγιο (Ημερολόγια 1970-1986) του μεγάλου Ρώσου, Σοβιετικού κάποτε, σκηνοθέτη Αντρέϊ Ταρκόφσκι αλλά και το μοναδικό βιβλίο που μας άφησε, το Σμιλεύοντας το χρόνο, όπως εξάλλου και οι ίδιες οι ταινίες του κατά κάποιο τρόπο, αναδεικνύουν έναν άνθρωπο, που δεν άντεχε να ζει στην πατρίδα του αν και πολύ θα το ήθελε.

Είναι Χριστούγεννα του 1977. Σε μία απομονωμένη παραλίμνια έπαυλη που λειτουργεί σαν ξενοδοχείο, περνά τις μέρες της μια ομάδα κυνηγών, που απαρτίζεται από μέλη της αστικής τάξης· ένας εργολάβος, ένας βιομήχανος, ένας ξενοδόχος, ένας πολιτικός καριερίστας, ένας ακροδεξιός… Σε μια εξόρμηση για θήραμα βρίσκουν το πτώμα ενός αντάρτη του εμφυλίου πολέμου θαμμένο στο χιόνι.

Η ζωή της δασκάλας Αντέλ Γράφει ο Λευτέρης Παπαθανάσης* Κατάφερα μέσα στις διακοπές (αυτές που θέλει να κόψει ο υπουργός, μιας και είναι κακό οι υποτελείς να κάνουν διακοπές) να δω μια-δυο ταινίες. Μέσα σ’αυτές ήταν και «η ζωή της […]

Προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, σεμινάρια, αφιερώματα, εκθέσεις φωτογραφίας, είναι μερικές μόνο από τις δράσεις του, με κορυφαίο γεγονός το διαγωνιστικό μέρος που θα πραγματοποιηθεί από 20 έως 23 Φεβρουαρίου.

Το παραμύθι του Λούις Κάρολ «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», θα έλεγε κανείς, ότι ήταν γεννημένο για να αποτελέσει λογοτεχνικό θρύλο.

Όλα είναι δρόμος (ολόκληρη η ταινία – 1998) Υπόθεση:  Τρία διαφορετικά επεισόδια αφηγούνται τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν τρεις άντρες, στο πλέον κρίσιμο σημείο της ζωής τους. Στην πρώτη ιστορία, Χαρώνειο Νόμισμα, ένας αρχαιολόγος ξεκινά να συναντήσει τους φίλους […]

Τον καλλιτεχνικό δούρειο ίππο που ξευτέλιζε τη σοβιετική νοοτροπία κι αποδείκνυε τη δική του ανωτερότητα. Μοιραία όλα τα φλας πέσαν απάνω του. Είναι αδύνατο να μη λάβουμε υπόψη μας την πολιτική διάσταση που παίρνει το φαινόμενο Ταρκόφσκι εν μέσω ψυχρού πολέμου, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο το έργο του. Χωρίς καθόλου να το επιδιώκει ή να ευθύνεται μετατράπηκε σε όχημα μεταφοράς πολιτικών αντεγκλήσεων. Είναι ο άνθρωπος που μετεωρίζεται ανάμεσα σε δυο αδυσώπητους κόσμους που κονταροχτυπιούνται και τον χρησιμοποιούν, καταδικάζοντάς τον σε αιώνια απροσδιοριστία.

Ο Ταρκόφσκι υπηρετεί το ρεαλισμό και θεωρεί ότι η τέχνη που δεν αφορά την πραγματικότητα δεν έχει καμία αξία. (Ως εκ τούτου κι ο συμβολισμός δεν έχει καμία αξία, αφού δεν μπορεί να υπηρετήσει την πραγματικότητα). Παράλληλα όμως υπηρετεί και την ποίηση.

Στα όρια χρεοκοπίας οι Έλληνες δημιουργοί τέσσερις μήνες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ* Στα πρόθυρα της χρεοκοπίας φέρνει το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ τους Έλληνες δημιουργούς. Με κοινό τους δελτίο Τύπου, η Ένωση Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ) και […]

Τα σταφύλια της οργής (ολόκληρη η ταινία – ελληνικοί υπότιτλοι – 1940) Τα «Σταφύλια της οργής», το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Τζον Στάινμπεκ, είναι η ιστορία των ταπεινών και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στις αρχές της δεκαετίας του […]

Μια σπάνια φωτογραφία και η μαρτυρία μιας Χαλκιδικιώτισσας, εξόριστης στη Μακρόνησο[i] Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη  Είχα την τύχη να γνωρίσω την Αλίντα Δημητρίου πριν πέντε χρόνια, μετά την τιμητική προβολή στη Θεσσαλονίκη» (σινε «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ») του ντοκυμαντέρ «Η Ζωή στους Βράχους, […]

Marcelino Pan Y Vino (Μαρσελίνο Άρτος και Οίνος) Κείμενο:  Φώτης Μπατσίλας* Για μας τους νεώτερους (!) το όνομα Μαρσελίνο μας φέρνει στο νου κάποιους γυρολόγους ποδοσφαιριστές από τη Βραζιλία ή (κυρίως) μας θυμίζει έναν συμπαθέστατο τσιγγάνο, τον αδικοχαμένο νεαρό ποδοσφαιριστή […]

Ο Σαλβαντόρ Νταλί και ο σουρεαλισμός Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Ο Νταλί, μετά την περιβόητη άρνησή του να εξεταστεί από τους καθηγητές της Ακαδημίας των Τεχνών στην Μαδρίτη το 1926 και την οριστική διαγραφή του από τη σχολή, επισκέφτηκε για […]

«…τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι.»

Απόσπασμα* από το βιβλίο Η παρακμή του αστικού πολιτισμού. Από τη μοντέρνα στη μεταμοντέρνα εποχή και από το φιλελευθερισμό στη μαζική δημοκρατία. Παναγιώτης Κονδύλης, εκδόσεις Θεμέλιο.

Ο Άντον Τσέχωφ και το αγεφύρωτο των κοινωνικών τάξεων Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Η νουβέλα του Τσέχωφ «Η Ζωή μου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ερατώ» δεν αποτελεί αυτοβιογραφία, παρά τον παραπλανητικό της τίτλο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν […]

Aρχείο της ΕΡΤ: Από δω και πέρα τι; Γράφει η Πατρίτσια Καλαφατά* Να αρχίσω αντίστροφα. Με το συμπέρασμα, με την πρόταση που επικάθεται σαν ίζημα τον τελευταίο καιρό, στη δική μου αντίληψη τουλάχιστον: Δεν υπάρχουν πια αυτονόητα. Δεν υπάρχει πια ένα […]

Ο Φάττυ Άρμπακλ (Roscoe “Fatty” Arbuckle) είναι, δυστυχώς, παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα.